Ik ben op een punt in mijn herstel gekomen dat ik een paar van mijn eigen niet-kloppende beweringen kan afstrepen. Waar ik vroeger zo glashard in geloofde. Sommige dingen boycotten mijn herstel echt en daarom deel ik ze vandaag graag. Het zijn namelijk ook weer dingen die ik heb geleerd en mijn eigen herstel wat makkelijker maakten of vooruit hielpen. Betekent trouwens niet dat ik nu alleswetend ben hoor, maar ik geef het graag mee voor mensen in gelijkaardige situatie. En herstel kan zo ruim zijn. Voor mij is het vanuit trauma herstel, maar het valt eigenlijk in zoveel aspecten van het leven toe te passen.
★ Je weg is niet linear
Er zullen putten en bergen zijn, er zullen hobbels en beren op de weg zijn. Net zoals bijna alles in het leven. Wat ook betekent dat je gewoontes die je hebt ontwikkeld tijdens die moeilijke periode ook niet zomaar ‘cold turkey’ zal afleren. Als dat wel lukt is dat heel sterk, maar gebruikt het niet als meetlat. En het ene moment zal je vol euforie zijn en denken dat iets over is, en het andere moment zal het weer pijn doen. Wat heel normaal is. En helemaal oke.
★ Gewoontes afleren kost tijd
Je ontwikkelt gewoontes door heel je leven, maar ook in moeilijke periodes. In mijn geval heb ik door trauma allerlei overlevingsgewoontes aangeleerd aan mezelf. Het zijn veilige schilden of een warm dekentje waar alles vrede is. Maar die helpen je niet altijd perse verder. En ik ben de afgelopen tijd af en toe heel kwaad geweest als ik verviel in oude patronen. Maar dat is normaal en we vergeten dat wel eens denk ik. Zoals ik bij het vorige sterretje zei: sommige dingen kan je nu eenmaal niet ‘cold turkey’ afleren. En de ene dag zal het vlot gaan, andere dagen zal het vechten zijn.
★ Na herstel is alles opgelost
Het is nu eenmaal zo dat alles wat je meemaakt, doet, hoort, ziet en ervaart je een stukje maken wie je bent. Herstel geeft hoop op beter, maar het is niet perse allemaal opgelost. Ik dacht vroeger altijd dat als ik klaar was met mijn traject bij de psycholoog, dat ik er dan nooit meer last van zou hebben en het me niet meer zou beïnvloeden. Zeker als je heftige dingen hebt meegemaakt dan zal je dat waarschijnlijk altijd een beetje bij je dragen. Het verschil zal alleen zijn dat het niet meer je dagelijkse leven belemmert of inpalmt. En er zullen ook jaren erna van die dagen zijn dat dat wel zo is. Het valt te vergelijken met een been breken. Na zoveel weken gips (en revalidatie) kan je weer stappen en verder met je leven. Toch zal het altijd gevoelig zijn. Het enige wat je kan doen, is je extra goed voor je been zorgen als het pijn doet of koud is. En dat kan je met jezelf ook. Het zal een deeltje van je worden dat altijd een beetje extra aandacht en liefde nodig heeft.
★ Alles wordt zoals voorheen
Meestal betekent herstel ook dat je stukjes van jezelf terugvindt die je kwijt was. Zeker zoals in mijn situatie, als je jaar en dag je constant aanpaste aan anderen en voor alles en iedereen sprong. En die twee dingen zijn ook niet perse slecht, maar je mag jezelf gewoon niet vergeten. Maar er zullen ook dingen anders zijn. Je zal ontdekken dat je misschien bepaalde hobby’s of interesses niet meer hebt of je kledingstijl compleet verandert. Dat is een goed iets trouwens. Dit kan wel eng zijn, ik heb dat zelf ook ervaren. Maar pin je niet te veel vast aan hoe het vroeger voordien was, want die versie van je leven en jezelf komt waarschijnlijk nooit meer terug. En het staat je herstel vaak ook in de weg.
★ Dingen loslaten is makkelijk
Het kost veel tijd, energie, emotie om dingen achter je te laten. Herstel is ook afscheid nemen. Van jongere versies van jezelf, rouwen om de dingen die je jongere zelf niet gekregen heeft of weten dat hij/zij/hen eigenlijk veel beter verdiende. Weet je, als je dat al beseft ben je al zo ver. En bizar maar weer: ook afscheid nemen van je trauma of wie je was tijdens je trauma gaat gepaard met veel verdriet. De meeste trauma’s nemen wel een paar jaar in en het was heel lang je realiteit. Ergens is het logisch dat je dat niet kan of wil loslaten. Ik hoor dit van heel veel mensen en ik ervaar het zelf ook. Want trauma is alles was je kende. Dus het kan heel beangstigend zijn te weten dat dingen veranderen. Ook beseffen dat je nu ‘veilig’ bent of uit je toxic omgeving is een hele grote mindfuck.
Maar het belangrijkste van al wil ik hierop aansluiten: wees lief voor jezelf. Herstellen van wat je hebt meegemaakt is niet gemakkelijk. Je zal nog veel vallen en weer opstaan. Ik ook hoor, ik ben dit nu wel aan het schrijven maar ook ik ben niet perfect. Voor mij is dit ook een mooi rijtje reminders. You got this ♥️