Nog eventjes over hoogsensitief zijn

Ik heb wel al vaker geschreven over hoogsensitiviteit. Een begrip dat steeds meer het daglicht te zien krijgt in de media en dat moedig ik alleen maar aan. Het kan heel frustrerend zijn om zoveel te voelen als je niet weet waar het allemaal vandaan komt. Het is niet dat ik nu nooit struggle met gevoelig zijn, want ik heb ook mijn valkuilen. Maar bovenal ben ik dankbaar voor deze eigenschap en dat ik hem heb. Dat bedacht ik me van de week op de trein.

Ik noem het altijd midden in de wereld staan. Meeste mensen ervaren hem normaal. Onze wereld. Iedereen kan gezichtsuitdrukkingen lezen (de meeste mensen toch) en iedereen kan een liedje horen, een smaak voelen of de zachtheid van een dekentje voelen. Dat zijn dingen die je – als je geluk hebt- kan ervaren. Er zijn mensen die doof of blind zijn en die dat niet kunnen. Maar die genieten volgens mij op hun eigen manier van het leven. Ik hoor niet zomaar een liedje. Ik denk dat ik het het beste kan omschrijven met muziek want dat voel ik altijd tot op het bot. Een mooi liedje komt niet gewoon binnen bij mij. Ik voel de melodie, het gevoel van de zanger en wordt geraakt door iedere uithaal, ieder gevoelig stukje en alle klanken en speciale dingen die mensen met hun stem doen. Als ik wat meer verstand had van zingen kon ik de technische benaming gebruiken, maar dat kan ik niet. Iedere trilling in de stem, ieder hees stukje, broze stukjes van een liedje. Ik merk ze allemaal op. Bij echt gevoelige ballades dan hoor ik niet gewoon het liedje. Ik word er volledig in genesteld en het is alsof ik meeleef in het liedje. En dat is heerlijk. Ik kan daar zo intens van genieten. Het is een van de redenen dat ik niet zonder koptelefoon kan. En om overprikkeling tegen te gaan. Muziek maakt mij rustig en als ik een beetje een goeie stem had dan zou ik het waarschijnlijk zalig vinden om zelf al die gevoelige en prachtige nummers te zingen. Die heb ik niet, maar ik ben gezegend met andere talenten. Een liedje komt bij mij niet gewoon binnen. Ik word geraakt tot op het bot. En dat heb ik met de hele wereld.

Ik ervaar de wereld niet gewoon van op een afstand. Ik voel hem. Ik voel alle gevoelens van anderen. Wanneer iemand verdrietig of geïrriteerd is voel ik dat direct. Wanneer er voor ik binnenkom in de kamer een ruzie is geweest voel ik dat direct. Wanneer mijn zusje thuiskomt van school een een -excuse my French- een kutdag heeft gehad, kan ze dat niet verbergen voor me. Ik voel het. En het raakt me. Altijd. Is het omdat ik zelf weet hoe het is om je rot te voelen? Ik zou het niet weten. Het zal er wel mee te maken hebben. Alles raakt me ook altijd. Als ik op de trein naar huis zit en de zon ondergaat en prachtige kleuren toont. Wanneer klanten me een compliment geven, iemand vertelt dat er iets rottigs is gebeurd. Ik hoor het niet gewoon, ik voel het tot diep in mijn hart. Dat kan heel vermoeiend zijn, en dat is zo. Maar meeste keren ben ik blij dat ik gezegend ben met mijn gevoeligheid. Het maakt mijn leven zoveel mooier. Ik heb soms zulke mooie dankbare gevoelens ervaren, zoveel bijzondere momenten door die gevoeligheid. Dat zou ik allemaal niet willen missen. Neem mijn gevoeligheid weg en je neemt een heleboel van mijn persoonlijkheid weg.

Ook de momenten dat ik intens gelukkig ben zijn zo bijzonder. Ik kan soms midden in een tekening voelen hoe graag ik dat doe en dat maakt me zo blij. Dat gevoel van geluk. Of wanneer ik zoals nu mijn vingers over het toetsenbord laat glijden om mijn gedachten of gevoelens in woorden om te zetten. Dat ik dat zo goed kan (want dat hoor ik van velen) heeft juist te maken met dat ik de dingen zo goed voel. Het beste gevoel is altijd wanneer ik iemand heb geholpen of gelukkig heb gemaakt. En niet om daarna te kunnen zeggen dat ik de reddende held was. Mensen gelukkig maken is iets wat ik oprecht graag doe. En ja, ik ben me ervan bewust dat dat een enorm groot cliché is. En toch klopt het. Ik doe niks liever dan anderen gelukkig maken. Als ik weet dat ik iemands dag heb gemaakt, dan maakt me dat intens gelukkig. Het liefst zou ik de wereld redden, maar dat gaat me in mijn eentje niet lukken. Daarom doe ik dat maar elke dag met kleine dingetjes.

♥