Het verstand komt met de jaren he! Het is een zinnetje dat ik veelal uitspreek en ook in geloof. In de zin van: als je later ouder bent kom je meestal wel te weten hoe dingen in elkaar zitten, word je slimmer en kan je beslissingen meer correct nemen want je hebt ervaringen uit het verleden.
Ik heb een klein verhaaltje die ter inspiratie diende, en ik denk ook dat er ergens een jongere versie van mij is die heel trots zou zijn als ze dit las. Het was namelijk iets waar haar enorm aanbelangde en waar ze toen heel veel mee struggelde. Nu weet ik (doordat het verstand met de jaren komt) dat er zoveel meer in het leven is dan school en hoe goed je scoort. Maar toen was dat voor mij een big deal. Nu belangt het me nog steeds maar het is er niet meer in mijn leven. Ik ga niet meer naar school, ik werk al meer dan drie jaar ondertussen.
Het is eind juni, de tijd dat rapporten, attesten, diploma’s en veel meer worden uitgereikt. Vandaag zijn we donderdag als ik dit schrijf en mocht mijn kleine broer zijn rapport ophalen. Net als mijn zus is hij netjes geslaagd en mag hij naar het volgende jaar. Alleen al daarom ben ik trots op hen allebei. Mijn broer en ik waren wat heen en weer aan het lachen en grappen over bepaalde vakken en daardoor trok ik mijn eigen rapport van destijds uit de kast. Toen ik in het zevende middelbaar zat heb ik ooit eens 98 procent gehaald voor een examen en dat ga ik ook niet meer vergeten. Nieuwsgierig als ik was heb ik alles doorbladerd. Al mijn rapporten van het hele jaar. Ik was in de tijd heel onzeker over mijn schoolresultaten. Het moest altijd maar meer zijn, altijd een beetje hoger. Nog net een puntje extra voor toetsen en taken. Nu weet ik ook wel dat het niet daarrond draait, maar dit was ook de tijd dat mijn trauma is ontwikkeld. Dus mijn zelfwaarde hing enorm af van mijn schoolresultaten toen. Als ik goed scoorde, was ik goed genoeg.
We zijn nu vier jaar later na mijn afstuderen. Ik ben afgestudeerd op mijn 21ste verjaardag, wat dus vorige zaterdag exact vier jaar geleden was. Mijn leerkrachten hebben me toen heel vaak gezegd dat ik trots mag zijn op wie ik ben, maar ook op mijn rapporten. Dat het altijd prachtige resultaten waren. Ik geloofde dat heel moeilijk. Als ik de tijd terug kon draaien zou ik mezelf het liefst een smack in the face geven want ik kan eigenlijk bijna niet geloven dat ik toen niet tevreden was. Mijn percentages waren altijd torenhoog, zelfs voor vakken waar ik helemaal niet goed in ben. Het zijn punten waar sommige mensen alleen van kunnen dromen. Een slag in het gezicht is misschien een beetje agressief haha. Maar ik zou wel een lieve knuffel willen geven en vertellen dat het allemaal oke is en ik het goed genoeg doe.
En dat ik dat nu vier jaar later besef, is een bewijs dat verstand echt met de jaren komt.