Hoi allemaal! Sterk zijn. Het is iets wat we allemaal willen. Onverwoestbaar. Bijna van staal zijn. Elke kogel ketst van je weg en niks krijgt je van de kaart. Af en toe zou het zo handig zijn. Of je emoties af kunnen zetten wanneer het niet past? Heerlijk zou ik dat vinden. Ik wil dat vaak veel te graag. Zo graag, dat ik soms wel eens vergeet dat we allemaal mensen zijn. Van vlees en bloed, en niet van staal en ijzer. Ik wil altijd keihard doorrennen en het woordje ‘remmen’ staat niet in mijn woordenboek. Maar ik realiseerde me laatst dat het prima is om niet altijd de sterkste te zijn. Ook ik heb mijn breekpunt.
Laat ik het zo zeggen; ik haat het om verdrietig en negatief te zijn. Ik ben iemand die het leven liefst leeft met volle teugen. Ik denk dat we allemaal wel zo zijn. De zotste avonturen en het beste leven. Het draait niet allemaal om die dingen. Ons dagelijks leven is niet altijd rozengeur en maneschijn. Soms is het meer de geur van dorre bloemen en moet je de sterretjes zoeken in de donkere hemel. Er zijn mensen die het liefst mokken op alles dat verkeerd gaat. Ik niet. Ik ben iemand die haar leven het liefst met twee handen tegelijk pakt en geniet. Ook ik heb net als iedereen tegenslagen, maar ik laat me daar niet zo graag door tegenhouden. Gas geven en doorgaan. Het is zo dat je uiteindelijk terecht komt waar je wilt komen. Maar het is ook oke om niet altijd de sterkste te zijn.
Ik ben iemand die niet zo graag treurt om tegenslagen. Voor de meeste dingen weet ik wel een oplossing en ik draai graag iets negatiefs om naar iets positiefs. Omdenken zoals we dat zeggen. Ik hou er ook van om het goeie te zien in situaties. Het is een kracht die we niet allemaal hebben. Het is ook een kracht waar ik graag gebruik van maak. En dat dat nu niet lukt is heel frustrerend op zijn zachtst gezegd. Vaak maak ik een drama van dingen waar geen drama van moeten gemaakt worden of krijg ik breakdowns als ik een kabeltje niet vind of mijn koptelefoon weer eens verdwenen is. Dit is niet hoe ik normaal ben. Oke, als ik na een halfuur zoeken iets nog niet heb gevonden kan ik daar wel eens pissig van worden. Maar dat is het ook en dat gebeurt zeker geen tien keer per week.
Dat klinkt heel negatief en dat weet ik. Het is helaas realiteit de hele dagen momenteel. Ik wil daar dan tegen vechten voor beter, want zo ben ik ook. Maar tegen sommige dingen kan je niet vechten. Sommige dingen kan je alleen oplossen door er doorheen te gaan. En zo is dat ook met rouw. Je moet er doorheen, hoe je het ook draait of keert. En weet je, het is niet omdat ik altijd degene ben die het hardste lacht en mensen altijd blij maakt en zelf blij is, dat ik altijd me sterk en groot hoef te houden. Ook ik ben maar een mens. Ook ik mag breken. En ook ik hoef niet altijd de sterkste te zijn. En eens een ferme breakdown hebben is prima, dik oke. Ook voor mij. Zolang ik daarna maar terug doorvecht als een badass vrouw. Zolang ik dus niet bij de pakken blijf zitten. Ik zal hier nog wel eens aan terugdenken als ik weer eens mezelf bij elkaar moet rapen ‘s morgens voor ik uit mijn bed kom. Het is oke.
Ben jij altijd positief?
Wat een mooi artikel, en soms kan en hoef je even niet sterk te zijn. Ook dat is oké, inderdaad. Door mijn depressie weet ik al geen ander hoe het is om soms simpelweg niet om te kunnen denken, om even niet het positieve te kunnen zien. Maar ik denk dat je ook mens maakt. Soms neemt je gevoel de overhand, maar dat is oke. Dat mag er ook zijn.
Dankjewel voor je complimenten! Ik vind het zo erg om te horen dat je een depressie hebt, ook al wist ik dat door je blog. Dat wens ik echt niemand toe want dat kan zo zwaar zijn. Maar inderdaad, al die negatieve dingen in het leven die je voelt maken je mens. We zijn niet gemaakt om elke seconde van de dag te stralen en te lachen. Soms is het periodes anders. En dat is inderdaad oke 🙂
Mooi artikel en herkenbaar ook!
Dankjewel! 🙂