Ik had de slappe lach! ~1~

Hoi allemaal! Ik moet eerlijk zijn (en dat wil ik, voor deze post helemaal geschreven wordt), dit ideetje heb ik gevonden doordat Romy hier een rubriek over heeft. Ik vind het een heel leuk idee, omdat we allemaal wel wat vreugde kunnen gebruiken toch? En stiekem is zelfspot ook heel fijn, ik leer er altijd mijn eigen ‘stommigheden’ mee relativeren. De titel spreekt eigenlijk boekdelen, want als er iets grappigs gebeurt heb ik ALTIJD de slappe lach. Ik lach werkelijk met iedere domme uitspraak. Of dat raar is weet ik niet, en dat trek ik me ook niet aan. Ik weet in elk geval dat ik zoveel meer vreugde uit het leven haal zo! Een paar slappelach-momentjes vandaag!

(Bron)

• Boterhammen met zout

Je denkt hoogstwaarschijnlijk, welke combinatie is dat nu weer? Hier zit een fantastisch verhaal achter, en ik ben nog niet eens begonnen met typen en de glimlach speelt al weer op. Een hele tijd terug was ik aan het lunchen op school met mijn drie beste vrienden. Ik zal ze eventjes afkorten als M, T & K. K at warm eten, het waren die middag aardappelblokjes en nog dingen natuurlijk. Ik heb enkel die blokjes onthouden, omdat het hele verhaal bijna daarom draait. Ik, M & T aten gewoon boterhammen. Lekker simpel. We ‘pikten’ af en toe een aardappelblokje van K. T zei al lachend dat we dat niet zomaar mochten, dat we dat moesten vragen. Maar twee minuten later pikte hij zelf een blokje, maar hij vond ze niet lekker zonder zout. Naast het bord van K lag een geopend zakje zout, alleen had T niet door dat het open was. Met volle enthousiasme griste hij het zakje van de tafel af en al het zout vloog er met volle snelheid uit. En ja, het was recht op zijn boterhammen met choco. We hebben toen met drie echt serieus gelachen, als ik zeg dat de tranen in mijn ogen stonden van het lachen overdrijf ik echt niet!

• Schaatsen tijdens LO

Maandagochtend hebben we LO, oftewel Lichamelijke Opvoeding. Gym dus. We gaan vaak op verplaatsing, en we gingen voor de allerlaatste keer naar de schaatstpiste. Het ging vrij vlot, ik was al een eindje aan het schaatsen en aan het kletsen met een vriendin uit een andere klas, die er ook bij was. Op een gegeven moment was ik zodanig geconcentreerd op het babbelen en niet meer op de beweging die ik deed. Vaak is dat goed, want ik maak mezelf onzeker door teveel door te denken. Maar deze keer lette ik echt niet op, en je raadt het al. Ik gleed uit voor ik het wist lag ik op mijn kont. Het hoogtepunt aan de situatie was dat ik zodanig de slappe lach had met mezelf dat ik niet meer recht raakte. Op alle mogelijke manieren heeft mijn vriendin me geholpen, uiteindelijk ben ik weer op twee schaatsen geraakt gelukkig.

• De etensbak van Jacqueline

Een tijdje terug, een week geleden denk ik was ook Jacqueline de reden waarom ik de slappe lach had. Zijn etensbak hangt namelijk maar met een bevestiging aan zijn kooi. Wat betekent dat hij gewoon makkelijk los zit. Het was net een dag waarop er geen eten inzat, het eten was op en mama ging er die dag om. Kan gebeuren. Maar het grappige was, Jacqueline stak zijn kop in de bak en wilde eten. Natuurlijk, hij had honger. Uiteindelijk was hij zo ‘aggressief’ dat hij zijn etensbak van zijn kooi heeft gegooid. Hij was niet echt kwaad natuurlijk, maar de commentaar van papa erbij maakte het helemaal af. Ineens lag die etensbak naar beneden, en dat allemaal door zo’n schattig vogeltje als Jacqueline

• Nikita maakte popcorn

Deze klassieker is echt al een hele tijd geleden, maar ik kan het niet laten om hem hierbij te voegen. Ik heb mezelf echt uitgelachen toen. Niet negatief, maar ik heb toch echt vijf minuten in de keuken slappe lach gehad. Ik had mijn film klaargezet op de iPad, was klaar voor een momentje voor mezelf. Film en popcorn, en niks anders. We hadden van de Action die popcorn die je in de microgolfoven moet doen voor een minuut en dan heb je lekkere popcorn met zout! Alleen bleek dat mis te gaan. Ik had het zakje er juist ingelegd en hem in gang gestoken. Alleen, een minuut later trok ik de deur van de magnetron open en kwam er een rookwalm uit. Je houdt het niet voor mogelijk. En de stank die eruit kwam, verklaarde al dat er iets serieus niet goed was. Alhoewel, die walm rook hoorde ook wel niet. Papa kwam kijken en hij trok de zak open, goot de popcorn in een bak. En daar had ik ze. Mijn volledige zak zwarte, aangebrande en serieus stinkende popcorn. Bleek ik het aantal WATT zijn vergeten te verlagen. Ik heb echt vijf minuten de slappe lach gehad, en niet een klein beetje. Sindsdien krijg ik een grijns als ik een doos zoute popcorn in onze kast zie staan.

Wanneer had jij een slappelach-momentje?