Hi allemaal! Vorige week schreef ik dat ik het moeilijk had met de pandemie, de besmettingen die dichter kwamen. Gelukkig ben ik daar een beetje van gekalmeerd, ik denk dat het praten en schrijven erover opluchtend werkte. Ik heb ook ingezien dat ik niet meer kan doen dan zelf de maatregelen volgen en voorzichtig zijn. Toch blijft het eng, want het is een gevaarlijk virus. Verder was het niet zo’n wilde week, ik ging drie dagen werken en tussendoor had ik pijn. Daarbij is het ook echt druilerig herfstweer geweest dus ik heb vooral tijd binnen gespendeerd. Mijn overal mood was wel goed dus dat is positief. Het ding is dat mijn foto’s wel minderen aangezien ik terug meer werk.
Vorige week vrijdag was ik heel moe toen ik thuiskwam van werk, dus ik besloot frietjes te bestellen als avondeten van de frituur. Eigenlijk doe ik dat heel weinig, normaal bestel ik altijd pizza of iets anders. Maar dan smaakt dat extra goed! Ik was tijdens mijn werkdag er al aan het denken omdat ik zoveel zin had in frietjes met stoofvleessaus dus ik besloot het mezelf ook te gunnen. Fijne afsluiting van de werkdag.
Maandagochtend gingen ik en mijn lief boodschappen doen en iets drinken, dat deden we op echt een toeristenplek. Maar het uitzicht op het marktplein was heel mooi, ook al zie je dat niet op de foto. Ze hadden ook nog een terras op hun balkon, maar daarvoor vond ik het net iets te koud. Het eindejaar en de feestdagen blijven een dubbel gevoel hebben voor mij, maar ik geniet wel van de versiering en lichtjes. Normaal is het bij ons ook traditie om te gaan schaatsen en naar de kerstmarkt te gaan (in mijn eigen stad bedoel ik) maat de locatie waar die al een paar jaar plaatsvindt is echt krap. En ik ga dus niet dit jaar, want je kan bijna geen afstand houden. Hoe leuk ik schaatsen en de kerstmarkt ook vind. Op de kermis kon je nog afstand houden en was het toen ik ging telkens rustig. Het zal ene jaartje uitgesteld worden hier. Toch voor mij.
Ik wilde eigenlijk koffie want ik was totaal nog niet wakker, maar het koffiemachien was kapot dus het werd toch chocomelk. Ook lekker natuurlijk. Zeker nu het kouder is buiten. Hoe ik klink lijkt het echt alsof het al min tien is en je oren eraf vriezen maar dat valt goed mee. Ik was vroeger al een koude kikker, maar sinds mijn ziekte nog veel meer. Warme chocomelk voor dit weer is natuurlijk ook geen straf. Wanneer ik nu naar buiten kijk is het trouwens grauw en regenachtig, en dat was zo’n beetje de hele week zo. Ze spreken zelfs van sneeuw komende week.
Dinsdagochtend was ik weer thuis, ik ging maandagavond naar huis. Voor mijn werkdag begon maakte ik het nog eventjes knus om nog te gamen. De waxmelt die ik vorig jaar voor Kerst kreeg van mijn maat mocht aan het werk en ik haalde er mijn fleecedekens bij. Het was bijna jammer dat ik nog moest werken. Hiervoor had ik trouwens problemen met de oplaadkabel van mijn Switch waardoor ik vrij gefrustreerd was toen ik kon beginnen spelen en ik heb ook tien minuten gezocht naar een werkend kaarsje. Dus hoe mooi ik dingen ook romantiseer of vertel op social media of hier, het is niet altijd zo. Just so you know it. Het gamen heeft me wel terug rustig gemaakt, dat wel. Ik herinner me liever de goeie dingen aan die momenten want ik heb al genoeg frustraties als mijn lijf tegenwerkt. Maar ook ik lach niet altijd.
Ik speelde voor de verandering eens geen Animal Crossing. Maar wel Pokémon Cafe Remix. Is een kleine schattige game (en ik denk dat hij zelfs gratis is in de Nintendo Shop, maar not sure) van Pokemon. Je onderhoudt er een klein eetcafe, met de tijd komen er nieuwe Pokemons langs en krijg jij ook nieuwe Pokemons die je kunnen helpen met hun eigen krachten. Voorlopig begin je met Eevee, maar die is ook echt heel schattig dus geen problemen mee.
Dinsdagmiddag zag het weer er nog oke uit, dus ik wandelde naar het werk vanaf het station in plaats van de trein te nemen. Ik heb onderweg toch een paar kleine druppels op mijn kop gekregen, maar gelukkig is het grootste deel gevallen toen ik door de overdekte tunnel wandelde. Mijn wandelroute is een stukje door de natuur en ik was zo blij met al die herfstkleurtjes! Ik genoot er zo van dat ik bijna vergat dat er nog een werkdag te wachten stond. Dus dat was wel een van de beste momenten van deze week. De dag erna deed het openbaar vervoer heel lastig waardoor ik wel met de bus moest reizen of ik ging te laat komen. Maar echt. Dit is een van de dingen waar ik wel dankbaar voor ben vanuit mijn ziekte. Die kleine dingen die me steeds meer raken, me dankbaarder maken. Een ziekte kan zoveel frustraties en lelijke dingen brengen, maar tegelijkertijd zat het dingen in een compleet ander perspectief.
Woensdag was het grote levering in de winkel en ik had nog heel veel werk. Wat ik op zich niet erg vind, ik ben niet bang om de handen uit de mouwen te steken. Het was wel een zware werkdag. ‘s Avonds kwam ik met maar liefst twee plakkers naar huis, want ik had me twee keer serieus gesneden aan karton. En twee sneden die niet stopten met bloeden ook. Het lot was mij ook echt aan het uitlachen denk ik, want ook mijn middelvinger was van de partij. Alsof die nog niet genoeg gebloed heeft dit jaar. Achja, dat gebeurt nu eenmaal ook als je in een supermarkt werkt. Het was wel een zware dag dus ik was heel blij toen ik thuis was. De day after voel ik het ook echt. En the day after is het ook aan het regenen en er hangt vocht in de lucht.
Donderdag lag ik bijna een hele dag onder mijn dekentje te lezen, op mijn elektrisch deken om wat warmte te geven aan de pijnlijke plekken. Dat ik weer werk betekent ook dat mijn gezondheidsklachten weer in de lucht gaan aangezien dat veel vraagt van mij. Neem daar ook eens bij dat het herfst is en het veel regent. Aan de andere kant merk ik dat het stilletjes aan een plekje krijgt. Neemt niet weg dat ik nooit meer zal gefrustreerd zijn als het eens lang tegenzit ermee, maar ik merk dat de intense verdrietige tijden al een tijdje achter me liggen wat mijn lichaam betreft. Best wel trots daarop, want ik heb er heel lang mee gevochten. Nu kan ik me focussen op het beste ermee te leven. Wat ik wel lastig vind is dat mijn leesconcentratie aanzienlijk verminderd is en dat is wel een van de dingen die ik het allerliefste doe. Maar ik lees al een hele lange tijd in het Engels, misschien moet ik gewoon de lat iets lager leggen en terug naar Nederlands gaan. Donderdagnamiddag deed ik nog boodschappen maar thats it.
Vrijdagmiddag had ik de late shift terug. En toen ik moest vertrekken was het echt kei en keihard aan het regenen. Toch vanaf toen ik van de trein stapte. Het resultaat was ook dat ik verzopen en kletsnat op mijn werk aankwam. En dan heb je van die grappige mensen die je zien binnenkomen en vragen of het buiten regent. Not funny. Het was geen hele speciale shift, hij ging in mijn ogen snel voorbij. Maar ik vond dat vroeger al altijd dat vrijdagen voorbij vlogen. Zal wel te maken hebben met het feit dat het weekend dan aanbreekt. Toen de werkdag om was regende het heel lichtjes en ik juichte want ik dacht dat ik droog zou thuiskomen. Weer hetzelfde verhaal, toen ik van mijn trein kwam was het echt door aan het regenen. En mijn bus naar huis was ook te laat en de bushokjes aan het station zijn totaal niet regenbestendig want je wordt nog steeds kletsnat. Dus ik kwam ook verzopen en kletsnat thuis. Gelukkig kon ik snel opwarmen met mijn lasagne. Ik vind doorgeregend op het werk aankomen veel erger want dan kan je niet opwarmen in pyjama. Thuis wel.
De chocolade voor de feestdagen arriveert ook in de winkels, er zijn veel winkels waar die zelfs al een tijdje staat. Dat betekent meestal ook dat de speciale edities van Ferrero Rocher in de winkels liggen. Ik ben echt fan van de donkere versie, maar die vind je dus enkel tijdens de feesten. Gelukkig heb ik een goed lief en die kocht me van de week chocolade. Tot nu toe heb ik me nog kunnen beheersen en hij zit nog mooi in papier. Maar vanmiddag (op de dag dat ik dit afwerk) gaat hij waarschijnlijk sneuvelen.
Zaterdagmorgen was ik mijn social media aan het bekijken met dit gezelschap. Mijn kleine vriend zat op mijn been mee te kijken. En soms lukt het dan om een hele lieve foto te maken van hem. Zoals nu dus. En ik ben blij dat ik mijn overzichtje deze week kan afsluiten zijn lief kopje. Het was al een tijdje geleden dat een van de dieren was gepasseerd op mijn blog dacht ik zo.
Kijk jij uit naar het einde van het jaar?
Leuk om over je week te horen en fijn dat je een betere week had. Ik heb helemaal zin in warme chocolademelk gekregen, haha! En karton kan inderdaad heel gemeen zijn en voor sneden zorgen. Ik had daar heel vaak last van toen ik nog in de supermarkt werkte. Ik heb in december een aantal leuke dingen op de planning staan dus ik kijk er zeker naar uit 🙂
Dankjewel! Ik ook trouwens, alles van warme zoete drank is welkom nu. Want het is koud buiten. Hopelijk heb je ondertussen ook eentje gedronken haha. En ik weet het, ik werk al jaren in de supermarktsector dus. Mijn collega’s die al langer werken hebben er ook nog altijd last van dus het ligt niet aan mij precies. Ik wens je een mooie decembermaand toe!