Ik ben al mijn hele leven een people pleaser. Waarschijnlijk is dat een zinnetje dat anderen ook bekend voorkomt. People pleasen is een fenomeen onder mensen die trauma’s hebben doorgemaakt. Nu probeer ik daar iets aan te doen, maar dat is zeker niet makkelijk. Het is frustrerend en mooi tegelijkertijd. Het is een proces dat zeker niet in een vingerknip is gepasseerd. Maar het is wel een cruciaal gedeelte van helen. Iets waar ook enorm weinig over gesproken wordt.
In februari schreef ik al over hoe chaos mijn vriend was ondertussen. Sommige dagen vind ik dat heel logisch klinken, andere dagen schrik ik daar weer van. Ik ben eigenlijk niet anders gewend dan leunen op de mening van anderen. En het wordt me nog veel meer duidelijk want ik ben een autobiografie aan het lezen van iemand die ook zoiets heeft meegemaakt. Ik ben een van Booktoks bekendste boeken aan het lezen: -I’m Glad My Mother Died’ van Jennette McCurdy. Zij is eigenlijk de acteerwereld in gegooid omdat dat haar moeders droom was, maar niet de hare. En het deel waar ik zit is haar moeder al overleden en nu weet ze niet meer wat ze moet doen met haar leven. Ze acteert nog, maar ze voelt zich enorm miserabel. Want ze leunde altijd op haar moeders wensen, wil en wet. Kleine sidenote als je het boek wilt gaan lezen: zoek de trigger warnings op want het is geen luchtig verhaal.
Voor mij was dat een enorm groot herkenningspunt. Ik heb het geluk gehad en nog steeds dat ik twee ouders heb die me nooit echt een richting in het leven wilden duwen. Ze wensten me het beste toe, maar ze hoopten wel dat ik gewoon netjes een diploma ging halen. Dat is zo, ik heb een diploma op zak ondertussen. Maar ik heb altijd de vrijheid gekregen om te kiezen wat ik wilde. Nu ben ik volwassen en heb ik in principe hun toestemming niet meer nodig, maar toch voel ik me altijd gesteund in mijn plannen. Maar ik heb wel met andere mensen het gevoel gehad dat ik altijd op eierschelpen moest lopen en mezelf niet kon zijn. Want die versie was niet goed genoeg. Ik verstopte dingen die bij mij hoorden en ging simpelweg leven naar anderen hun meningen. En dat went na een tijdje. Het went zo hard dat ik nu niet meer weet wat ik zelf wil. Ik ben aan het experimenteren met verschillende zaken op dit moment. Van hele kleine onmerkbare dingen zoals eens een andere serie opzetten dan ik gewend ben, of iets helemaal anders koken dat ik normaal niet kook tot mijn kledingkast die verandert. Het fijne is dat ik me bij de meeste veranderingen wel goed voel. En ik ga waarschijnlijk nog op dingen stuiten die geen succes waren, maar uiteindelijk hoort dat bij het leven. En wat ik met vallen en opstaan aan het leren ben: niet de blije versie van mezelf uithangen als dat niet zo is. Ik heb heel lang op de tippen van mijn tenen gelopen en mijn eigen emoties ontweken omdat ik het gevoel had dat er geen ruimte was voor mijn problemen. Terwijl als ik nu een probleem heb, ik erover ga praten. En dat lucht op, niet meer alleen moeten vechten. Ik leef nog altijd wel een beetje in die angst dat er mensen zijn die ik ga verliezen in dit proces, maar dat hoort er ook wel een beetje bij. Niet iedereen gaat je leuk vinden en op een dag ga je ook inzien waarom. Soms ook niet, ook dat is het leven. Maar de mensen die je nodig hebt of de mensen die er echt toe doen, zullen wel blijven. Het is niet makkelijk om te vertrouwen op ‘het komt allemaal wel goed’ als je het einde van de tunnel niet kan zien. Ik weet dat zelf ook, maar het is wel zo. Ik denk ook dat er nog een heleboel wegen en paden in het vooruitzicht liggen die ik ga bewandelen en ik over pakweg een half jaar versteld ga staan van wie ik ben geworden of wie ik ben. Ik kijk er al naar uit.
Maar misschien mag ik leren om onderweg ook wat liever voor mezelf te zijn. Ik betrap mezelf vaak op inwendig gevloek of irritatie omdat ik nog altijd niet verder ben. Maar een proces zoals dit heeft tijd nodig en net zoals veel in het leven is dat niet in één dag rond. Tegelijkertijd is dit ook een nieuwe manier van leven, eentje die ik niet gewend ben. Dus voor mezelf maar ook voor anderen: geef jezelf tijd. Dit is een nieuwe realiteit. En het zal je enigszins tijd kosten om hier je weg in te vinden, zeker als je net als ik niet anders kent dan people pleasen. Maar het komt goed. Dat weet ik zeker. En laten we niet vergeten dat het feit dat je dit aangaat, je een warrior maakt en je zoveel sterker bent dan je nu waarschijnlijk denkt. We got this, together ♥️