Week in beeld | 109

Gelukkig was deze week iets rustiger. De eerste week van het jaar was gevuld met allerlei leuke dingen, maar dat is ook vermoeiend. Bovendien ging het mentaal ook een heel stuk beter. Tot het einde van de week dan, want mijn trauma werd serieus getriggerd. Maar ondertussen ben ik weer tot rust gekomen. Los van werken was het geen hele wilde week, maar dat hoort er ook bij en is zeker welkom na alle drukke weken van december.

De week begon met werk, ik reed als enige dag deze week ook met de step want de rest van de week was het serieus aan het waaien. Ik was er ook de hele dag van overtuigd dat ik tot zeven uur moest werken. Tot ik op de planning keek op mijn horloge en besefte dat ik maar tot zes moest werken. Wat wel een leuke verrassing was natuurlijk. Ik hou van mijn werk en ik ben er zeker graag, maar dit is altijd een leuke meevaller. Het was verder ook geen echt speciale dag, Voor ik het wist stond ik weer op mijn step naar huis. In de avond heb ik niet veel meer gedaan, ik denk wel dat ik mijn boek heb uitgelezen maar not sure. Ik deed rustig aan want dinsdag was mijn vrije dag.

Van mijn vrije dag herinner ik me eigenlijk niet zoveel meer, behalve dat ik twee pakketjes ging ophalen en ik was in de buurt van mijn werk dus ik deed ook gelijk boodschappen. Tijdens het boodschappen doen deed ik een babbeltje met mijn collega’s en vergat uiteraard een van de dingen die ik ‘s avonds nodig had. Gelukkig had ik nog een doosje tomato frito staan in de kast dus mijn probleem was opgelost. Ik ben echt een held soms haha. In mijn twee pakketjes zaten een boek over tarot en spiritualiteit en scrunchies. Ik denk dat die scrunchies een nieuwe gevaarlijke obsessie kunnen gaan worden dus ik hou nu al mijn hart vast. Verder maakte ik mijn avondeten klaar, ik maakt tomaat mascarponesaus klaar en ik doe er ook altijd paprika bij. En ik deed er vegetarische kipstukjes bij. Ik heb dit afgelopen jaar eens klaargemaakt en het werd meteen een van mijn nieuwe favoriete dingen om te eten. Er is kaas in gemoeid, dus het kon eigenlijk bijna niet anders. Mijn innerlijke kind werd ook heel blij want ik had diertjespasta gekocht in plaats van normale pasta.

Woensdag was de langste dag van de week, ik werkte van tien uur tot acht uur. Het is wel de dag waarop ik het meest gelachen heb tijdens het aanvullen, dus daar kijk ik met veel plezier op terug. Er was ook een plezier coach op werk voor twee dagen, maar gezien dinsdag mijn vrije dag was, was mijn beurt pas woensdag. Het was een heel deugddoend gesprek en eigenlijk heb ik nog meer dan voordien beseft hoe blij ik ben dat ik werk waar ik nu werk. Ik ben ook met een enorm grote glimlach terug aan het werk gegaan erna. Verder vloog de dag om en deed ik eigenlijk niks speciaals meer.

En toen brak donderdag alweer aan. Ik moest al beginnen om acht uur, maar nu ik terug in eigen stad werk betekent dat ook dat ik niet meer afhankelijk ben van de trein. Door de storm was het ook heel rustig in de winkel, wat ook wel aangenaam is. De eindejaarsperiode is vrij druk altijd, maar voor mij nog meer want ik veranderde toen van werk. Dat heb ik uiteraard aan mezelf te danken, maar ik heb er geen spijt van. Ik werkte tot zes uur en in de avond at ik en las ik mijn boek. Zoals ik al zei, geen wilde dagen hier. De bus stopte ook op een andere plek dan normaal waardoor ik hem bijna mistte in het naar huis gaan. Er hing ook geen blad of iets, en daar heb ik echt een hekel aan. Maar goed, dat was zowaar mijn enige irritatie die dag dus het was een goede dag.

Vrijdag was weer een langere dag, maar we hadden levering dus dan heb je altijd je handen vol. Deze week stond mijn Alpro in promotie dus ik was heel blij daarmee en ik heb ook direct vier potten ingeslagen. Waar een 25-jarige allemaal blij van kan worden. Ik werkte tot acht uur, en daarna ging ik op mijn sokken naar beneden want ik had iets besteld als avondeten. Ik had zin in frietjes en die hadden we niet in huis. Althans, die hadden we wel maar frietjes van de frituur zijn anders. Vrijdagochtend was ik ook aan het knuffelen met de vogel die ook niet van mijn schoot weg wou. Helaas voor hem moest baasje werken om elf uur. Ondertussen heeft hij het me al vergeven hoor, gelukkig.

Zaterdag was een hele korte werkdag en ook de laatste deze week. Ik werkte maar vier uurtjes, maar helaas is dit ook de dag waarop mijn trauma serieus getriggerd werd. Voor de privacy deel ik liever niet wat er gebeurd is, alleen weet ik nu nog meer dan anders dat ik me heel gelukkig mag prijzen met mijn collega’s om me heen want die waren wel echt mijn helden op het moeilijkste moment. Ik was om twaalf uur klaar, deed een paar kleine aankopen en ging naar huis. Door een shiftwissel heb ik ook verlengd weekend, maar ik was nog aan het bekomen en ik had eigenlijk niet veel zin om te schrijven. Daarmee ook dat mijn weekoverzichtje later is. Om mezelf wat comfort te gunnen bestelde ik Bubble Tea, deze keer met chocolade en met aardbei bubbels. Ik had gedacht dat dit mijn nieuwe favoriete combinatie ging worden, maar de aardbei wint nog steeds voorlopig. Het was wel lekker, dus dat telt. Tegelijkertijd heb ik ook een beker besteld voor mijn zus, dus die was ook heel blij.

Zondag was het rustdag, ik had niks gepland en ik had eigenlijk gepland om de hele dag te lezen. Zoals dat gaat, gebeurde dat niet. Ik heb eigenlijk geheel onverwachts nog opgeruimd. Er is een hoek in mijn kamer die ik leeg wilde maken omdat ik graag een trolley wilde van IKEA om mijn boeken in te zetten. Ik heb de afgelopen weken supermarktgewijs nog kunnen puzzelen met nieuwe boeken, maar nu zit hij echt vol. Omdat ik geen plek heb voor een tweede kast, wordt dit de voorlopige oplossing. Ik was nog altijd een beetje in angst door zaterdag, dus ik vond het knap dat ik nog heb opgeruimd want normaal is dat iets waar ik me niet toe kan zetten als het mentaal minder gaat. Na de opruimsessie heb ik ook meteen hem besteld, hij komt donderdag. Dus ik kan weer uitkijken naar nieuwe ruimte voor boeken. Ik heb uiteraard mijn e-reader met heel veel e-books maar niks verslaat een fysiek boek op schoot hebben. Voor mocht je benieuwd zijn, dit is de trolley die ik heb besteld. No spon, gewoon heel enthousiast. Voorvreugde is de beste vreugde. Verder stak ik mijn Zwitsal kaarsje aan, en las ik weer een stukje. Het lezen gaat moeizaam, maar ik geniet er wel van. En zo kwam er een einde aan mijn week.

%d bloggers liken dit: