Hoi allemaal! Ik heb weer een hele fijne week achter de rug. Eentje met een stuk minder pijn en vermoeidheid, maar wel eentje met veel toffe uitstapjes. Ik heb genoten van de gepasseerde week. Het bijkomende was wel dat ik daardoor heel weinig aandacht aan mijn blog heb gegeven, maar soms is het niet anders. Andere weken zal het dan weer omgekeerd zijn. ‘t Draait allemaal om balans in het leven. Verder werd ook ik ‘verrast’ met wat er allemaal van maatregelen wordt getroffen rond Corona. Dus let’s go!
En de nieuwe week ging van start! Ik heb heel weinig bijgehouden deze week, dus dat wordt nog iets. In de ochtend deed ik het heel rustig op mijn gemak, ik merkte ook dat ik heel rustig was zelf. Uiteindelijk ging ik werken, op de trein keek ik eventjes Familie bij in dat kwartiertje. Natuurlijk heb ik daarmee nog niet alles gezien. Daarna ging ik werken, het was een rustige shift. Ik stond samen met een collega waar ik echt heel weinig uren mee heb, dus het was wel tof. Het was ook best wel rustig die dag, dus het was een relaxte shift.
Ken je dat verhaaltje van ik die altijd riep dat ik nooit digitaal zou lezen? Ik ben van de week dan toch bezweken. Ik heb het geprobeerd van de week en het bevalt me beter dan ik had verwacht. Ook gewoon voor sommige boeken die heel dik zijn is het fijn dat ik ze digitaal kan lezen. Een iPad is een stuk lichter dan een boek. En gezien ik gemakkelijk pijn heb overal, is dat wel iets wat beter is. Betekent absoluut niet dat ik nooit meer fysieke boeken ga lezen, want dat zou ik wel missen. Ik deed mijn vroege shift en in de namiddag ging ik iets eten met een collega. Wat heel lekker was, we zaten in een klein restaurantje dat ik niet kende. In het centrum van Brugge. Daarna deden we een wandeling door de stad waar ik een boek kocht. Bad habits… Toen ik rond 17u thuiskwam bleek de elektriciteit plat te liggen en dat was pas hersteld rond 22u. Dus dat was een memorabele avond. Laten we het daarop houden. Mijn vader heeft echt vijf keer gebeld naar de mensen die werkten in de straat en ze bleven maar zeggen dat we binnen een halfuurtje weer licht zouden hebben. Maar dat was dus niet het geval.
Woensdagochtend viel me een zwaar besef en ik kreeg daar een soort van mental breakdown door. De reden daarvan wordt vanzelf wel duidelijk. Uiteindelijk om mezelf te kalmeren ben ik gaan tekenen tot de middag, waarna ik iets gegeten heb en daarna ben doorgegaan naar mijn werk. Het goeie aan mijn job is dat ik er automatisch een beter gemoed door krijg omdat ik er graag ben en ik het graag doe. Dus dat was een fijne afleiding. Op de trein ‘s avonds had ik de hele coupé voor mezelf. Ik ben toen eventjes gaan ontprikkelen, muziek aan en volume luid. Gek genoeg kalmeer ik daar dan wel van. ‘s Avonds keek ik nog met mama naar De Luizenmoeder. Het was de allerlaatste aflevering en er komt ook geen nieuw seizoen meer. Heel jammer, want ik vond het echt wel een heel leuk programma. Stiekem hoop ik toch dat ze van gedachten veranderen. Maar ik vrees dat dat niet meer gaat gebeuren.
Donderdagochtend moest ik naar de oogarts. In het ziekenhuis. Waar mijn opa stierf. Ik had er totaal geen zin in en dat was dus ook de reden dat ik woensdag down was. Uiteindelijk zijn we er wel geraakt. Het ging vrij goed, tot ik een man zag aan allerlei kabels en infusen. Daar zag ik natuurlijk iemand anders in. Boven in de wachtzaal bleek onze oogarts achter te lopen op schema, en daar was ik op voorbereid. Ik heb mijn schetsboek en stiften gepakt en zo ben ik kalm gebleven. Ik kan niet zeggen hoe dankbaar ik ben dat ik mijn stiften en schetsboek heb. Want echt, ze hebben al zoveel pijn verlicht. Tekenen is echt mijn brandstof, mijn overleving. Na de controle ging ik met mama iets drinken in de stad, en in de namiddag was ik bij een vriendin thuis om bij te babbelen en plezier te maken. Ik kwam doodmoe thuis, dus toen heb ik echt heel weinig gedaan. Ik ben ook van plan er een rustig weekend van te maken.
De laatste werkdag van de week! Ik weet niet meer zo goed wat ik allemaal heb gedaan in de ochtend, wel gebeld met mijn middelbare school. Ik heb natuurlijk mijn vast contract en daarvoor moet ik papierwerk in orde maken. En een van die papieren moest door hen ingevuld worden. Maar ik wist dus niet goed met al die scholen die sluiten, wat ik moest verwachten. Dus ik dacht, ik geef wel gewoon een belletje. Uiteindelijk mocht ik ze mailen. In de namiddag ging ik werken, ik wilde Netflix kijken op de trein maar ik werd constant gestoord. Kijk, normaal heb ik er geen probleem mee dat iemand iets vraagt of praat met me. Maar die donderdag heeft best een emotionele impact op me gehad dat ik gewoon een momentje rust wilde op de trein. Kennelijk was dat te veel gevraagd. Ik wist ook niet wat ik moest verwachten met het Corona-virus in de winkel, maar het viel wel mee qua drukte. Misschien een klein beetje meer drukte, maar het viel al bij al goed mee. In de avond keek ik met mama naar The Voice Kids waar de Knock Outs begonnen waren. En de coaches hebben echt al mijn favoriete kids uit de wedstrijd gezet, dus ik was best wel teleurgesteld. Maarja, het is een programma en niet iedereen kan door.
Het weekend begon heel moeizaam en pijnlijk. Alleen al uit mijn bed komen en douchen heeft me veel energie gevraagd. Maar kijk, ik heb een paar goeie energieke dagen gehad van de week en vorige week dus daar ben ik dan wel weer dankbaar voor. Het heeft uiteindelijk geen zin om me boos te maken of te treuren. Want dat verandert niks. Ik heb een halve dag in pyjama gehangen in de woonkamer en een half boek uitgelezen. Voor iemand die moe was vandaag had ik wel een hele goeie leesconcentratie. Het verhaal boeide me ook echt heel erg. En toen kwam Jacqueline bij me zitten en was het helemaal compleet. Ik was trouwens ‘Vroeger is alles wat ik van je heb’ van Adam Silvera aan het lezen. Is een young adult verhaal. In de namiddag ging ik mee boodschappen doen in de Albert Heijn. Normaal gaat mama altijd op woensdag, maar ik heb dan altijd mijn late shift. Ze hebben daar dingen die ze in andere supermarkten niet hebben, dus ik had gevraagd of we eens in het weekend konden gaan. En we did. En er waren best wel veel lege rekken. Ik doe altijd aan hamsteren in de Albert Heijn, maar dan koop ik tussendoor geen snacks meer. Ik sla mijn voorraadje altijd in een keer in. ‘s Avonds heb ik niks meer gedaan, enkel nog in mijn bed gelezen. Op zich was het wel een goeie dag. Misschien niet de beste qua pijn en energie, maar ik heb geen zin om daar mijn hoofd voor te laten hangen.
Op zondag ging het ietsje beter gelukkig, maar alsnog heb ik heel veel rust genomen. De nieuwe werkweek begint morgen (vandaag) en ik wilde uitgerust zijn. Omdat ik totaal geen idee heb wat ik moet verwachten met de Corona maatregelen. Zowel met openbaar vervoer als het werk zelf, en ik weet dat als ik geen energie heb ik er niet mee kan dealen en me alleen maar slecht ga voelen. En dat wil ik niet. Ik begon de ochtend met een strawberry cheescake van Gü. Het is zondag dacht ik zo. Voor de rest heb ik eigenlijk een hele dag in de zetel liggen lezen (check mijn originele bladwijzer) en heb ik chocolade getest. Ik vond hem lekker, dus voor herhaling vatbaar. Daarnaast heb ik veel bijgeslapen en nu werk ik dus mijn overzichtje af. Ik heb ook nog geen idee wat ik straks na het eten ga doen, dat zie ik dan wel weer.
Ik wens jullie alvast een fijne week toe! 😊
Zalig, ontbijten met een dessertje 😀 Gelukkig viel het op je werk mee qua drukt door corona. Wij gaan vanavond boodschappen doen. Ben heel benieuwd hoe het er in onze supermarkt aan toe gaat.
Haha ik moest lachen met “ken je dat verhaaltje van ik …”. Leuk overzicht, en mooi thema, heb ik nog niet gezegd denk ik! Zacht, past mooi bij jou denk ik.
Die week bevond ik me wat dichter bij jou. Mijn ouders hadden in maart een appartement in Blankenberge gehuurd. Toen ze een week overhuis moesten hadden ze gezegd dat wij in hun plaats mochten gaan dus waren we enkele dagen aan zee. Alleen was het Corona -virus toen al aan het ontsporen en kreeg ik toen we er waren een berichtje om me te verwittigen dat ik als risicopatiënt best al in quarantaine kon gaan. We zijn daar elke dag even buiten geweest om op de zeedijk een stukje te wandelen maar dat was het dan ook wel. Uiteindelijk hebben we ook alles gepoetst en mijn ouders hun bagage met de auto mee naar huis gebracht vermits zij er met de trein naartoe reisden en dat niet meer zagen zitten door het advies om overbodige ritten met het openbaar vervoer te vermijden. Dus het was een heel andere korte vakantie dan ik in gedachten had maar ik ben wel blij dat ik even wat zeelucht heb kunnen opsnuiven. Sinds we terug thuis zijn ben ik immers niet meer buiten geweest vermits ik zo snel ziek word.