Zoals ik al zei, ik upload vanaf nu mijn weekoverzichtjes op zondagochtend. Voor mij komt het een stuk beter uit qua planning en schrijven. Dat betekent ook dat de overzichtjes starten op zondag en eindigen op zaterdag. Afgelopen week was een hele emotionele, maar er was elke dag wel een geluksmomentje of iets waar ik blij van werd. Mijn onderzoeken zijn ook officieel in gang, wat spannend is. Maar ik ben ook opgelucht, want de eerste stappen zijn gezet en ik weet hopelijk over een paar maand wat de diagnose wordt.
★ Zondag startte ik rustig met een ontbijtje, het leek alsof ik alle tijd had. Maar dat was niet het geval want ik moest werken die dag. Ik voelde wel dat het een zware dag ging worden, ik voelde het aan mijn spieren. Voor ik vertrok gooide ik het restje pasta pesto van de zaterdag in mijn lunchbox, zo had ik een lekkere lunch. Gelukkig vliegen zondagen altijd voorbij, maar het was een zware. ‘s Avonds had ik zoveel pijn dat ik eventjes moest gaan zitten. Gelukkig was dat echt in de avond al, wanneer het bijna tijd was om te sluiten. ‘s Avonds keek ik een stuk van The Hungergames na het eten, maar dat was bijna onmogelijk want ik was zo moe.
★ Opstaan ging lastig omdat ik zo moe was, maar gelukkig viel het wel goed mee eens ik echt uit mijn bed was. Ik besloot naar de bakker te gaan want ik had zin in croissantjes. Don’t ask me why want normaal heb ik altijd zin in brood. Maar deze week had ik iets met croissants. Ik merkte ook dat ik stress had voor dinsdag, voor mijn onderzoek. Onderweg naar de bakker passeerde ik de broodjeszaak en kocht een broodje voor mijn lunch. Bij de bakker bleek je dan niet met de kaart te kunnen betalen, het was niet onze normale bakker dus ik wist het niet. Dus ik mocht eventjes naar de bank lopen. Gelukkig was er eentje schuin erover. Mama was ook ondertussen gaan wandelen met het hondje van een goeie vriendin van ons en ze komt er dan altijd eventjes mee naar huis. Want wij zien die hond allemaal graag. En dat is altijd een geluksmomentje. Vlak voor mijn lunch deed ik wat blogwerk en daarna ging ik werken. Ik kan me niet zoveel meer herinneren van mijn shift, waarschijnlijk door dinsdag. Maar volgens mij is er niet echt iets geks gebeurd en was het een normale dag.
★ Het was een gezellige drukte deze ochtend, want het was natuurlijk 1 september en ik heb broers en een zus. Die nog naar school gaan. Voor mijn kleine broer was het extra spannend, want hij gaat voor het eerst naar het middelbaar. Het is raar om ze ‘s ochtends niet in huis te zien lopen, maar aan de andere kant is het ook wel rustig. Ik zie ze allebei heel graag, maar sinds corona zijn ze allebei eigenlijk niet meer echt volle weken naar school moeten gaan. Dus de rust is er weer. Toen ik op de trein had voelde ik enorm veel spanning, want het moment van de waarheid kwam dichterbij. In het ziekenhuis vond ik ook niet direct mijn weg waardoor ik in paniek raakte. Gelukkig heb ik het toen gevonden en de dokter was heel vriendelijk. De dokter heeft besloten dat er een botscan moet komen, die gebeurt volgende week. Bij de botscan zal duidelijk worden of het effectief reuma is of niet. Als dat geen resultaat geeft, dan komen er verdere onderzoeken om uiteindelijk bij een diagnose uit te komen. Het gaat nog wel een helse tijd worden. Thuis at ik mijn lunch en las ik mijn boek uit. In de middag haalde ik met mama twee pakketjes op, eentje daarvan was het mijne. Mijn pakketje van MyMuesli was aangekomen. En ik ben heel blij met de muesli. Ze zijn zo lekker! Ik had eerst geen goeie yoghurt waardoor ik er minder van at, maar nu heb ik ook een goeie yoghurt gevonden die zuivelvrij is en nu kan ik wel genieten. De grote bussen op de foto zijn muesli, de kleine zijn dingen die je erbij kan gooien. Voornamelijk met chocolade. Maar er zitten ook nootjes bij die in chocolade gedipt zijn. Heel lekker!
★Ik stond moe en down op, mijn humeur klaarde wel op. Ik maakte me klaar en ging -je raadt het al- croissantjes halen bij de bakker. Samen met de muesli at ik ze als ontbijtje, wat heel lekker was. Ik las daarna wat blogs, las in mijn boek en hing wat rond op social media. Ik haalde pasta dicht bij mijn werk als lunch, de restjes hield ik voor ‘s avonds. Ik had nogal laat ontbeten waardoor ik niet echt heel veel honger had tijdens de lunch. Het was deze keer gelukkig wel een betere shift en ik heb heel veel gelachen. Zo mogen er meer zijn haha. Daarom hou ik van mijn werk. ‘s Avonds at ik de restjes pasta op en keek ik mijn soap.
★ Het was vandaag alweer 4 jaar geleden dat mijn lieve oma is overleden. Altijd een memorabele dag. Ik probeer ook op dit soort dagen wel blij te zijn, mijn oma zou niet anders willen. Mijn pakketje van Libris arriveerde ook met een nieuw boek dat ik al een tijdje wil lezen. Doordat ik dinsdag naar het ziekenhuis moest had ik een shiftwissel en moest ik donderdag werken. Het was best wel rustig qua klanten, waardoor ik wel tijd had om op mijn gemak te dweilen. Vraag me ook niet hoe, maar na het dweilen was bijna de hele achterkant van mijn ene been van mijn broek nat. Ik slaag echt in alles. De shift ging wel heel snel, en ik was bekaf na mijn shift. Maar dat hoort er helaas bij. Ik ben vooral trots op de dagen dat ik toch doorzet ondanks de pijn. Natuurlijk let ik wel op dat ik niet over mijn grenzen heen ga, maar het is gewoon niet altijd makkelijk.
★ Vrijdag was de laatste werkdag op een rij, zaterdag was ik een dag thuis gelukkig. Op vrijdag stond ik misselijk op, waardoor ik nog eventjes langer heb geslapen. Slecht bij vermoeidheid, maar dit was de beste keuze. Ik had ook gelijk, want toen ik een uur later wakker werd voelde ik me beter. Uiteindelijk ontdekte ik heel veel nieuwe muziek op Spotify, heel fijn altijd. Een van mijn collega’s had een afspeellijst gemaakt met liedjes waarvan ze dacht dat ik ze leuk zou vinden. En ja, meer dan de helft was mijn smaak. Ik ga sommige artiesten hun repertoire zelfs verder onderzoeken als ik tijd heb. Zo vind ik gemakkelijk nieuwe muziek. Mijn lijst met favorieten groeit altijd maar weer, maar dat vind ik juist leuk. Verder was het een zware ochtend. Zoals altijd, omgaan met mijn lichaam dat steeds meer een stap achteruit zet. Ik ga niet dood natuurlijk, maar toch is het confronterend. De shift ging vrij snel. ‘s Avonds startte The Voice Kids en dat was een groot geluksmomentje! Ik keek daar al zo lang naar uit. Ik was niet helemaal akkoord met de keuzes van de coaches, maar veel van mijn favorieten zijn gelukkig door naar de finale.
★ Weekend! Ik sliep iets langer uit. Ik probeer een vast slaapritme te pakken te krijgen, maar ik wil ook luisteren naar mijn lichaam. Deze ochtend was het gewoon beter om nog eventjes door te slapen. Toen ik opstond heb ik ontbeten, me aangekleed en ging ik kort de stad in. Ik had een pull gezien die ik graag wou. Dat is ook het enige wat ik gekocht heb, niks anders. Ik wist ook in welke winkel ik moest zijn en toen ik buiten kwam ben ik vrijwel direct terug naar huis gegaan. In de namiddag deed ik boodschappen en ‘s avonds maakte ik een eenpansgerechtje klaar. Rijst, worteltjes, paprika, rode uit en kip. Mama vond het zo lekker dat ze drie keer heeft opgeschept, wat ik echt wel een compliment vind. Dat soort dingen maken me dan weer blij. Ik zeg altijd dat ik niet lekker kan koken, maar misschien moet ik die gedachte eens leren loslaten. Na het eten keek ik mijn soap, had nog wat afleveringen in te halen. En kreeg ik een mental breakdown over de pijn en vermoeidheid. Het was een moeilijke week wat dat betreft. Maar maandag weer een nieuwe week en dan gaan we er weer voor.
Mis jij het warme zomerweer al?