Van de week overkwam me iets minder leuks. Een luxeprobleem, dat wel. Maar alsnog als blogger niet zo handig. Mijn laptop besloot het te begeven, niet helemaal. Maar hij functioneert niet meer genoeg om zonder struggles te bloggen. En ja, daar ga ik een blogpost aan wijden.
Van de week startte ik mijn laptop nietsvermoedend op, en bovenaan mijn scherm waren er een paar zwarte streepjes. Ik startte hem opnieuw op en dacht dat het wel opgelost zou raken. Maar ik stoorde me er niet heel erg aan. Ik denk dat dit maandagochtend was. Maandagavond start ik hem op, nog steeds hetzelfde. Ik keek een video op YouTube, surfte wat rond op Pinterest en Feedly. En toen wilde ik mijn scherm kantelen voor een beter licht van waar ik zat. En toen gebeurde het. Die zware strepen werden ineens een grote zwart vlek en de helft van mijn scherm was zwart. Afgezien van dat heb ik eigenlijk geen probleem. Hij start nog netjes op, sluit nog af en ik zou gewoon WordPress kunnen openen om te bloggen. Maar je snapt dat dat nogal onhandig is als de helft van je scherm weg is. Ik heb er niks mee gedaan. Hij is niet gevallen, geen stoten gehad. Er is niks mee gebeurd. Ik heb nog een half jaar garantie en ik hoop dat dat telt. Dus ik ben van plan hem binnenkort binnen te brengen in de winkel en te zien wat ze zeggen. Als ik geluk heb telt mijn garantie en normaal herstellen ze hem dan kosteloos. Tot die tijd moet ik maar roeien met de riemen die ik heb.
Ik ga mijn blog niet al die tijd stil leggen. Dat is de beste optie omdat ik nu zonder laptop zit. Maar we leven in Corona-tijden en dan moet je gewoon met alles meer geduld hebben. Ik vermoed dat dat ook voor vertraging zal zorgen in mijn geval. Ik heb geen zin om mijn blog zo lang te missen. Gelukkig bood mama aan om haar laptop te lenen, en ik heb ook WordPress op mijn iPad staan en dat werkt ook. Helemaal anders en minder snel. Hoewel, ik heb het ondertussen wel in de hand om te typen op een iPad na al die jaren. Dus ik ga die twee maar combineren tot ik terug een laptop heb. Het is moeilijker, maar opgeven staat niet in mijn woordenboek. Ook nu niet. Dus we gaan roeien met de riemen die we hebben. En ik zei het al, ik besef dat dit een luxeprobleem is. Er zijn mensen met veel zwaardere problemen. Zo probeer ik het te zien. Ik heb echt geen zin om weken aan een stuk boos te zijn omdat ik geen laptop heb.
Aww toch wel balen…
Zoiets lijkt me toch onder de garantie te mogen vallen. Hopelijk doen ze niet moeilijk en wordt je laptop kosteloos gerepareerd. Daar ga ik alvast voor meeduimen.