Week in beeld 75 | Frustratie, rouw en nieuw leven

Hi allemaal! Wat kunnen we zeggen over afgelopen week. Dat het een week van ups en downs was. Dat. Het was een frustrerende werkweek, ik had het zelf ook moeilijk met rouwen om mijn gezondheid en er kwam nieuw leven in huis. En nee, er zijn geen baby’s geboren. Althans, geen mensen. Compleet onverwachts maar wel een mooi puntje om het nieuwe jaar mee te starten. Het was mentaal niet de beste week, maar ik ben voorstander van eerlijk bloggen (voor zover dat kan met privacy) en dit hoort er ook bij. Je weet dat als je mijn blog al langer volgt niet alleen de zonneschijn op je af komt, maar ook wanneer het regent.

Zondagmiddag was ik met mijn moeder en vriend gaan lunchen in de stad. We gingen eten in een Chinees restaurant waar mijn vriend en ik al vaker hebben gegeten. Heel lekker! Alleen door de drukte van de feestdagen in de winkel waren we allebei heel erg moe dus dat viel wel tegen. Ik had ook echt moeite om de dag door te komen. Achteraf gezien vraag ik me soms af hoe ik het overleefd heb, maar het is gelukt. Het was wel heel lekker trouwens! Los van het moe zijn was het een fijne dag.

Maandagavond kwam ik thuis van bij mijn vriend en was mijn pakketje van Vinted gearriveerd thuis. Het is een wollen trui in regenboogkleurtjes die al een tijdje tussen mijn favorieten stond. Eigenlijk wist ik al van het moment dat ik hem zag dat hij ooit in huis ging komen. Achteraf gezien vind ik het nog dapper dat ik zolang gewacht heb want volgens mij waren er best wel veel mensen die hem een hartje hadden gegeven. Absoluut een van mijn favoriete aankopen tot nu toe! Ik had ‘m van de week ook aan om te werken en ik heb van een paar mensen complimentjes gekregen. Dat gebeurt heel weinig

Omdat ik een sucker ben die voornemens heel graag wil volbrengen ging ik deze week ook weer eens aan de slag met mijn iPad en pencil. Grapje, ook omdat ik het mis natuurlijk. Het is al een tijdje geleden dat ik tekende dus om op te warmen heb ik een bestaand figuur gebruikt. En bovendien leer je daar ook van trouwens. Voor de Animal Crossing fans, dit is inderdaad Celeste. De zus (?) van Blathers, maar dat weet ik eventjes niet zeker. Het voorbeeldje staat er trouwens twee keer op, ik heb een foutje gemaakt in de lagen en het aanpassen zou me echt heel veel tijd kosten terwijl ik gewoon wilde tekenen. In het eindresultaat gebruik ik die schets toch niet dus op zich is het niet zo’n ramp.

Net als mijn andere voornemen! Ik ben ondertussen al over de helft van mijn boek. Doordat ik mijn doel dit jaar op 12 heb gezet merk ik dat er minder rush achter zit, en dat was volgens mij exact wat ik nodig had. Het tempo is heel laag, maar misschien moet ik aanvaarden dat dat is wat het is. Als het ooit betert ben ik blij. Maar ik geniet er wel enorm van, dus dat is zeker fijn om te merken. Ondanks het vele verdriet van vorig jaar en dit jaar ook wel een beetje merk ik wel dat de dingen die me vroeger heel blij maakten dat nu nog steeds doen en dat is een opluchting. Onder al het stof en verwerken van chronisch ziek zijn, zit mijn persoonlijkheid en mijn ziel nog ergens verstopt/.

Dinsdag was het ook een jaar geleden dat ik mijn slaaponderzoek had in het ziekenhuis. Eerst eventjes: what!!??? Het lijkt alsof dat gisteren was. Ik denk dat dat ook een beetje het verdriet heeft opgewekt, want dat was een van de moeilijkste weken van 2021. Het jaar begon direct pittig. Deze week was niet alleen eentje van frustratie, maar ook eentje van verdriet en rouw. Afgelopen tijd is mijn lichaam enorm achteruit gegaan. De pijn die vroeger op mijn gewrichten zat, zit nu op mijn spieren. Soms ook nog op mijn gewrichten hoor, maar grotendeels op mijn spieren. Een verkeerde beweging veroorzaakt vaak een pijnscheut, ik heb veel sneller pijn. Maar naast dat ben ik mentaal sterker geworden en heb ik meer wilskracht en doorzettingsvermogen om door te bijten als dat moet. Natuurlijk probeer ik ook mijn grenzen te respecteren. Ik zit een beetje tussen ‘ik kan dit, ik ben een vechter’ en ‘ik mis mijn oude leven’. Beide is normaal denk ik. Maar zoals ik al op Instagram zei, ik heb een jaar geleden overleefd met nog minder kennis dan nu, en ik ben er geraakt. Als het afgelopen jaar me een ding heeft geleerd, is dat het wel allemaal goed komt.

Toen ik hiermee bezig was kreeg ik ineens een enorme aanval. Het was eentje van opruimen en gaan liggen. Dus ik heb mijn iPad dichtgeklapt en ik ben gaan slapen want anders ging ik flauwvallen. Ik had niet immens veel pijn, maar ik was echt super duizelig en misselijk en licht in mijn hoofd. Uiteindelijk heb ik mijn koptelefoon meegepakt, heb ik Xander De Rycke opgezet en ben ik zo gekalmeerd en in slaap gevallen. En net dat herinnerde me er ook aan hoeveel ik geleerd heb. En hoe dapper ik geworden ben ten op zichte van mijn ziekte. Een dag later ging het een stuk beter gelukkig. Maar dat was dus woensdagavond, de foto is van dinsdagavond. Sorry voor het ingewikkeld te maken

Woensdagochtend had ik een ziekenhuisafspraak. Zonder gelukkig te verdwalen in de dichte mist. Het was echt wel erg deze week, maar op een bepaald moment gaf dat ook wel mooie beelden toen de zon erdoor probeerde te schijnen. Nog steeds spijt dat ik daar geen foto van gemaakt heb. Eens in de zoveel weken heb ik relaxatietherapie, die stilletjes aan zijn vruchten begint af te werpen. Wat fijn is, want wat het dan ook wordt, stress is nooit goed. En stress is wel een trigger bij mij voor aanvallen, hoewel ik niet weet wat die gigantische aanval van woensdagavond veroorzaakt heeft. En los van alles, om kunnen gaan met stress is een hele goeie skill die weinig mensen hebben.

Het nieuwe leven waar ik het over had! Dinsdagmiddag ontdekten we vijf kleine konijntjes in het hok. Ik liet al een paar keer vallen dat ik dacht dat Jumper zwanger was, want ze deed wel aan nestgedrag. Regelmatig was ze stro en plukken vacht aan het verzamelen. En ik kreeg zo te zien gelijk. Op de foto zie je er drie, maar ze zijn met vijf. Het is alleen niet gemakkelijk om ze allemaal op de foto te krijgen, want ze liggen niet stil en vaak is het een wirwar van lijfjes en ledematen. Maar bereid jullie voor op konijnenspam. We gaan ze sowieso niet allemaal houden want daar is geen ruimte voor. Maar ze moeten sowieso een tijd bij hun ouders blijven, dus bereid je maar voor op gespam.

Donderdagochtend had ik terug fysio as usual. Behalve volgende week want dan staat mijn booster gepland. Ik had al een hele week zin in Starbucks maar het kwam er nooit van. Nu ik toch een halfuur op mijn trein moest wachten, kon het wel. Ik koos voor een Chocolate Chip Frappuchino. Lekker! Een van mijn favoriete drankjes tot nu toe. Maar volgens mij is dit een seizoensklassieker. Ik kon ook meteen mijn zus jaloers maken want de vakantie is gedaan en zij zat in de les toen ik ervan aan het genieten was haha.

Vrijdag was echt een fijne dag! Mijn humeur zat goed, mijn pijn was laag en ik had best veel energie. Ondanks dat het een hele rustige werkdag was, ging hij wel heel snel voorbij. Vorige week was ook de deur kapot gegaan waardoor hij nu wagenwijd open bleef staan, want anders kunnen de mensen niet binnen. Vandaag was hij gerepareerd! Heel blij mee. Niemand kan er iets aan doen dat die kapot was ofcourse, maar het is wel aangenamer werken. En nu valt dat nog mee, maar als het binnenkort begint te vriezen…

‘s Avonds keek ik naar ‘Een echte job’ wat opnieuw begonnen is. Dan gaan 5 BV’s voor drie weken op stage in een ziekenhuis. Ik vind dat altijd wel interessant om te zien maar ook hartverscheurend. Frances Lefebure (hopelijk schrijf ik haar naam juist) staat op Oncologie en er was een vrouw die keelkanker had en daardoor ook ademhalingsproblemen. Dat breekt mijn hart wel. Maar ondanks dat vind ik het wel een heel mooi programma en ik krijg er altijd heel veel respect voor voor de mensen in de zorg. Maar dat had ik al hoor, altijd al. Maar zeker in de helse tijd waarin ze nu zitten. Daarnaast had ik ook een klein bundeltje geluk in mijn handen. Hij of zij vond het allemaal best en lag gewoon zo te slapen in mijn hand. De oogjes zijn nog dicht, die gaan pas open na een bepaald aantal dagen.

Zaterdagochtend genoot ik van mijn donuts, een koffie en een yoghurtje. In mijn vast rooster werk ik nu de zaterdag in plaats van de zondag. Wat ik prima vind, want ik vind zaterdagen leuker. Er is sowieso werk door de levering, ongeacht je klanten hebt. Maar ik weet wel uit ervaring dat als het druk is, dat ook heel chaotische werkdagen kunnen worden. Maar die heb je op elke job. Hopelijk wordt vandaag net zo fijn als vrijdag, dan ben ik een heel gelukkig mens!

Wat was jouw hoogtepunt deze week?