Week in beeld | 8

Hoi allemaal! Ik denk dat ik niet anders kan beginnen met de zin dat het een gekke week was. Er zat bij mij nog enigszins structuur in doordat ik natuurlijk mijn vast rooster heb. En daar ben ik nu extreem dankbaar voor. Maar ik mis het wel om eventjes snel een broodje te halen of naar de bibliotheek te gaan. We kunnen er alleen maar het beste van maken vrees ik. De lockdown is wel heel goed voor mijn leesconcentratie merk ik, dus dat is wel heel fijn. Juist nu moeten we de lichtpuntjes uit onze dagen halen. Want als we realistisch denken, dit gaat niet over een weekje voorbij zijn. Het zal een tijd duren. Ik heb ook niet echt bijgehouden wat ik heb gedaan of hoe mijn stemming was de afgelopen week, dus ik vrees dat dit ook een kort overzichtje wordt. Sorry. Ik doe mijn best 😅

Het begin van de week begon helaas heel pijnlijk, ik had terug pijn aan mijn arm/hand. Uiteindelijk bleek het echt in mijn hand zelf te zijn. Dus toen heb ik de dokter gebeld, maar die had helaas pas tijd op donderdag. En mijn huisarts was met verlof, dus het was bij zijn assistente. Dus mijn maandagochtend begon met lezen op mijn iPad en mijn hand koelen. In de namiddag ging ik mijn late shift werken. Ik heb een beetje een gat in mijn geheugen dus ik weet ook niet meer goed wat er allemaal gebeurd is maandag. Maar veel gekkigheden niet veronderstel ik, want anders zou ik ze me herinneren. En laten we eerlijk zijn, er kan al niet veel zots gebeuren momenteel. Het is werken en naar huis en omgekeerd. Maar dat moeten we aanvaarden 🙂

Next one! Normaal sta ik op dinsdag al om 5u naast mijn bed (als ik niet te lui ben en op snoozen heb gedrukt, laten we daarmee ook eerlijk zijn). Maar gezien ik pijn had in mijn hand leek het me niet verstandig om met zware bakken te sleuren en die zijn er meestal wel op dinsdag. Dus ik regelde een shiftwissel met een collega. Gelukkig verliep dat zonder problemen. Ik heb de beste collega’s van heel de wereld 🙂

Ook dinsdag was het een heel normale shift. Mijn routine was wel helemaal in de war want in mijn hoofd ben ik na de tweede late shift thuis de dag nadien. Dat was dus niet het geval nu, en dat moest ik mezelf ook echt telkens vertellen. Want ja, woensdag heb ik ook nog een werkdag te gaan natuurlijk. Niet dat ik dat zo erg vind.

Voor woensdag heb ik blijkbaar geen foto gemaakt. Ik weet ook wel waar dat aan lag. Ik had al een paar nachten heel slecht geslapen omdat ik heel veel pijn had aan mijn hand en het straalde uit naar mijn pols. Pijn kan gekke dingen met je doen, en je slaap afnemen. Wat ik nu aan het doen ben is ook niet echt vriendelijk voor mijn hand en pols, maar ik kan mijn blog niet missen. En ik hou het in korte sessies. Daardoor was ik woensdag niet helemaal mezelf, ik was moe en ik had pijn. Dus laten we zeggen dat woensdag niet echt mijn beste dag was. Maar zelfs de ergste dagen hebben maar 24 uur.

En daar was donderdag! Deze keer was ik wel vrij. Op zich heb ik niet zoveel gedaan, vooral uitgerust en gelezen. Om 17u ging ik naar de dokter voor mijn hand. Ze bevestigde wat ik al dacht eigenlijk. Terug een peesontsteking. Vorige keer was het in mijn pols zelf, nu is het de pees die bij je duimgewricht loopt. Dat betekende ook dat ik een ander steunverband moest dragen, die ondersteunt die pees een heel stuk beter. Ik kreeg ontstekingsremmers voorgeschreven en weinig belasting. En tot de pijn over is niet tekenen. Dat laatste doet heel veel pijn want Corona heeft vaak wel echt een zwaar effect op me. En dan is er maar een ding dat helpt. Juist dat dat nu niet kan is enorm frustrerend. Maar hey, we blijven gaan. Ik kan er maar beter het beste van gaan maken. Ik spotte een stukje zonsondergang en ik keek de derde aflevering van Stranger Things. Mijn zusje zei echt al maanden dat ik eindelijk eens moest kijken. En toegeven, ik ben er inderdaad best verslaafd aan. Over mijn zusje gesproken, mijn niet meer zo kleine zusje werd ook 16 deze week. Het is ongelooflijk. Stiekem blijft ze altijd mijn kleine zusje en ik zal haar altijd willen beschermen en voor haar willen zorgen. Maar dat heet dan zusterliefde denk ik.

Vrijdagmiddag zat ik terug op de trein naar Brugge om te werken. Ik laat mijn collega’s niet graag zitten, dus ik heb wel besloten te blijven werken. Maar zonder mijn hand te belasten. Dat tweede is een uitdaging want rusten is nooit een talent van me geweest. Ik voelde me een stuk beter dan woensdag want ik had al meer slaap gehad en het steunverband doet zijn werk. En de ontstekingsremmers ook natuurlijk. Dus ik had terug wat meer moed om ervoor te gaan. En soms is dat alles wat je nodig hebt. In de avond keek ik voor de laatste keer The Voice Kids met mama. Ik was niet echt tevreden met de keuzes van de coaches en mijn favoriet is uit de wedstrijd. Natuurlijk ga ik blijven kijken, want de kiddo’s die door zijn, zijn ook wel echt goed en ik gun het ze zeker. Maar helaas moeten ook de mensen van televisie zich aan de maatregelen houden. Dus ook de opnames van The Voice Kids worden stopgezet. Ik zag op Youtube dat het in Nederland ook al een tijdje terug bezig is, waarschijnlijk is het daar net hetzelfde nu.

Tijd voor een dagje weekend! Ik stond op zonder motivatie of puf eigenlijk en ik wist wel door wat het kwam. Gewoon het feit dat we in lockdown zijn, maar ook door al die dodencijfers rond Corona. Ik schreef er een artikel over en dat heeft me oprecht geholpen. Ik voelde me ineens een stuk opgeluchter en beter. En de liefde die ik voel voor schrijven (zowel al bloggend als verhaal) kwam ineens terug en ik was zo blij. Dat is hoe ik mezelf ken en hoe ik wil zijn. Maar we kunnen niet altijd happy zijn en genieten. En ook dat moet ik af en toe leren aanvaarden. In de namiddag ging ik mee om boodschappen met mama. Na het boodschappen doen ruimde ik mijn telefoon op en een stukje kamer. En in de avond probeerde ik een nieuw ijsje uit. Oreo en Milka, kon niet verkeerd gaan. Het was ook zeker niet verkeerd, maar ik mistte wel mijn romige smaak van Milka. Dat is namelijk de reden van mijn verslaving aan Milka. Die romige smaak.

Werkdag! Het zag er niet naar uit dat mijn bus ging komen opdagen, dus ik trok wijze lessen uit vorige week en stapte iets eerder op de fiets. Daardoor kon ik op mijn gemakje fietsen. Wel door regen en wind, maar oke. Ik ben absoluut niet tegen fietsen, ik vind het zalig. Maar niet in zo’n spurt en haast als vorige week. Ik zou een slechte wielrenner zijn vrees ik haha. Uiteindelijk bereikte ik ruim optijd mijn trein die vertraging bleek te hebben. Het was niet zo lang, ik was iets later in Brugge maar alsnog op tijd. Ik weet niet wat dat is de laatste tijd met werkdagen en vooral met zondagen, maar ik heb het idee dat de hele dag voorbij vliegt. Is dat omdat ik mijn job zo graag doe? Ik zou het niet weten. Maar net als vorige week voelt vanmorgen 9u30 al weer eeuwen geleden. Ik vind het absoluut niet erg. Alles beter dan tegen je zin op je werk zijn en je vervelen. Ik ben vooral dankbaar dat ik een job heb waar ik zo gelukkig ben. ‘s Avonds ging ik met de fiets terug en helaas in tegenwind, maar het is gelukt. Ik had ook niks meer van energie of motivatie, maar het is oke want de week is om en morgen heb ik gewoon terug de late shift. Maar ik heb mezelf uit de zetel gesleurd en mijn laptop opengeklapt om die laatste hand nog te leggen aan mijn weekoverzichtje. Zoals je wel doorhad waarschijnlijk, anders zat je dit nu niet te lezen.

Waarmee heb jij je de afgelopen week mee beziggehouden?