Week in beeld 79| Lichtpuntjes 💕

Hi allemaal! Stilletjes aan begint het toch iets beter te worden in mijn hoofd. Dat is heel snel, maar daar kan ik denk ik alleen maar dankbaar voor zijn. Ik ga het ook niet van de daken schreeuwen, want wie weet vertel ik volgende week weer iets compleet anders. Het was een week van lichtpuntjes en dingen ontdekken die ik eigenlijk al heel lang niet meer had gedaan. Dus laten we eraan beginnen! Bedankt ook voor de lieve mensen onder mijn vorige overzichtje. Ik wist wel dat er niemand echt iets van zou maken dat mijn overzichtjes soms een beetje rommelig of een bij elkaar geraapt zooitje zijn. Maar tis toch altijd lief als ik die bevestiging of steun krijg. Ik blog natuurlijk voor mezelf, maar het is fijn als je volgers achter je staan. Iedere medeblogger zal dit wel beamen denk ik. Op naar mijn weekoverzicht!

Maandag was ik onderweg naar mijn ex vriend. Hoe en waarom daar vertel ik liever niks over want privacy van de ander. Ik blog redelijk open maar daar laat ik wel anderen hun verhalen buiten. Niet iedereen kiest er zomaar voor om zijn hele leven online te vinden. Al bij al was het wel een fijne dag, ondanks omstandigheden.

Dinsdag kwam Albert Heijn langs met mijn boodschappen! Er stonden weer bakmixen in promotie dus daar heb ik ook gebruik van gemaakt. Normaal bak ik van scratch, maar daar heb ik de laatste tijd niet altijd de energie voor. Maar ik bak echt heel graag, dus dit is de oplossing. En uiteindelijk heb ik geleerd los te laten dat het altijd perfect vers moet zijn, want hoe je het draait of keert, ik sta toch in de keuken beslag te maken. Dus ik kijk ernaar uit om komende tijd weer lekkere dingen te maken! Vaak voeg ik wel iets toen aan het basisbeslag, ik weet nog niet wat ik er deze keer van ga maken. Dat horen jullie nog wel aangezien ik altijd trots pronk met mijn baksels hier op mijn blog. En stiekem om jullie te doen kwijlen. Er zijn veel medebloggers die mij dat ook aandoen dus dit is gezonde karma. Yes Irene, Liesbet en Sofie, I’m talking about you. Tegelijkertijd ben ik jullie ook dankbaar want jullie hebben me aangestoken met het bakvirus en ik besefte de laatste tijd dat ik daar heel gelukkig van word.

Hier ga ik mensen boos mee maken. Een van mijn vroegere collega’s was altijd boos als de paaseitjes in februari al in de winkels lagen en ook in de onze. Ik moest direct aan haar denken. Dus vandaar die opmerking. Maar tot nu toe heb ik alleen maar te horen gekregen dat het nooit te vroeg is voor paaseitjes. Ik zag ze staan op de online shop van de Albert Heijn en ik kon het niet laten. Nu ik dit aan het typen ben heb ik er weer zin in. Sad voor mij ligt mijn zakje op het werk en ben ik thuis op dit moment. Maar ik moet later vandaag nog werken dus kan er alsnog van genieten. Ik ben eigenlijk het meest fan van de Milka eitjes, dus ik ben aan het wachten op de dag dat die display bij ons in de winkel staat. Die staat ook altijd pal voor de kassa dus ik kan dan ook weer kwijlen tot ergens na Pasen.

Ik ging voor het eerst weer tekenen! Een tijdje terug had ik verteld hoe moeilijk ik het vond dat manueel tekenen voorgoed voorbij is door mijn pijn. Iets wat ik nog steeds heel lastig vind. Maar een leven zonder tekenen gaat niet voor mij, dus dit is de best mogelijke oplossing. Het kostte me wat moed om mijn pencil weer vast te pakken en verder te gaan met mijn tekening. De avond zelf zag ik er veel gekkigheden aan, maar nu ben ik eigenlijk verrassend blij met hoe het uit gaat draaien. Mijn tekenstijl is niet perfect en over schaduwen en perspectief heb ik nog veel te leren. Maar aan de andere kant maken die foutjes mijn tekenstijl wel uniek en dat is ook iets wat ik in mijn hoofd probeer te houden. Voor de Animal Crossing liefhebbers, dit is zoals je ziet Celeste uit Animal Crossing. Ik wil altijd Celester zeggen, dus mijn verslaving met K3 is real haha.

Donderdag had ik geen fysiotherapie omdat de praktijk waar ik ga geschilderd werd deze week. Al een tijdje ligt het plan op tafel om mijn eigen kamer op te ruimen. Vroeger als student wat ik niet zo messy en best wel geordend, maar dat is er op een of andere manier door de jaren heen uit gegroeid. Of ik heb sinds ik afgestudeerd ben gewoon zoveel aan mijn kop gehad dat alles vanzelf a mess werd. Maargoed, zoals vroeger mijn hele kamer in een stuk aanpakken is nu niet meer mogelijk. Ik heb op mijn telefoon een lijstje gemaakt met dingen die aangepakt moeten worden, in etappes dus. Ik heb er al een paar kunnen afstrepen donderdag, wat me heel blij maakte! Mijn medewarriors zullen dit kunnen bevestigen, maar soms gaat het over de kleine stomme dingen. Ik kwam ook tot de conclusie dat mijn collectie happy socks ook nog klein en schaars is haha, dus hou je vast komende tijd. Ik zit dit te typen terwijl ik mijn kerstkousen van de Mc Donalds aan heb trouwens.

Ik werd van de week heel blij van mijn lunch. Het waren gewoon simpel pistolets met groenten, kaas en mayonaise en een minute soepje. It’s the simpel things in life. En ik denk dat ik net nu die kleine dingen het meest moet omarmen want dat gaat me helpen naar een beter leven. Het waren trouwens meerdere pistolets, maar I was hungry dus vandaar. Onze vaste bakker is in verlof en dus moeten we tijdelijk naar een andere. Maar ik vind hun pistolets dus echt duizend keer lekkerder. Ik heb ook echt sinds we een combimagnetron hebben al duizenden keren broodjes afgebakken dat ik geloof ik het begon te missen om een ‘echte’ pistolet in mijn mond te hebben. Voor mij is dit ook een handige manier om groenten die ik over heb nog op te maken. Vaak kunnen ze prima dienen als broodbeleg met eventueel een sausje of andere dingen erbij.

Vrijdag was ik dus met mijn step naar het station aan het rijden na mijn late shift. En bij het station voelde ik hem vertragen. I knew dat ik iets vergeten was donderdagavond. Mijn accu van mijn step was stilletjes aan leeg aan het lopen. Gelukkig stond ik al bijna bij de deur van het station toen dat gebeurde, maar er is dus ook nog een rit vanuit het andere station naar huis als ik van de trein kom. Ik zag het ook niet echt zitten om op de helft van mijn weg in panne te vallen dus ik ben met step en al op de bus gekropen. Het is toch nooit druk zo laat en het mag gewoon. Normaal moet hij opgeplooid worden, maar dat heb ik dus niet gedaan want hij kon omdat ik bijna de enige was op de bus gewoon tegen de kant staan op zijn pekkel. Geen idee of de chauffeur daar iets tegen heeft, ik heb hem in elk geval niet horen klagen.

Zaterdag was de laatste dag van de week. De werkweek dan he bedoel ik. Het zonnetje zat mooi uit en dat gaf ook weer mooie beelden onderweg naar m’n werk. Ik ben die dag zonder step gegaan, omdat het koud was en ik gewoon geen zin had om ermee te gaan werken. En daarnaast ging het de nacht voordien vriezen dus ik was bang dat het te glad ging zijn. Dat laatste viel wel mee, maar toch. Zaterdag was een minder drukke dag dan vorige week gelukkig en hij vloog ook echt voorbij. Ik werk echt al maanden de zaterdag en toch is er altijd kortsluiting in mijn kop als ik me bedenk dat ik de zaterdag moet werken. Waarschijnlijk omdat ik al twee jaar lang de zondag werkte. Maar it’s okay en mijn weekend is er nog, het is gewoon een dag later. Wat ook wel fijn is want als op maandag de hele wereld in rush is, kan ik nog blijven liggen als ik dat wil 🙂

Zondag deed ik iets waar ik al zo lang naar uitkeek! Ik ging eindelijk nog eens wandelen. Het kwam er maar niet van. Of ik moest werken wanneer het goed weer was, of ik was te moe of ik had te veel pijn. Dus ik was aan het hopen dat het vandaag ging lukken. Er was wel een beetje wind maar eenmaal in het bos was het prima te doen. Ik ben ook met tien kilo minder uit mijn hoofd naar huis gegaan. Ik wandelde ook weer zes kilometer, waar ik ook best wel blij mee was. Het gaat uiteindelijk wel om het genieten en de tijd voor mezelf die ik neem, maar het is toch altijd een kleine overwinning als dit soort getalletjes dan uiteindelijk het resultaat zijn.

Hoe was jouw week? Heb jij al paaseitjes gespot ondertussen?