Vegetarisch of toch niet? | Mijn verhaal

Hoi allemaal! Tegenwoordig hoor je niks anders meer dan vegetarisch en voor de echte volhouders, veganistisch. Allemaal voor het dierenwelzijn en natuurlijk voor het milieu. Die dingen laten mij ook niet koud. Ik werd door verschillende bloggers geïnspireerd om zelf ook te letten op mijn vleesgebruik. Voornamelijk omdat ik natuurlijk een heel groot hart voor dieren heb en ik geniet van de natuur. Maar ik heb daar wel een keuze in gemaakt, en vandaag wil ik graag mijn verhaal vertellen

Ik zal acties om voor het milieu te zorgen en voor ons dierenwelzijn altijd toejuichen. Beide zorgen voor een mooie wereld. En zonder milieu en alles wat erbij komt is er geen leven. Wanneer de natuur kapot is hebben we geen zuurstof meer. En tegenwoordig kan je al veel kopen voor een gezond lichaam, maar pakketjes gezonde zuurstof is niet te koop. Dit houdt mij dus wel bezig en ik denk dat het nu al bijna een half jaar is dat ik daar actiever mee bezig ben. Misschien zelfs langer. Ik eet sindsdien weinig tot geen vlees. Toch noem ik mezelf geen vegetariër en dit is waarom.

Simpele reden; ik eet af en toe nog vlees. Ik heb het een tijd geprobeerd, alles wat vlees bevatte afzweren en enkel op vleesvervangers en bijhorende ‘teren’. Maar ik merkte dat ik daar heel ongelukkig van werkt. We leven in 2020 en ondertussen zijn er voor veel van mijn favoriete vleesjes een vervanger. Yay voor vega vleeskroketten en bitterballen 😅 Maar er zijn ook heel veel vleesjes waar nog geen vervanger voor is. En in het begin was ik heel blij met mijn beslissing en had ik alle moed en motivatie van de wereld. Maar het begin van een nieuwe ‘uitdaging’ is vaak niet realistisch want dan is alles nieuw en fris. De echte uitdaging komt vaak als je al een tijd bezig bent. Wanneer de nieuwigheid eraf is weet je meestal of iets wel of niet voor jou weggelegd is. En dit is een advies dat je op zoveel situaties kan toepassen, niet alleen op mijn verhaal met vegetariër zijn. Ik voelde me ook trots want ik ging met een kleine moeite toch de wereld weer een beetje helpen. Maar het bleef niet duren. Ik ging veel dingen missen en ik werd er oprecht ongelukkig van. Ik ben ook de enige in de familie die vegetarisch eet en daardoor eten de mensen om mij heen gewoon vlees. Sommige momenten heb ik dan zoveel zin in iets, maar kan het niet want ik ben vegetarisch. En weetje, de wereld een handje willen helpen op welke manier dan ook is mooi. Maar het moet jou ook gelukkig maken. Anders is het zinloos.

Ik heb mezelf een tijd geleden omgedoopt tot flexitarïer. Ook deze term is vaker te horen in de media. In het begin dacht ik dat dat de opgevers waren. Of toch over mezelf, over anderen iets minder. Maar ik hoor van steeds meer mensen dat ik door al een beetje op te letten met wat ik wel en niet eet, ook al een verschil maak. Een kleintje weliswaar. Maar ieder druppeltje vormt uiteindelijk ook de zee. Dus als we allemaal een beetje meer op ons vleesgebruik letten, zou de wereld daar al enorm mee geholpen zijn. Wat flexitarïer zijn inhoudt vullen de meesten op hun eigen manier in denk ik. Eigenlijk is dat iemand die zowel vlees eet maar ook vegetarisch eet. Dus die er wel bewust mee bezig is. Zoals ik dus.

Ik kies er zelf voor om vlees te eten als er geen andere optie is of als er geen vleesvervanger bestaat. Verder eet ik bijna altijd vegetarisch. Ik denk toch dat 85 procent van mijn week uit vleesvervangers of vleesloze maaltijden bestaat en dat is echt meer dan de helft. De ene week is dat eens minder dan de andere. Maar het is een begin. En wie weet ooit later? Als ik op mezelf woon? De toekomst blijft geheim en ik sluit ook helemaal niet uit dat ik ooit vegetarisch wordt. Ik sluit ook niet uit dat ik later nog steeds flexitaiër ben. Voor nu is dit mijn keuze en het is de keuze die mij het gelukkigst maakt. En later? Dat komt nog wel.

Let jij bewust op je vleesgebruik?