Hoi allemaal! Als er een dag was, waar ik al een hele lange tijd naar uitkeek, was het wel afgelopen zaterdag. Ik kan ook niet wachten om over te vertellen op mijn blog, maar zaterdagavond was ik toch echt wel te moe om iets te schrijven voor zondag. Vandaar, een dagje vertraging! Ik denk dat het enthousiasme van dit artikel er af zal spatten. Maar ik krijg nog steeds energie van het feit dat ik kon langsgaan. Het was geweldig.
Wie mijn blog volgt voor langere periode al, weet dat ik twee middelbare scholen heb gehad. Ik switchte in 2015 namelijk van opleiding omdat die me ongelukkig maakte. De opleiding die ik wilde doen, kon je niet in mijn school doen. Dus dat betekende dat ik ook van school moest veranderen. Alsof het allemaal nog niet gek en nieuw genoeg was, was dat ook in een andere stad. Ik heb het heel moeilijk gehad om te wennen, ook omdat werkelijk alles nieuw was. De stad, de school, de leerkrachten, mijn klasgenoten. De enige die ik kende was mijn nichtje, maar zij zat drie klassen lager en ook in een andere richting. Bovendien hadden we een aparte eetzaal en alles, dus we spraken elkaar nauwelijks. Ik vond dat destijds een ramp en ik heb het daar ook een tijdje moeilijk mee gehad.
Toch ging ik elke dag trouw naar school. Het tekenen en het creatieve gedeelte sprak me enorm aan, en beetje bij beetje ging het beter. Ik gaf mezelf wat tijd om te wennen. En ik denk dat het rond januari moet geweest zijn toen ik me begon thuis te voelen. Ik kende mijn klas, de leerkrachten en vond mijn weg door de school. Meestal toch. Het was ook de tijd waarin ik mijn vertrouwenspersoon ook echt in vertrouwen nam, er speelden wat problemen. Ik ga die niet aankaarten, omdat ik niet de enige ben die erin betrokken was. Toen ik dat jaar slaagde, was ik in de wolken. Ik deed mijn opleiding graag en was graag op school.
Ik proclameerde afgelopen juni, op mijn verjaardag. Natuurlijk was ik blij met dat rapportje en mijn diploma. Een mooier geschenk kon ik denk ik niet krijgen. Maar ik wist ook dat dat afscheid betekende en dat deed me heel veel pijn. Ik heb het nog steeds een beetje moeilijk met het feit dat ik geen middelbaar scholiertje ben. Gelukkig was ik vrij op de opendeurdag. Wat wij een opendeurdag noemen hier in België betekent dat de school zijn deuren letterlijk openzet. Alle leerkrachten zijn aanwezig, om uitleg te geven aan eventuele toekomstige leerlingen. Maar voor oudleerlingen zoals ik is dat de ideale kans om nog eens binnen te springen en mijn oudleerkrachten te spreken. Die kans heb ik zeker genomen!
Alleen al de rit erheen was tof en vol opwinding. Toen ik samen met mijn vriendin en zusje erheen ging was ik zo blij! En al die leerkrachten waren zo blij ons terug te zien. Het enthousiasme van de leerkrachten maakte me zo blij! Ik voelde me thuiskomen van een verre reis. Ik heb aan de meeste leerkrachten ook verteld hoe het gaat met me, inclusief wat er morgen op mijn blog online komt. Ze reageerden allemaal heel lief en bezorgd, wat ik natuurlijk heel fijn vond. Van sommige leerkrachten krijg ik nog steeds een glimlach als ik aan haar lieve woorden terugdenk. Met haar heb ik ook het langst staan praten denk ik, haar bezorgdheid en warme woorden deden me bijna wenen van ontroering. Ze heeft me echt wel geraakt. Ik heb de afgelopen twee jaar les gehad van haar, maar het was natuurlijk lang geleden dat ik haar gesproken had.
Daarnaast heb ik bijna al mijn praktijkleerkrachten teruggezien, wat ook heel fijn was. Ik voelde me direct terug thuis. Daarnaast sprak ik natuurlijk ook mijn vertrouwenspersoon terug, wat ik ook heel tof vond. Ook daar keek ik naar uit. Na drie jaar eventjes te kunnen komen aankloppen als ik een probleem had, kon dat nu niet meer natuurlijk. Daarom was het des te fijner dat ik hem sprak, op de hoogte kon brengen. Mijn vertrouwenspersoon, waar ik de afgelopen drie jaar heel veel aan gehad heb. Hij wist me er altijd door te sleuren op momenten van wanhoop door simpele woorden. Het gaf mij altijd weer nieuwe vechterslust.
Ik ben toch wel echt zeker dat ik er drie/vier jaar geleden de juiste school heb uitgepikt. Al wist ik dat echt al langer dan gisteren. Heel zeker.
Heb jij mooie herinneringen aan je middelbare schooltijd?