Hoi allemaal! Ik zei het al eerder op mijn blog, ik vind het een moeilijke periode. Dat is het voor iedereen wel denk ik. Maar de weken hiervoor wist ik nog wel iets te vinden dat me blij maakte en volgens mij was dat ook wel merkbaar. Terwijl ik nu echt merk aan mijn mentale en aan mijn lijf dat het lastiger begint te worden. Deze week begon ik dat ook echt te ervaren. Ik ben al een hele week vrij moe en mijn lijf doet pijn. Hier in België spreken ze van de maatregelen binnenkort versoepelen, al zal dat ook afwachten zijn hoe het aantal besmettingen en doden verder loopt natuurlijk. Ik heb me al slechter gevoeld dus ik ben ergens wel dankbaar dat het nog mild is. Maar sommige dagen zijn echt wel lastig. Let’s go!
★ Ik stond op met pijn. Nu ben ik dat wel gewend en dat gebeurt wel vaker. Maar meestal niet op maandagochtend. En meestal voel ik een pijn-dag aankomen en dat was deze keer niet zo. Dus ik was meteen verbaasd. Geen leuke verrassing kan ik je vertellen. Maar ik moest werken. In de namiddag verbeterde het wel wat betreft pijn en het was veel rustiger dan vorige week maandag. Natuurlijk blijft het druk want voor ons in de supermarkt is dit een pittige periode. Maar het komt wel goed.
★ Ik had de nacht van maandag op dinsdag heel slecht geslapen. Iets waar ik sowieso geen fan van ben, want energie is sowieso al een heel ding bij mij. Ik had ook pijn. Het was een gekke shift waar alles een beetje door elkaar liep maar het is wel gelukt. Waar ik vorige week geen dutje deed, heb ik dat deze keer wel gedaan. En uiteindelijk heb ik nog liggen lezen en kreeg ik post! Ik deed zoals ik volgens mij al verteld heb mee aan Liesbet haar actie om een knuffel per post te sturen. En eerlijk, ik was best wel down door slaapgebrek en omdat ik het gewoon eventjes gehad had. De post was dus echt op een perfect moment gearriveerd. Al die schattige kaartjes deden me ook direct glimlachen. Mijn ‘postduif’ zal ik maar zeggen kende ik vaag. Ik had haar naam al zien passeren op Instagram maar ik volgde haar niet. Dat ben ik wel van plan te doen na mijn detox. Ik ben ook wel zo netjes geweest om heel eventjes in te loggen op Insta om een bedankje te sturen. Dit zijn uitzonderingen en ik wist ook graag dat mijn post goed was aangekomen. Ondertussen weet ik dat trouwens want de reactie was weer een bron van warmte op mijn dag 🙂
★ Woensdag alweer! Het pijnniveau en vermoeidheid was prima te dealen, maar ik voelde ze beide wel. In de ochtend heb ik niet veel speciaals meer gedaan. Ik heb nog bibliotheekboeken die ik wilde lezen en daar begon ik ook mee. Voor tekenen heb ik heel weinig motivatie, maar mijn leesconcentratie is goud. Ik lees echt als gestoord en soms blik ik na eventjes lezen naar het paginanummer en ben ik altijd verbaasd. Ik las het boek op de foto in anderhalve dag uit. Mensen zeggen dan; Ja maar, gij bent een lezer en das normaal. Nee, zelfs voor mij is dit heel snel. En dan nog op een werkdag. Het punt is ook, lezen kan je overal doen en lezen kost me weinig energie. Meer nog, het lucht op om eventjes bezig te zijn met een verhaal en niet met die hele crisis waar we in zitten. Daarmee probeer ik niet mijn kop in het zand te steken want het is super erg. Als je mijn artikel hebt gelezen weet je ook dat ik daar enorm mee zit. Maar soms moet ik mijn razende hersenen eventjes iets anders geven om op te focussen, want anders maak ik mezelf echt gek.
★ En ineens was het donderdag! Eentje met zeker twintig graden. Ik las zeker een halve dag in mijn bed omdat ik moe was. Het is dan wel mijn vrije dag, maar ik ben moe. Ik probeer het zoveel mogelijk te aanvaarden. Uiteindelijk ging ik in de middag mee om boodschappen want ik had zelf ook nog een paar dingen nodig. Noodzakelijke dingen. Ik voelde me ook een winnaar toen ik een flesje handgel te pakken kreeg. Ik ben veel onderweg met het openbaar vervoer dus ik vind het wel fijn om altijd een flesje te hebben. Maar mijn vorige flesje is bijna leeg. In de namiddag deed ik met mama en zus een wandeling over de dijk en aten we een ijsje. Eventjes alles vergeten. En oprecht, het was fijn.
★ Op vrijdag heb ik niks speciaals gedaan, ik weet wel dat ik echt heel down opstond. Zoals ik al zei, dit is niet mijn beste week ooit. Uiteindelijk ben ik gaan werken en ging het een stuk beter tegen het einde van mijn shift. Ik voelde me ook vrolijker aan het einde van de dag, dus dat is mooi meegenomen. Ik las verder in ‘Zondagskind’ van Judith Visser omdat ik mijn boek was vergeten mee te nemen. Was geen straf, want het is een prachtig boek. Ik heb mijn currently-post van april al voor het grootste stuk getypt en daarin mijn favoriete boek aangeduid, maar het zou kunnen dat hij nog net op het laatste van de maand concurrentie gaat krijgen. We gaan het zien.
★ Weekend! Het was een warme dag, maar wij hebben dus geen tuin of balkon dus het is helaas binnen blijven. Heel stom, maar het is niet anders. Vrijdag was het veiligheidsraad en ze willen over een goeie twee weken misschien de maatregelen versoepelen. We zullen zien. Ik heb een hele ochtend liggen lezen in mijn bed, in de namiddag deed ik aankopen voor de hele week en blogde ik. Jacqueline was in een foto-bui en het zijn hele schattige beelden geworden. ‘s Avonds skypte ik met mijn beste vriendin, het was heel fijn haar te horen en te zien op beeld. We moeten het nu echt van die momenten hebben wat betreft familie en vrienden. Maar we gaan dapper door. Nu is het zaterdagavond als ik dit typ, en ik ga zometeen nog eventjes lezen en slapen. Want ja, ik had een vrije dag. Maar ik ben echt doodmoe. Het wordt tijd dat die crisis gewoon voorbij is. Ik ben niet van plan op te geven trouwens, maar ik voel het wel echt aan mijn lijf dat het moeilijk wordt.
★ De laatste dag van de week alweer. We kregen te horen op het nieuws dat de lockdown pas gaat verminderen en de regels pas gaan versoepelen als het aantal besmettingen in ziekenhuis onder de 150 is. Terwijl het getal best wel hoog is nog steeds. Dus de hoop die ik had vrijdag en zaterdag is de kop ingedrukt. Maar we moeten het aanvaarden. Het is niet anders. Ik zat een halve ochtend in pyjama, deed een poging tot tekenen die lukte en ging in de middag mee met mijn moeder om een boodschap te doen. Normaal gezien als ik zelf niks of weinig nodig heb, ga ik niet mee. Maar ik moest er echt eventjes uit. Ik heb ook film gekeken op Netflix, ik keek naar To All The Boys I’ve Loved Before. Ik heb die al eens gezien, maar ik had zin in een luchtige film en dit was de eerste die in mijn gedachten schoot. Was wel fijn. Verder heb ik op deze zondag ook niks speciaals meer te melden. Dus dan sluit ik het overzichtje maar gewoon af. Ik hoop op een betere week vandaag. Ik hoop dat ik de vibes van vrijdag terug kan oproepen deze week want dat zou mooi zijn. Die van tijdens het werken bedoel ik dan.
Ik kan me goed voorstellen dat die lockdown je op gegeven moment op gaat breken.
Zelf heb ik een aantal heftige weken vol angst en zorgen achter de rug, dus begin ik juist nu weer een beetje op te leven.
Gek hoeveel effect zo’n kaartje kan hebben hé. Dat van jou kwam hier ook op een goed moment aan. Perfecte timing om me weer wat op te vrolijken. Want jammer genoeg wil de pijn hier ook niet verdwijnen. Nu ja, op verdwijnen hoopte ik niet echt, dat is immers niet realistisch in mijn geval maar ik hoopte wel op verbetering in de lente en eigenlijk ben ik nog steeds heel moe en hangt mijn lichaam het nog altijd uit. Super dat je nog aan een flesje handgel bent geraakt. Mijn man had daarstraks een grote fles mee uit de supermarkt maar dat is een super grote fles met een spray er op. Precies een fles om je ruiten mee te gaan kuisen. Ik dacht het product over te gieten in kleine lege flesjes van douchegel die ik bewaard had maar vermits het echt iets lopend iets durf ik niet goed in mijn handtas te steken. Zorgt dat blauwe ijs nadien voor een blauwe tong? Het lijkt echt super blauw op deze foto. 🙂
Hoi, mooi overzichtje!! Fijn ook om te lezen hoe je zo bewust bent van wat je lichaam zegt en nodig heeft en dat er ruimte is voor kleine ontspannende momenten in drukke tijden. Succes 👍
Dankjewel! Ik ben me er inderdaad wel vaak bewust van, maar dan ook luisteren, daar is soms nog wel werk aan. Ik vrees dat dat ook altijd in mijn bloed zal zitten. Bedankt voor je mooie reactie 🙂
Zo leuk om dit ook hier te lezen! Blij dat ik je even kon opvrolijken, en jij hebt dat ook gedaan door het berichtje te sturen. Echte post kan zo verwarmend zijn hé, in deze tijden.
En nu heb ik er nog een leuke blog bij om te volgen :-).
Dankjewel! Ik ben ook blij dat ik jou heb kunnen opvrolijken. Daar doe ik het voor. Ik denk gewoon dat elk beetje liefde, steun, vrolijkheid dat gedeeld wordt nu verwarmend is tijdens deze tijd. Maar inderdaad, niks gaat boven een echt kaartje in de bus krijgen. En zo leuk dat je lijn blog wilt volgen! 🙂
Fijn dat je zo bewust bezig bent<3
Dankjewel 🙂