Hi allemaal! De week zit er weer op. Wat een week was het. Ik had meerdere zware aanvallen, eentje was echt niet te geloven. Maar tegelijkertijd heb ik ook heel veel leuke dingen gedaan afgelopen week. Ik weet niet of de pijn een gevolg was van te weinig rust of het weer. Ik heb geen idee, was het verstandig om na een paar dagen vol pijn toch af te spreken met mijn beste vriendin? Geen idee, maar het was heel goed voor mijn mentale gezondheid. De dag dat ik dit uitwerk heb ik een rustdag gepland en ook zat ik weer in het ziekenhuis voor de laatste onderzoeken. Dat liep ook niet van een leien dakje, maar het is voorbij. Nu kan ik alleen maar wachten op het telefoontje voor de uitslag. Let’s go!
Zondagmiddag wilde ik naar de stad om nieuwe oortjes. Ik heb natuurlijk mijn draadloze koptelefoon en die wil ik ook niet vervangen want die doet nog perfect wat hij moet doen. En daarnaast heb ik met die koptelefoon al veel doorgemaakt en ik wil hem eigenlijk ook niet wegdoen. Muziek is mijn kracht. Maar mijn zusje zei toen dat de Kruidvat die open is op zondag geen draadloze oortjes heeft. Dus ik ging met haar naar Media Markt. Het ding is, ik heb steeds vaker pijnaanvallen, ook soms ‘s nachts. En dan heb ik gewoon mijn muziek nodig of iets om naar te luisteren om me kalm te houden. Want mezelf opfokken maakt het natuurlijk erger. Een koptelefoon is niet comfortabel genoeg dan, dus ik wilde graag oortjes. Draadloos natuurlijk, als ik dan toch in slaap zou vallen dan is er geen gevaar met de kabel. Ik heb er gescoord, maar de nieuwsgierige gamer in mij wilde ook eens tussen de games kijken. Er was een spel dat ik al een tijdje wou. En ik zet ook elke maand een beetje geld aan de kant speciaal voor games. En gezien ik nog budget over had voor een game, besloot ik mezelf er eentje te gunnen. We gingen naar huis met een nieuwe game en twee paar draadloze oortjes want mijn zusje had ook nog een paar nodig. So it be. Ik denk dat zondag de pijn meeviel, maar ik probeer toch elke dag minsten een kwartier buitenshuis te zijn.
Dit is de game waar ik mee naar huis ging, Balan Wonderworld. Het is een platform-game, een beetje zoals de Mario games maar dan niet van Mario natuurlijk. Ik had de trailer gezien op de Switch en het leek me een toffe game. Het is al een tijdje geleden dat ik echt lang gespeeld heb (afgezien van sommige dagen een uurtje AC) maar het is wel iets wat ik heel graag doe. Momenteel ligt mijn behoefte het meest bij lezen en soms Netflix en daar luister ik dan ook naar. Die games lopen niet weg. Vroeger zou ik me daardoor laten opjagen. Ook series op Netflix die uitkomen, nieuwe boeken die gereleased worden. Ik doe die dingen voor mijn plezier en niet als wedstrijdje. En al die stress kon ik al niet gebruiken want ik ben iemand die heel gevoelig is aan stress. Maar nu mijn lijf daar soms zo heftig op reageert ben ik al helemaal voorzichtig. Gamen komt wel weer, net als al die andere dingen die ik graag doe. Momenteel lees ik heel veel en daar geniet ik ook van! Al kijk ik er wel naar uit om Balan Wonderwold te gaan ontdekken. Ik weet zeker dat ik binnenkort wel een keer iets deel in een weekoverzichtje hierover.
Maandagochtend zat ik in het ziekenhuis, de hele ochtend bijna. Mijn allerlaatste onderzoek. Er zijn redelijk wat dingen gebeurd. Er is bloed getrokken, een echo van mijn nieren, foto’s van mijn longen (gezien ik ooit een vrij zware ontsteking heb gehad daar) en andere tests. Dat heeft een tijd in beslag genomen en er was ook een misverstand onder de artsen waardoor ik een uur langer vast zat. Op zich vond ik dat niet zo heel erg want ik had mijn boek en ik heb hem ondertussen uitgelezen. Daar was het wachten dan wel weer goed voor. De arts was nog verbaasd dat ik zoveel geduld had gehad. Maar eerlijk, ik heb de laatste tijd al heel veel geduld moeten hebben met corona en natuurlijk heb ik wel vaker in ziekenhuizen en wachtkamers gezeten. Dan leer je die skill wel. Wat niet erg is, geduldig zijn is altijd een mooie skill in het leven. Komt dagelijks van pas. Toen ik thuiskwam hoorde ik dat ze nog een staal tekort hadden, dus ik mocht dinsdag voor ik ging werken terugkeren. Dat is heel snel gegaan, gelukkig voor mij.
Ik had maandag een dag verlof gevraagd voor mochten er weer onderzoeken uitlopen. Achteraf gezien ging ik het prima halen op het werk, maar ik was toch blij dat ik naar huis kon. Het waren lichamelijk geen zware onderzoeken maar die onderzoeken zijn wel mentaal vermoeiend. Het herinnert me elke keer er weer aan dat ik chronisch ziek ben. Die emotionele ballast is wel een heleboel om te dragen. En een halve dag ziekenhuis sloopt me altijd. In de namiddag startte ik de Sims 4 nog eens op. Normaal ben ik niet voor het spel, ik ben echt een diehard Sims 3 speler. Maar deze keer heb ik me gek genoeg wel geamuseerd. In de tussentijd zijn er packs bijgekomen (mijn moeder speelt wel redelijk graag sims 4) en daardoor was er een heleboel nieuws om te ontdekken. De kleine dingen die er ook door updates zijn bijgekomen bevallen me wel. Was ook vergeten dat als je in De Sims 4 je huisrekening niet betaalt er geen deurwaarder komt maar ze gewoon het water en de elektriciteit platleggen. Maar als ik me niet vergis is er ondertussen wel een deurwaarder bijgekomen.
Dinsdagochtend werd ik wakker en voelde ik de bui al hangen. Ik stond misselijk en duizelig op. Dus ik heb mijn pijnstiller en iets tegen mijn maag genomen en ik ben nog een uurtje terug in bed gaan liggen. Om iets om handen te hebben speelde ik AC, deze keer ben ik aan de slag gegaan met mijn huis vooral. Ik heb mijn huis een tijd terug uitgebreid, waardoor ik nu een apart kamertje heb voor de slaapkamer. Dat betekent ook dat ik weer meubels moet verzamelen voor een mooie woonkamer, maar zo blijven we in elk geval bezig. Dat vind ik wel leuk aan Animal Crossing, het is een traag spel. Soms werkt dat serieus op mijn systeem, maar vaak zie ik er het voordeel wel van in.
De aanval is uiteindelijk gaan liggen, het was niet echt een pijnaanval. De pijn viel wel mee. Ik had echt een fibro-aanval. Dat betekent dat ik vooral duizelig, misselijk ben. Pijn komt er soms bij maar niet altijd. Soms zijn die twee ook een gevolg van elkaar. In de namiddag besloot ik toch gewoon te gaan werken want ik voelde me beter. Was helaas buiten het weer gerekend. Tegen het einde van mijn werkdag begon het te regenen en daar besloot mijn fibro ook op te reageren. Ik kreeg een hele heftige aanval. Heel veel pijn in een korte tijd die zich opbouwde waardoor ik ook echt misselijk en duizelig werd. Ik dacht dat ik ging flauwvallen. Uiteindelijk gaan zitten, collega was echt heel zorgzaam. Ik weet niet wat er me op dat moment meer raakte, de pijn van mijn aanval of de bezorgdheid van mijn collega. Ik wist al dat ik in een topteam terecht ben gekomen meer dan een jaar geleden, maar het wordt me elke keer weer duidelijker. De reden dat ik niet gevraagd heb om naar huis te gaan was gewoon omdat ik me uiteindelijk beter voelde en het echt tegen het einde van de werkdag was en ik heb daarom gewoon wilde afwerken.
Woensdagochtend stond ik een stuk beter op gelukkig. Er zat weer meer leven in me, nog niet top maar dat zal denk ik deze week ook niet meer gebeuren. Wat ik wel heb gedaan woensdag is onhandig geweest. Ik wilde een bord pakken voor mijn lunch en een ander bordje donderde naar beneden. En het was kapot. Het was zo’n klein onderzetterding, maar nu hebben we er maar eentje meer want er zijn er al twee gesneuveld een tijd terug. Achja. Het zijn maar borden zeker? Zo vaak worden die nu ook weer niet gebruikt. Toch niet door mij.
Geen weekoverzichtjes zonder dat ik vertel dat ik heb genoten van de zonsondergang. Het wordt steeds later donker dus meestal zie ik de zon niet meer volledig onder gaan op de trein, maar het zorgt toch wel altijd weer voor mooie dingen in de lucht. Sowieso vind ik het fijn om na een werkdag naar buiten te kijken met muziek in mijn oren, maar dat heb ik denk ik al duizend keer verteld ondertussen.
Donderdagnamiddag sprak ik af met mijn beste vriendin. We gingen samen de stad in, het was ook al een tijd geleden dat we elkaar hadden gezien. We hielden het wel coronaproof. De winkels waar ik niet naar binnen moest bleef ik buiten staan en in de winkels zelf gingen we vaak onze eigen gang. Ik heb geen nieuwe boeken gekocht gezien ik alleen maar digitaal lees, maar ik kan de boekhandel in stad gewoon niet overslaan. Bovendien is het goed om inspiratie op te doen voor mijn e-books. Want uiteindelijk steun ik nog steeds de schrijver als ik hun e-book koop. Ik heb natuurlijk ook mijn abonnement op Kobo Plus, maar veel boeken koop ik zelf ook aan omdat die nog niet beschikbaar zijn via Kobo. Verder kocht ik een nieuwe broek en trui. De broek zit echt fantastisch, naast de broek die ik een tijd terug van Irene kocht is het mijn favoriet nu. En dankzij mijn vriendin heb ik nu een trui van Animal Crossing. Meer heb ik niet nodig haha. Ja, ik heb een probleem. Daarnaast haalde ik een mandje om mijn medicatie in te verzamelen en nieuw badzout met magnesium omdat dat mij helpt bij de pijn.
Dit is hoe ik uiteindelijk op de bus terug naar huis zat. Het valt eigenlijk wel mee, ik ben al met veel zwaarder geschut thuisgekomen. En uiteindelijk is het ook al een tijd geleden dat ik nog eens echt me heb laten gaan in de stad dus het mocht wel weer eens vond ik zelf. Het zal ook wel weer een tijd duren voor ik weer de stad in ga want uiteindelijk is het nog steeds de bedoeling dat je naar de winkel gaat als je iets nodig hebt. Ik hou me anders altijd netjes aan de regels, maar ik had die tijd met haar gewoon eventjes nodig denk ik en het was niet echt zo’n goed weer om echt te gaan wandelen. En na al die pijndagen was het fijn om te ontspannen. Ik heb die avond ook heel veel pijn gehad, maar zoals ik al een tijdje terug zelf zei. Als je het nodig hebt dan moet je er gewoon eventjes naar luisteren. Ik heb ‘s avonds in bed gelegen met mijn warmtekussen en het is goed gekomen.
‘s Avonds bestelden we Mc Donalds als avondeten. Dat was al zo afgesproken omdat mijn zusje daar heel veel zin in had. En het was voor mij ook mooi meegenomen want ik hoefde niet voor eten te zorgen. Nu ik die foto zie krijg ik weer heel veel honger haha.
En zo komen we aan bij vandaag. Vandaag stond ik op en voelde ik heel veel pijn. Ik ben opgestaan met een pijnaanval. Eigenlijk had ik gisteren al veel pijn na het werk. Maar het is nog steeds niet over. Wel beter, maar nog niet voorbij. Ik heb toen een pijnstiller genomen en ben blijven lezen in bed tot het beter ging. Toen ben ik iets gaan eten en heb ik mijn boeken van de bibliotheek weggebracht. Ik was helemaal vergeten dat ik die nog had. En het was ook een serieuze boete. Helaas. Maar aan de andere kant, met alle dingen die ik heb meegemaakt de laatste tijd. Ik heb ook besloten om niet meer terug te gaan. Dat is een pijnlijke beslissing na al die jaren. Maar ik lees eigenlijk altijd digitaal. Onze bib heeft een digitaal aanbod, maar dat staat nog in de kinderschoenen en er zit weinig YA bij. Na de middag heb ik een half boek gelezen en heb ik deze blogpost afgewerkt. Ik hoop er straks nog een tweede te schrijven, maar mijn energie is aan het wegzakken. Bloggen is iets wat ik nog steeds heel graag doe, maar ik merk dat de concentratie voor een artikel veel van me vraagt. Zelfs voor een simpel weekoverzichtje. Dus ik doe mijn best. Er zal ooit wel weer een regelmatiger schema zijn in posts, maar ik ben aan het uitzoeken hoe ik dit kan combineren met mijn chronische ziekte. Ook het andere probleem, door corona en mijn ziekte weet ik niet altijd wat ik kan schrijven. En ik weet dat de artikelen over chronisch ziek zijn het goed doen en veel mensen er steun uit halen. Maar ik wil ook zelf andere dingen schrijven want ik wil niet 24/7 met mijn pijn bezig zijn. Het zal een werkje van lange asem worden denk ik. Maar het komt goed.