Hoi allemaal! Juni 2017, ik besefte me ineens dat ik 20 werd. En tegelijk was dat ook een shock. Alweer twintig? Ik kan me de dag dat ik 17 werd nog perfect herinneren. Het besef drong tot me door dat ik niet meer die onstabiele puber ben die net het middelbaar komt binnenwandelen. Nee. Ik ben alweer 20. Een meisje dat volwassen aan het worden is en dit jaar waarschijnlijk afstudeert. Hoe eng dat ook klinkt. En ik realiseerde me dat ik als kind altijd groot en volwassen wou zijn omdat ik dacht dat ik dan van mijn problemen zou af zijn. Het tegendeel is waar. Ik ben twintig, en soms zou ik willen dat ik de tijd kon bevriezen op zeventien. Het bijhorende liedje van Alessia Cara is een feit. Ik wil je dan ook vragen dat als jij mijn blog als 16-17 jarige leest, dat je van die leeftijd geniet. Want die komt echt geen tweede keer meer om de hoek.
Nu zou je denken dat ik helemaal niet geniet van een twintiger zijn. Dat zou een leugen zijn. Het is alleen een beetje eng. Toen ik pas de brugklas inkwam werd het meeste voor mij beslist en was het zorgeloos. Meestal toch. En nu ben ik twintig en komen al die verantwoordelijkheden op mij af. En hoewel ik ook wel zin heb om mijn dromen waar te maken en te leven, maakt het mij diep vanbinnen ook wel een beetje bang. Volwassen worden. En vertellen dat ik nu al volwassen ben en het allemaal uitgestippeld heb zoals ik vroeger dacht, zou een leugen zijn. Ik weet amper wat ik wil doen na school. En hopelijk lees ik dit na jaren terug en weet ik perfect wat ik wil en is het allemaal goedgekomen. En diep vanbinnen weet ik ook wel dat ook mijn pad wel goedkomt. En dat ik die toekomst gewoon een beetje moet loslaten en genieten van het nu. Maar soms wou ik gewoon dat ik weer een kind was. Op een speelplein van de glijbaan glijden of in een speeldorp door het springkasteel springen en dansen. Dat innerlijke kindje is mij is absoluut nog niet weg, en ik betwijfel of dat ook ooit zo zal zijn. Prima. Want ik zou het ook niet willen. Dat kindje in mij is namelijk hetgene wat mij doet leven soms.
Ik wilde dit gewoon schrijven omdat ik weet dat je als tiener zo graag volwassen wil zijn en verantwoordelijkheid wilt. Ik heb dat gevoel ook gehad. Maar weet dat je als twintiger toch wel eens terugverlangt naar je tienerjaren. Mijn advies is dan ook om ervan te genieten want het zal zo snel gaan. Voor je het weet ben je twintig, vijfentwintig en een werkend persoon. Ook al zit je niet zo graag op school. Ik hoor altijd van volwassenen dat ze wilden dat ze nog een keer achter die schoolbanken konden kruipen. En ik weet zonder twijfel dat ik dat ook ga zeggen. Want ik wil totaal geen afscheid nemen van school eind dit jaar, al heb ik helaas geen andere keuze. Dus de boodschap is ook wel aan mij gericht, dat ik moet genieten van dat allerlaatste jaartje op school.
Dus: geniet. Het gaat allemaal al zo snel. Vloek een keer goed op een huistaak als je dat wil en klaag eens goed als je een rottige dag hebt. Maar geniet vooral. Want voor je het weet sta je je afstudeerspeech te geven op je diplomauitreiking. En dan word je emotioneel en zou je terug willen keren naar de tijd waar het allemaal begon om het nog een keer te beleven. Enjoy!
Wil jij wel eens terug in de tijd?
Ik ben dit jaar 28 geworden. Ik vind het ongelooflijk en zelfs ronduit angstaanjagend hoe snel de tijd gaat. Ik herinner me nog dat ik dolblij was dat ik 18 jaar werd – en opeens staat er binnen twee jaar een 3 vooraan.
Ik ook! Hopelijk had je dan toch wel mooie herinneringen aan je 18-jaar 🙂 Het is gewoon verschrikkelijk hoe snel het gaat. Ik kan me zo goed voorstellen dat je het schrikwekkend vindt dat er binnenkort een 3 vooraan staat bij je leeftijd. Dankjewel voor je herkenbare reactie!
Ik denk weleens terug aan de middelbare school. Hoe eenvoudig alles was en dat ik dat toen totaal niet besefte. Dat huiswerk stelt achteraf echt niets voor. En wat een zeeën van tijd heb je als je om 15.40u klaar bent met school?! Niet normaal!
Ja, zo zal ik zeker ook zijn als ik afgestudeerd ben. Dat weet ik nu al. Weet je, ik ben nu nog een middelbare scholier voor mijn laatste jaar en ik besef dat maar al te goed wat jij nu vertelt. Scholieren hebben toch echt wel geluk, en sommigen beseffen dat gewoon niet. Ik kan me je reactie helemaal voorstellen!
Ik heb dit gevoel zo’n beetje bij elke verjaardag haha. Ik sta er elke keer weer versteld van, dat ik al zo ‘oud’ ben (35) terwijl ik me vaak nog steeds 16 voel. Ik kan je advies om toch vooral te genieten van harte beamen. Het gaat allemaal zo snel en naarmate je ouder wordt lijkt de tijd ook steeds sneller te gaan. Gun jezelf de tijd om in de volwassenheid te groeien, het komt allemaal vanzelf. Ik verlang zelf niet terug naar mijn tienerjaren, ik ben nu zoveel zekerder van mezelf en sterker dan toen, maar heb soms wel spijt dat ik niet meer genoten heb van de zorgeloosheid die ik toen had kunnen hebben als ik niet zo bezig was geweest met me druk maken over de toekomst. Jouw advies is overigens niet alleen goed voor tieners maar ook voor twintigers! Elke levensfase heeft mooie speciale kanten. Nu je in de twintig bent, ga je zoveel ontdekken over jezelf! Zie het als een avontuur and enjoy the ride!
Haha, als ik in juni de 21 bereik weet ik zeker dat dit zo herkenbaar zal zijn! En ja, dat de tijd steeds sneller lijkt te gaan kan ik ook beamen. Ik snap je reactie helemaal. Genieten van zorgeloosheid is soms gewoon fijn. Dus ik ga ook genieten van het nu. Ik geef je helemaal gelijk! Dankjewel voor je reactie 🙂
Volgend jaar tik ik de 30 aan. Erg blij mee, hoewel ik zeker wel eens naar ‘vroeger’ verlang.
Ik begrijp je helemaal, maar geniet van je tijd 🙂 Bedankt voor je reactie trouwens!
Wat een mooie blog met een prachtige boodschap! Ik herken me er heel erg in. Zelf verlang ik ook weleens terug naar een paar jaar geleden toen ik nog niet zoveel verantwoordelijkheden had en gewoon elke dag naar school ging. Nu is het allemaal iets serieuzer. Aan de andere kant ben ik ook blij dat ik sommige onzekerheden van toen achter me heb kunnen laten en ben ik ook wel weer blij dat ik nu een fijne baan heb in plaats van een drukke studie. Het heeft allebei wel wat 🙂 Zolang je vooral geniet van het moment, dat is inderdaad het allerbelangrijkste.
Natuurlijk kan ik niet in de toekomst kijken, maar ik kan er in komen hoe jij je voelt. Soms ben ik gewoon bang dat ik als ik volwassen ben die lachebek in mij moet loslaten omdat alles dan inderdaad veel serieuzer is, maar eigenlijk is dat ook onzin. Dankjewel trouwens voor de complimenten, dat allereerst!