Hi allemaal! Ik pak het deze week een beetje anders dan anders aan. Het was een mooie week, hij was heel rustig en dit keer ook mentaal. Yes! Maar ik heb daardoor ook heel weinig beeldmateriaal. Gek genoeg maak ik in de beste weken altijd het minste foto’s. Het was ook geen echt spannende week, zal ook wel daaraan liggen. Dus ik vertel deze week in de hoogte en diepte puntjes. Ik begin volgende week ook bij zondag in plaats van maandag, omdat dat planningsgewijs beter uitkomt voor mij.
Hoogtepuntjes
⭐️ Ik ging naar de bibliotheek!
De laatste tijd lees ik veel meer fysieke boeken (geen zorgen, die e-reader is niet na een jaar al klaar voor pensioen) en ik geniet daar ook van. Mijn leesconcentratie verbetert een heel stuk, wat betekent dat ik ook sneller lees. Maar de plek voor zoveel boeken heb ik op dit moment niet. Dus ik besloot om nog eens naar de bibliotheek te gaan na al die jaren. Door corona ging ik al heel lang niet meer, omdat in de lockdowns er heel weinig nieuw materiaal was. En ik heb nu eenmaal mijn boeken nodig. Het was vooral heel magisch. Ik kwam zoveel boeken tegen en ik herinnerde me bij veel boeken nog exact op welk punt ik toen in mijn leven was. Naast het magische boekige gevoel, was het dus ook een reis door de tijd. En al die gelezen tijdportalen hebben mij ook een stukje gevormd wie ik nu ben.
⭐️ Ik kocht nieuwe markers!
We zijn nu twee maanden ver in mijn trauma recovery. Het is niet altijd gemakkelijk geweest, maar er is wel vooruitgang. Misschien niet altijd langs buiten zichtbaar, maar hij is er wel. Ik voel het aan mezelf, mentaal krijg ik de dingen eindelijk gesorteerd. Dat verdiende wel een cadeautje dacht ik zo. Op donderdag ging ik langs de tekenwinkel en kocht twee sets markers en een paar losse stiften, en vrijdag kwam er een pakketje met skintones (dus huidskleuren) via de post. Want die set hebben ze niet in de winkel en is toch echt wel heel handig.
⭐️ Samson en Marie live zien
Ook vorige week kwam er geen overzichtje online, maar dit wilde ik toch eventjes delen. Ik heb een liefde voor Studio 100, voor bijna alle karakters. Als ik mijn dag niet heb zet ik mijn playlist van Studio 100 op. Heeft iets te maken met mijn inner child die daar heel blij van wordt (hier ga ik ooit over schrijven). Een vriendin van mijn zus wilde graag naar een optreden van #Likeme omdat ze daar enorme fan van is. Maar haar vriendin had afgezegd en ze vroeg of ik mee wilde. Dat heb ik gedaan, maar Samson en Marie kwamen dus ook optreden. Ik was een heel gelukkig mens voor een uurtje. Nostalgisch is het niet perse want ik ben opgegroeid met haar vader en een andere stem van Samson. Maar de liedjes blijven toch iets magisch hebben.
⭐️ Tekenen zonder perfectionisme
Jarenlang als ik aan het tekenen was kreeg ik er altijd een hele rits negatieve stemmetjes in mijn hoofd bij cadeau. Voor iedere blogger out there zal dit bevestigen; perfectionisme is de grootste vijand van creativiteit. Tussen bloggen en tekenen is er nog altijd een verschil, maar het is beide een vorm van creatief zijn en als de lat torenhoog ligt is het gewoon niet leuk meer. Dus ik ben blij dat dat ook terug is. Het is een van de mooiste dingen die ik terug aan het krijgen ben door mijn recovery
⭐️ Loveless uitlezen ♥️
Tegelijkertijd ook een pijnlijk puntje. Ken je dat gevoel dat je een boek uitleest en u hart in duizend stukken breekt omdat het voorbij is? Dat had ik met Loveless. Al moet ik wel zeggen dat ik zo gehecht was aan dat boek vanwege de geaardheid van het hoofdpersonage. Die delen we namelijk en die is helemaal nog niet zo gerepresenteerd als de meeste geaardheden. Wil ik daarmee zeggen dat er minder queer boeken over gay of biseksueel moeten komen? Absoluut niet. Iedereen verdient het om zich te herkennen in een boek of om te voelen dat hij/zij/hen oke is zoals die is. Maar ik ben wel blij dat mijn geaardheid ook in de media komt, want dat mis ik wel. En los van alles; bij mij moogt ge zijn wie ge zijt.
Dieptepuntjes
⭐️ Ik ben nog steeds heel overweldigd
Zo dankbaar dat ik ben dat ik aan de slag kan met mijn trauma en kan groeien. Maar alles is zo enorm overweldigend. Van het leren kennen wie ik echt ben, tot mezelf accepteren. Met beide komt het sowieso goed. Maar het is zoveel en sommige dagen voel ik alles door elkaar.
⭐️ Uit survival modus komen
Als je lijf lang genoeg geconfronteerd wordt met trauma of gevaarlijke omstandigheden, komt het in ‘survival modus’. Die modus zit nog in ons bloed van ver in de geschiedenis omdat we toen altijd op ons hoede moesten zijn voor wilde beesten die ons achterna konden zitten en dergelijke. Nu zijn we eeuwen later en zijn er huizen en bescherming voor bijna 90 procent van die dingen. Survival modus betekent letterlijk wat het zegt; je bent in overleefmodus. Je bent niet aan het leven, maar aan het overleven. Het is iets wat je lijf automatisch doet als je lang genoeg blootgesteld wordt aan gevaarlijke omstandigheden (fysiek en mentaal). Nu mijn trauma stap voor stap verwerkt wordt, komt mijn lijf los daaruit. En dat is enorm vermoeiend. Letterlijk. Ik ben na een paar uur werken of iets doen (en het mag iets zijn wat ik leuk vind) gewoon doodmoe. Ik slaap meer dan negen uur per nacht en toch is het altijd weer kapot. Het is iets wat ik komende tijd ga moeten aanvaarden. Daar komt chronisch ziek zijn wel van pas, ik weet dat ik hier doorheen kan komen.
⭐️ Loveless uitlezen
Zo blij als ik was met de representatie en hoe accuraat het boek is, zo pijnlijk was het ook toen ik hem voor de laatste keer dicht deed. Uiteraard kan ik hem altijd opnieuw lezen, maar das niet hetzelfde. Dat zullen de diehard boekenwurmen zoals Liesbet en en Fieke ook kunnen bevestigen. Ik heb meerdere lezers onder de fantastische mensen, maar ik moest toch onmiddelijk aan deze twee denken. Dus Loveless was een bom aan representatie en ik voelde me vooral gehoord. Een boek dat ik voor altijd in mijn hart ga sluiten. Ik mis het nog steeds, ook al is het boek dat ik nu lees ook wel goed op gang aan het komen.
⭐️ Een ongeluk op het spoor zondag
In de avond keerden we terug van het optreden van #Likeme en Samson en Marie en was er een ongeluk gebeurd op een spoor waardoor veel treinen eruit lagen. Ik vond het veel erger voor de nabestaanden en het slachtoffer, voor ons was er een vervangbus voorzien en dat toonde ook weer aan in welke luxe we soms leven. Mijn hoofd en hart zijn nog steeds bij de slachtoffers.
Hoe was jullie week?