Hoi allemaal! Iets wat ik altijd leuk vind, is een brief aan mijn jongere zelf schrijven. Vooral omdat ik nu veel meer heb geleerd en steviger op mijn voeten sta. Het is een tag die een tijdje doorging op Youtube onder #DearMe. Het leek mij leuk om dit op mijn blog te doen, maar het deed me ook denken aan een omgekeerd principe dat ik van een bepaalde leerkracht altijd kreeg. Er was een leerkracht in mijn vorige school die ons altijd in de eerste les een brief aan onszelf liet schrijven en de laatste les gaf ze hem pas terug. Dat was altijd leuk, want je hoopte dat je wensen en verwachtingen waren uitgekomen. Iets wat ik niet zo gauw zal vergeten. Vooral niet toen ik in het vijfde middelbaar aan het begin van het schooljaar schreef dat ik hoopte dat ik een goede stage zou hebben en gelukkig zou worden als kinderverzorgster. Inmiddels weet ik wel beter… Maar vandaag schrijf ik dus een brief aan mijn 10-jarige zelf!
Lieve Nikita,
Je toekomstige zelf schrijft je een brief. En dat is gek en raar. Want, hoe kan je in de toekomst kijken? Laten we daar maar eens niet op ingaan, want de tijd gaat al snel genoeg. Ik wil je als toekomstig persoon enkele dingen vertellen. Want ik weet momenteel dat er sommige dingen goed gaan komen en het leven een stuk beter wordt. Momenteel ben je namelijk de hoop een beetje kwijt. Omdat je elke dag uitgelachen, gepest en vernederd wordt op school. Je vraagt je af of het ooit beter wordt en jij ook zal geaccepteerd worden. Daar heb ik een antwoord op. Ja. Je eerste middelbare schooljaren zullen niet altijd even makkelijk zijn, maar je zal vrienden maken. En je zal uiteindelijk in een hele lieve klas terechtkomen. Dus geloof maar in de kracht van de toekomst, en laat je niet kennen door die pesters. Ze zijn het niet waard. De enige die aandacht verdient, is jijzelf. En geen negatieve aandacht. Leer van jezelf te houden, want dat je gepest wordt is echt jouw schuld niet. Beloof je me dat je daaraan zal denken als je weer eens gekrenkt wordt?
Maar ik weet dat er iets is wat je haat aan jezelf. Meer dan een ding. Maar wat je het meest haat? Je gevoeligheid. Dat je na een dag vol pesten en schelden weer eens uit ligt te huilen op bed. Dat je op alles zo heftig reageert. Dat je ouders je vertellen dat je maar eens wat harder moet worden omdat je anders nooit stevig in je schoenen zal staan als volwassene. Maar zal ik je iets vertellen lieve Nikita? Die gevoeligheid hoort bij jou. Hoeveel je die nu ook haat. Het zal er altijd zijn. Je kan je dingen minder leren aantrekken. Maar een deel van jou zal altijd alles dieper voelen en geraakt worden door alles. En weet je wat? Misschien is dat juist mooi. Is het niet mooi in een wereld van onwetendheid en gevoelloosheid, dat jij wel nog om je medemens geeft? Dat jij nog er wel wil zijn voor een ander? En dat jij elk dier met zoveel liefde behandelt omdat het je beste vrienden zijn? Natuurlijk is het niet altijd gemakkelijk om in onze maatschappij zo gevoelig te zijn. Maar je hoeft je glimlach niet te veranderen om de wereld tevreden te stellen. De wereld moet jou maar leren aanvaarden. En ik weet zeker dat jij dat op een dag ook met jezelf zal doen. Keep going!
Ik moet eerlijk gezegd lachen als ik je nu hoor denken. Nee, niet uitlachen. Je beroep? Het liefst ga je als kok in een superchique restaurant. Maar ik weet nu als 20-jarige dat dat helemaal geen goed idee is. En ja, het goed om te dromen en ervoor te gaan. Maar er zijn dingen die jou veel gelukkiger zullen maken dan koken. Want vanaf het moment dat je nu achter een fornuis staat, word je nerveus omdat je hoopt dat er niks aanbrandt of mislukt. Je bent niet gemaakt om keukenprinses te zijn. Maar he, het positieve is dat tekenen wel je liefde zal worden. En die liefde is nog vele malen groter dan die voor koken. Het zal je leven worden en je wilt er echt je beroep van maken. Want je bent nu al iemand die blij is als het vrijdagmiddag is. Want dan is het namelijk knutselles! En weekend natuurlijk.
En je zal in het middelbaar door moeilijke en makkelijke tijden gaan. Maar je zal leren inzien dat dat het leven is en dat erbij hoort. Maar je moet me een ding beloven met je hand op het hart. Je zal nooit opgeven en altijd doorgaan voor wat jij vindt dat juist is. En jezelf leren zijn. Want alleen als je niet opgeeft, kan je je dromen waarmaken en de beste versie van jezelf bovenhalen. Het leven is niet gemaakt om na een keer al op te geven als het mislukt. Het leven is voor de doorzetters. En hoe mooi zou het zijn als jij ook die persoon wordt? Wil je me alsjeblieft dat beloven? Dat je ondanks alles nooit opgeeft en blijft hopen? En blijft lachen. Want je verdient het, lief kind. Ik weet dat je nu even de hoop kwijt bent en jezelf haat, maar dat is niet wat je verdient. Je verdient veel meer liefde, want je helpt iedereen die hulp nodig heeft en hebt een hart van goud. Maar onthoud een ding lieve schat. Alles komt goed <3
Dikke knuffels!
Nikita
Heb jij ooit een brief aan jezelf geschreven?