Hoi allemaal! Als er iets is wat ik al mijn hele leven voel, is dat ik anders ben. Er spelen daar wel enkele factoren in mee, dat weet ik. Maar als ik mezelf vergelijk met een ander, voel ik me gewoon anders. Jezelf vergelijken is sowieso geen goed idee, maar helaas doe ik dat een beetje te vaak. Dan ontdek ik soms minder leuke dingen, maar dan voel ik het ook. Ik ben anders. Ik ben mezelf. En weet je, het is een luxe dat je in een land opgroeit waar dat kan. Er zijn landen waar dat niet zo vanzelfsprekend is. En ik werd me daarvan bewust toen ik op Instagram alle posts zag uit respect voor mensen die lesbisch, homo, biseksueel of transgender zijn. Want laten we eerlijk zijn, als je ‘uit de boot valt’ is het niet altijd makkelijk om overeind te blijven.
Ik weet zelf uit eigen ervaringen dat het soms niet zo leuk is om anders te zijn. Toch is het net wie je bent. Mensen gaan er alleen jammergenoeg slecht op reageren. Het feit dat mensen die homo of lesbisch zijn altijd raar worden bekeken in het openbaar als ze een kus geven. Of het feit dat er weer maar eens een homo in elkaar is geslagen. En het klinkt misschien vrij grof als ik het zo vertel. Maar het is helaas de harde realiteit. Ik snap het gewoon niet. Want als een jongen en meisje elkaar liefhebben en trouwen, dan is het prima. Maar waarom moet er altijd een probleem zijn als een jongen met jongen een koppel is of het andere geval, meisje met meisje. Zijn we niet allemaal geleerd dat we moeten liefhebben en ons hart moeten volgen? Wat als jouw hart als meisje voor een meisje klopt? Wie doen ze daar pijn mee? Het maakt mij soms wel een beetje verdrietig als ik het zo hoor in het nieuws. En ik heb het nu over de liefde, maar ik denk dat je het je ook niet kan voorstellen wat het is om je niet goed in je lichaam te voelen. Ik heb er zelf geen ervaring mee, en ik denk dat je je niet kan inbeelden hoeveel impact dat kan hebben op je leven of welzijn. Ik kan dat ook niet.
En trouwens, het maakt mensen niet gemeen of crimineel omdat zij net iets anders zijn. Integendeel, ik weet uit eigen omgeving dat het superleuke mensen zijn om mee om te gaan. Want het is uiteindelijk ook gewoon iemand als ik en jij, iemand geaardheid maakt er niet ineens een monster of raar wezen van. Natuurlijk is het soms wennen, maar maakt het die persoon iemand gevaarlijks? Iemand die jou gaat vermoorden? Denk het niet. We schreeuwen met z’n allen dat iedereen zijn hart moet volgen en doen wat hem of haar gelukkig maakt. Maar kiezen voor je geliefde, of in het geval van transgenders voor een operatie, is net dat doen wat die persoon gelukkig maakt. Dus wie ben jij om te zeggen dat dat niet mag? Ik vind het soms gewoon moeilijk dat er in sommige landen geen homohuwelijk toegestaan is, want voor sommige mensen sluit er gewoon een deur dan. Toch is er altijd hoop, ook in dit geval. Ik geloof erin dat we op een dag elkaar zullen accepteren. Hoe hopeloos het ook soms lijkt.
De reden dat mij dit zo kwaad maakt en zo raakt, moet wel zijn dat ik zelf weet hoe het is om zo behandeld te worden. Daar ga ik later wel een keer op in, nu eventjes niet. Ik zag mijn anders zijn of jezelf willen zijn een hele lange tijd als een beperking. Maar inmiddels ben ik van de mening dat het kracht kost om jezelf te zijn. Want as I said, als je niet aan de ‘normen’ van de maatschappij voldoet val je simpelweg uit de boot. Het voorbeeld hierboven is een stuk ervan, maar er zijn mensen die uitgelachen, gepest en bekritiseerd worden omdat ze zichzelf zijn. Maar zoals ik al zei, het kost kracht om jezelf te zijn. Moed, doorzetting en geduld. Want jezelf zijn zonder schaamte lukt zeker niet op een dag. Maar stapje voor stapje wel. Het is gewoon makkelijk om bij de groep mensen te staan en te doen alsof je een van hen bent. Je compleet hetzelfde kleden, dezelfde muziek luisteren. Dat hou je niet vol, en daar ga je op een dag aan onderuit. Ooit al gehoord van de quote ‘It takes nothing to stand by the crowd, but it takes everything to stand alone’. Die quote kan je op veel manieren interpeteren, maar die neem ik eventjes zo.
Mijn boodschap is dus vooral dat je ten eerste moet doen wat jou gelukkig maakt. Ondanks mensen hier commentaar op hebben. Maar weet dat je niet gelukkig wordt van iemand zijn die je niet bent. Op een dag komen de juiste mensen in je omgeving, die je accepteren om wie je bent. Accepteer jezelf, want dat is de eerste sleutel tot moed om jezelf te zijn. En uiteindelijk zijn we allemaal iemand anders, dus wat maakt het uit?
Wat maakt jou net een beetje anders?