Hoi allemaal! We vergeten allemaal hoe belangrijk dingen proberen is. Ik merk dat bij mezelf, maar ook bij anderen. Net als ze iets nieuws hebben geleerd en het mislukt, dan willen ze graag het meteen kunnen. Mislukken hoort er niet bij. Fouten maken ook niet. Maar weet je, toch horen ze wel bij het leven. En ik hoor je al denken dat dat een zware cliché is, maar leer het accepteren. Want we leren niks nieuws zonder fouten te maken. Ik wil het alleen vandaag niet perse hebben over een nieuwe vaardigheid of hobby leren, maar eerder over je grenzen verleggen of een angst overwinnen. Want we weten allemaal dat dat niet vanzelfsprekend is. Bij deze wil ik je toch een hart onder de riem steken.
Zelf heb ik een tijdje met een sociale angst gestruggled. Maar daar zat een groot stuk onzekerheid ook bij. Dit leer ik nu stapje voor stapje overwinnen en het gaat al makkelijker. Maar ik weet dat er mensen rondlopen met angsten. Welke dan ook. En ze overwinnen of je grenzen verleggen, het is niet altijd zo makkelijk. Mensen zeggen zo snel dat je ze aan de kant moet zetten en gewoon moet leven. Maar ik denk dat die mensen nog nooit in jouw schoenen hebben gestaan. En als het dan mislukt, voel jij teleurstelling. Anderen misschien ook. Maar weet je, je zou trots op jezelf moeten zijn dat je geprobeerd hebt. Daarover wil ik het eventjes hebben.
Laten we eventjes terugkeren naar vorig schooljaar. Ik moest op zoek naar een stageplek tegen september, alleen was dat mislukt. Dus mijn leerkracht hielp me zoeken en gaf me geregeld eens een plek waar ik een keer moest proberen binnen te raken voor stage. Er was een woensdagmiddag waarop ik moest bellen maar daar het lef niet voor had. Vraag me niet waarom, want ik had in de vakantie talloze keren gebeld en geprobeerd. Daardoor kreeg ik dus problemen. Ik had vaker met mijn mobieltje in mijn hand gezeten. Maar bellen? Dat kwam er niet van. En diezelfde week voelde ik me daar enorm verslagen door en een faler.
En dat laatste is fout. Je bent geen faler omdat iets niet lukte. Integendeel. Het is al sterk dat jij probeerde iets aan je angst te doen of iets te doen. Dat is iets wat meeste mensen niet eens zouden doen. Het kost moed en doorzettingsvermogen om het toch te doen. Ook al verliep het niet altijd hoe jij wilde. En ook zal je door te proberen weer groeien. We zijn niet perfect, en daar schreef ik al eerder over. Maar weet je wat falen is? Het echt opgeven. Natuurlijk wil ik geen slechte reacties lokken en ik kan zeker niet voor iedereen spreken. In sommige situaties moet je ook gewoon opgeven om verder te kunnen. Denk aan mij twee-drie jaar geleden toen ik mijn opleiding verzorging opgaf. Hoeveel kritiek iedereen ook heeft op je of net niet. Of hoe erg je jezelf misschien haat of hoe boos je op dat moment je dan ook bent, onthou een ding. Het zal de situatie zeker niet veranderen. Misschien maak je je het jezelf zelfs moeilijker. Dus zeg mij gewoon na en zeg tegen jezelf:
‘Proficiat, je hebt het tenminste geprobeerd’
Hoe ga jij om met dingen die niet liepen als gepland?