Hi allemaal! Ik weet niet hoe het bij jullie zat, maar het weer was echt een ramp afgelopen week. Dan weer zon, dan weer regen, dan weer wind. Ik heb zelfs mensen horen zeggen dat het bij hen gehageld heeft… Like what? Tis over een paar weken juni eh mensen. Het weer was ook meteen de oorzaak van mijn pijn. Ik krijg meestal pijnaanvallen als het regent en koud is, maar ook als het weer wisselt. Ge kent dat gevoel wel dat het ineens drie dagen hittegolf is en dan de storm losbarst? Wel, precies op het moment van die wissel krijg ik pijn. En gezien het weer ook niet echt wist wat het wilde deze week… Al heb ik daarnaast wel een fijne week gehad en gelukjes kunnen vastleggen. Ik heb het idee dat mijn overzichtjes heel eentonig aan het worden zijn en dat maakt me een beetje onzeker om ze te blijven brengen, maar ik vind het aan de andere kant ook een van de leukste dingen om te schrijven.
Zondag begon het al gelijk, ik ben door de pijn zes keer wakker geworden. Maar ondanks dat voelde ik me zondagochtend wel vrij goed. Niet schitterend, maar een ‘normale’ mens zou al moe zijn na zoveel keer wakker worden. Ik al helemaal. Ik heb mijn rust zo hard nodig en als het dan zoveel keer wordt onderbroken dan voel ik de gevolgen wel. Maar het lot stond aan mijn kant want het was super rustig in de winkel die dag doordat de horeca pas open was. Wat wel welkom was. Niet alleen voor mij, ook voor m’n collega die praktisch elke zondag werkt. Na al die drukke zondagen van vliegen en rennen voel je dat wel en is zo’n dag wel fijn. Dat zeiden we ook tegen elkaar.
Ondanks het wispelturige weer van de afgelopen tijd waren wel dagen dat het een beetje te doen was. Er was een dag waar het weer toch een beetje meewerkte en ik denk dat dat maandag of woensdag was, maar natuurlijk was ik daar blij mee. Ik heb een paar minuten geleden de weersvoorspellingen gezien en voor de komende twee weken ziet het er niet zo positief uit. Daar word ik niet zo vrolijk van. En dan niet perse voor de gevolgen voor mijn lichaam, maar ook in het algemeen. Het mag stilletjes aan lente worden. Ik kijk er al weken naar uit om nog eens buiten te kunnen zitten om te lezen met een snack en een goed boek. Maargoed, het zal wel een keer beteren zeker? Net als alles in het leven gaat die regen niet blijven duren.
Ik stond ook een keer in de keuken om uitgebreid te koken. Begrijp me niet verkeerd, ik zorg altijd wel dat ik fatsoenlijke maaltijden binnen krijg. Maar als ik echt moe ben dan is dat vaak gewoon een vleesje in de oven of pan en daar dan iets bij. Dat noem ik niet echt koken. Het voelt pas als koken als ik ook effectief alle ingrediënten heb verzameld en dan echt een recept volg. Ik maakte een roerbakschotel met courgette, aardappelen, en nog een paar dingen. Maar ik vond hem niet echt voor herhaling vatbaar. Het ligt absoluut niet aan het recept, dat weet ik zeker. Het was niet mijn ding. Goed om eens geprobeerd te hebben. Als je wel van roerbakschotels houdt denk ik dat je dit wel echt lekker gaat vinden. Of het lag gewoon aan de fetakaas. Maar normaal eet ik dat wel graag. Niet supergraag, maar genoeg om door recepten te draaien.
Afgelopen week was ook weer eentje waar ik enorm veel in las. Ik heb denk ik bijna twee boeken gelezen. En bij die tweede ben ik al bijna klaar met 90 procent van het boek. Hier word ik natuurlijk heel blij van. Lezen is geen wedstrijd en dat besef ik ook. Maar stiekem mis ik de tijden wel van toen ik met gemak 100 boeken per jaar las. Al moet ik wel rekenen dat ik toen wel per week genoeg uren op de bus ook spendeerde waarop ik kon lezen. Deed ik ook niet altijd. Ik merk wel dat Engels lezen me steeds meer bevalt. Ik ben nu in het Nederlands terug bezig, maar op een of andere manier mis ik het Engels. Het kan ook gewoon aan de schrijfster liggen hoor want de vorige twee boeken waren van dezelfde schrijfster. Daar kom ik binnenkort wel achter. Ik moet er ook bij vertellen dat ik middle grade lees, maar het is Engels dus sowieso wordt mijn talenkennis aangescherpt. En besides, iedereen moet gewoon lezen wat hij of zij leuk vindt.
Donderdag was het Hemelvaart, dat is een officiële Belgische feestdag. Normaal heb ik altijd fysio op donderdag, maar die waren dus ook gesloten. Waardoor ik voor een keer op dinsdag ging voor ik ging werken. De praktijk waar ik ga zit echt diep in het centrum en in een hele mooie stadsomgeving. Altijd geniet ik dan van de schoonheid van de stad.
Dinsdag na het werk kwam ik in het station om mijn trein te nemen en had die anderhalf uur vertraging door een informaticafout. Ik ben toen maar in de taxi gesprongen. Dat is altijd een dure rekening, maar ik zag het echt niet zitten om zo lang te wachten. De volgende trein zou wel netjes rijden maar dat was ook nog een halfuur wachten. Maar er waren al latere treinen die vertraging hadden dus wie weet die ook wel. Ik was al moe van de werkdag maar ook omdat ik ‘s morgens fysio had gehad. Dat klinkt misschien een beetje overdreven, maar voor mij is dat wel een big deal. Dus taxi it was. Dat doe ik ook niet elke week of elke dag.
Donderdag stond ik op met heel veel pijn. Dus stiekem was ik wel blij dat ik geen fysio had die dag. Maar er moesten wel boodschappen gedaan worden en aangezien het een feestdag was waren de meeste supermarkten ook maar een halve dag open. Het was niet zo druk als verwacht, waar ik wel blij mee was. Achteraf gezien was ik toch wel blij dat ik boodschappen heb gedaan, want ik ben tenminste buiten geweest. Ik probeer dat ook elke dag te doen, behalve als het echt heel stom weer is en ik echt heel veel pijn heb. Gewoon omdat ik weet dat het dan heel hard gaat escaleren. Donderdag deed het wel goed om buiten te zijn.
Vrijdag stond ik op met een kleine dip en ik heb toen gewoon Studio 100 opgezet omdat dat meestal wel wonderen doet voor mijn humeur en stemming. En it did. Tegen de tijd dat ik moest vertrekken om te werken was het al een stuk beter. Soms zit het in de kleine stomme dingen, maar daar ben ik lang geleden al achter gekomen. Vrijdag zat de stad vol toeristen als ik mijn klanten mocht geloven. Het was niet heel druk die dag maar ik had wel het idee dat het drukker was dan andere vrijdagen. Prima, want dat helpt de tijd vooruit.
Zaterdagochtend warmde ik mijn kleine pannenkoeken op, sneed wat fruit en gooide er bloemsuiker over zodat ik kon genieten van een special ontbijtje. Lekker! Achteraf heb ik de rest van de aardbeien gewoon met wat bloemsuiker opgegeten als aanvullen op mijn ontbijt. Ik kan er geen genoeg van krijgen, altijd blij als het seizoen van de aardbeien weer is aangebroken. En het is weekend, dat verdient een speciaal ontbijtje.
Komende week hoop ik op een positievere week, maar aan de andere kant denk ik dat ik het verdriet ook gewoon een tijd ga moeten zijn gang laten gaan. Dat is nu eenmaal zo. Het overzichtje is ook een dag later omdat ik gisteren gewoon geen zin had om te bloggen. En ik weet dat dat bij mij betekent dat ik er me snel vanaf ga maken en het gaat eindigen in een blogpost waar ik niet achter sta. Dus dan liever een dag later. Buiten werken om heb ik geen echte plannen komende week, dus we zullen zien wat hij brengt.
Mis jij het lenteweer net zo erg als ik?
Konden we maar de winnende lottocijfers voorspellen in plaats van het weer hé. Ik vond het als kind altijd grappig wanneer iemand zei dat ze dat in hun knie konden voelen maar nu ben ik dus één van die mensen die al vooraf aanvoelt dat het weer gaat omslaan of dat het aan het regenen is. Op dat vlak wonen we niet in het juiste land hé want hier lijkt het vaak van het ene uiterste om te slaan in het andere.
Inderdaad. Zoveel mensen die ik daarmee zou willen helpen. Alhoewel, geld maakt ook niet altijd gelukkig. En ja ik ook. Toen ik nog in mijn verzorgingstudie zat vond ik al die dingen fascinerend. Nu heb ik ze zelf. Alleen al dat idee is soms echt een grote verwarring. Maar nee, België is inderdaad niet het ideale land om met reumapijnen te leven.