Hi allemaal. Voor het eerst in een lange tijd pakte ik er mijn iPad en pencil nog eens bij de afgelopen week. Mijn iPad pak ik er wel vaker bij, ik leef niet zonder dat ding en dat werd deze week nog eens duidelijk toen m’n kabel kwijt was. Maar ik merkte nog maar eens hoe gelukkig ik daarvan werd, van het tekenen. Het moet altijd in kleine porties want het is een beweging die zorgt voor pijnlijke handen. Maar toch ben ik blij dat ik het af en toe kan doen. Tekenen is mijn grootste passie en mijn droom is nog steeds om daar een keer iets mee te doen. Naast dat was het een toffe week, hier en daar een dipje maar het viel wel mee. Ik heb een goeie week achter de rug.
Al een vrij lange tijd stond Pashmina uit Animal Crossing te wachten tot ik haar eindelijk eens zou afwerken. Ze is nog steeds niet af zoals je ziet, maar nu ik dit later terugzie ben ik best wel trots op hoe ze wordt. Vooral als ik het vergelijk met zes jaar geleden toen ik pas begon met tekenen. Die schetslijntjes gaan nog verdwijnen hoor trouwens, maar voor mij is dat een reference om goed te kunnen werken. Maar ik heb heel hard gewerkt en gevochten om te kunnen tekenen zoals ik nu doe, dus ik ben heel trots op bijna iedere tekening die nu uit mijn vingers komt. De laatste tijd heb ik bijna alleen maar AC figuren getekend, maar natuurlijk ga ik ook weer eigen dingen tekenen. Van natekenen leer ik ook veel over vormen en dingen die ik kan meenemen in mijn eigen stijl. Dus zo slecht vind ik natekenen niet.
Zoals ik al zei, ik wilde terug Just Dance wat meer oppakken. Ik heb niet extreem veel gedanst deze week omdat ik heel veel gewandeld heb en ook gewoon zelf dingen ondernam. Dat kost mij ook energie en daar zit ook beweging bij. Als ik geen Just Dance doe probeer ik toch wel naar buiten te gaan, want daar heb ik altijd deugd van. Ik moet ook nog heel veel dansjes leren uit de game, want van veel liedjes bak ik nog niet zoveel. Dat is niet zo heel erg, want het gaat er om dat ik beweeg en plezier heb. maar ik weet dat ik me het meest inzet als ik een liedje goed ken en het dansje ook. Tot nu toe vind ik Dance Monkey echt een van de tofste nummers om te doen. Heel grappig aangezien ik dat liedje eigenlijk haatte toen het zo’n grote hit was. Naast de twee nummers van K3 die ik met mijn ogen dicht kan dansen ondertussen.
Deze week keek ik ook Shadowhunters uit. Met heel veel pijn in het hart trouwens. Het was zo’n fijne serie en na drie en een half seizoen heb je wel echt een soort band met de personages. Vooral Magnus is zo’n geweldige kerel. Ik ga die echt missen. Ik heb heel veel moeilijke dagen gehad waarop ik de serie keek en daardoor voelt het een beetje als een serie die me door veel heen heeft geholpen. Ik denk dat hij altijd een plekje in mijn hart zal hebben. Ik ben ondertussen begonnen in Shadow en Bone, op aanraden van mijn lieve collega. Voor nu vind ik het prima, maar ik moet wel wennen aan de setting, personages, termen. Het komt denk ik wel goed ermee. En misschien dat ik na het eerste seizoen de Grisha-boeken ook wil lezen. En ik ben blij dat ik nu een keer mee ben met een nieuwe Netflix-hype voor de verandering. Meestal ontdek ik de goeie series pas jaren later.
Donderdagochtend had ik fysiotherapie, waar we weer een stapje verder gingen dan vorige keer. Ik kreeg terug massage en warmte, maar ook een paar oefeningen. De fysio begint wel echt zijn werk te doen heb ik gemerkt, mijn conditie en lichamelijke staat verbetert. Het zal nooit meer als vroeger worden en eventueel zelfs slechter. Maar ik heb een goeie instelling en een vechterslust dus het komt hoe dan ook wel goed. We zullen zien. Vandaag is vandaag, morgen is morgen. In de namiddag pakte ik wat rust en las ik mijn boek uit. Ik heb denk ik bijna drie boeken in een week gelezen. Twee en een halve? Waar ik wel heel blij mee was. Momenteel ben ik zelfs in een Engels boek bezig wat echt heel goed vooruit gaat. Ook in het Engels lees ik Young Adult, maar dat mag de pret niet drukken. En als ik veel Engels ga lezen dan gaat mijn eigen talenkennis er ook weer op vooruit. Altijd handig. Vooral omdat Engels een taal is die echt heel veel wordt gebruikt.
Vrijdagochtend zat ik in de wachtkamer van mijn huisarts. Ik ben er in geslaagd om het voorschrift voor mijn nieuwe doos medicatie kwijt te spelen. Ik heb echt overal gezocht maar nu geef ik het dus op. Gelukkig was het vrij snel geregeld aangezien ik een goeie huisarts heb. Verder heb ik gewerkt vrijdag, meer herinner ik me ook niet van de dag. Wel dat mijn bestelling binnen kwam. Ik had een verzwaringsdeken besteld bij Kalm. Een verzwaringsdeken is een deken gevuld met kleine glasparels waardoor het dus een zwaarder deken is dan normaal. Zou een positief effect hebben bij fibromyalgie maar ook kalmerend werken, bij heel veel dingen eigenlijk. HSP, ADHD, ADD, autisme. Het heel ding is dat zo’n deken je een beetje het gevoel geeft dat je een knuffel krijgt van iemand en dat maakt stoffen aan in je hersenen die je kalmeren. Verder kan de verdeling van gewicht op drukpunten ervoor zorgen dat de pijn wat mindert. Zelf heb ik nog niet genoeg nachten achter de rug ermee om echt al een oordeel te vellen want ik ervaar nu vooral pijn erdoor. Maar volgens de mail van de webshop is dat normaal. Je moet het eventjes twee weken geven. En dat ga ik dus doen. Als het echt iets is dan ga ik er nog wel eens iets over vertellen.
Vrijdag was het ook iets kouder en een beetje bewolkt weer waardoor ik op mijn wandeling naar het werk helemaal alleen was. Ik hoorde boven mijn muziek ook de vogeltjes fluiten. Ik geniet daar zo hard van en dat was echt een geluksmomentje vrijdag! Sowieso in de natuur ben ik heel blij heb ik gemerkt ondertussen.
Zaterdag speelde ik kort eventjes Animal Crossing. Ik ben nog steeds mijn eiland aan het vormgeven, maar er is dus een online applicatie om je daarbij te helpen. En ik denk dat ik me daar maar eens over ga buigen zodat ik een plan heb. Want nu ben ik een beetje doelloos aan het bouwen heb ik het idee.
Vorige week zaterdag deed ik ‘s avonds ook een wandeling met mama langs de zeedijk, deze week ook. Ik heb alleen vorige week dat niet meer in het weekoverzichtje gestoken denk ik omdat ik te moe was om het nog aan te passen. Voor de volledige zonsondergang waren we te laat, maar alsnog een heel mooie lucht gehad. En het was gewoon heel gezellig. Dat uitwaaien is ook wel fijn. Als ik ooit op mezelf ga wonen wil ik niet in mijn eigen geboortestad blijven, maar dit ga ik wel missen later. Dat weet ik nu al. Gelukkig is het te doen met de trein om af en toe eens langs te komen.
Komende week heb ik een drukkere week, er staan een paar afspraken gepland. Ik heb terug fysiotherapie komende week en ik ga ook een sessie accupunctuur proberen om te zien of dat iets helpt. Bij sommige heeft het een gunstig effect dus we zullen zien. Morgen (vandaag dus) heb ik mijn laatste onderzoek in het ziekenhuis. Dan is het een kwestie van wachten op het telefoontje voor de eindbespreking. Voor de huisarts is het heel duidelijk wat het probleem is, maar nog niet voor het ziekenhuis. En zonder hun bevestiging kan ik ook geen begeleiding via het ziekenhuis krijgen. Dus ik kijk uit naar het eindgesprek. Als zij hetzelfde zeggen weet ik dat het sowieso gaat aankomen, ik weet dat ik het weer moeilijk ga hebben. Maar dat is ook nog niet voor nu. Ik hoop op weer een fijne week. Binnenkort gaat ook de horeca weer open, de terrasjes dan. Ik hoop komende tijd ook weer eens een terrasje te pakken, maar niet meteen de eerste dag. Dat wordt iets te druk denk ik. Maar ik kijk er wel naar uit om bij mijn favoriete restaurant in het zonnetje te lunchen. Absoluut.