Hoi allemaal! Een namiddag om pyjama’s gaan bleek toch trots op te leveren. Gek, want het is zoiets gewoons. Ook het zelfde liedje van Nick en Simon hoort hier perfect bij. Ik moest er ook aan denken en het maakte me eigenlijk best wel trots. Dat een simpele namiddag om iets te kopen tot een heel trots momentje en inzicht kan leiden, dat heb ik wel geleerd. Maar veel meer dan dat! Lees je mee?

Op een zaterdagnamiddag was ik onderweg naar de Wibra met mijn zusje. Ik had twee mooie pyjama’s gezien met short, ideaal voor de zomer. Zo weten jullie ook direct waar ik mijn pyjama’s haal. Grapje haha, ze waren in promo vandaar. Maar we hadden de pyjama’s afgerekend en mijn zusje vroeg of ik nog even meeging naar de Kruidvat. Die lag misschien twee of drie gebouwen verder, dus ik vond dat prima. Helaas ging ik binnen en ging het alarm af voor de hele winkel. Gewoon omdat ik net iets in de Wibra had gekocht. De winkel was stil, dus iedereen die er toen was wist dat ik de oorzaak van het alarm was. Als introvert vond ik dat niet zo leuk haha. Maar ik ging dus naar binnen en de eerste medewerkster die ik zag was iemand die me wel heel bekend voor kwam. Het was namelijk iemand die me vroeger had gepest. Zo’n 8 jaar geleden denk ik, zoiets.

En normaal schrik ik dan eens, zeker bij zulke mensen. Dat deed ik ook toen. Maar mijn zusje wilde perse in de Kruidvat, en ik wilde ook niet wegblijven omdat zij daar werkt. Ik keek samen met mijn zusje rond, ze heeft heel de winkel gedaan en alles bekeken (en meer dan eens, haar kennende). En ik voelde me ergens een beetje zenuwachtig omdat ik wist dat dat meisje daar werkte. Maar gelukkig besefte ik toen we terug buiten waren ook iets.

Ik dacht terug aan het meisje dat ik was 8 jaar geleden, toen ik bij haar in de klas zat en gepest werd. Ik werd gepest om mijn kledingstijl, mijn muziekstijl, mijn liefde voor lezen en leren. En mijn gevoeligheid. En ik bedacht me dat dat allemaal niet is veranderd. Ik ben blijven doen en zijn wie ik was en waar ik van hield. Ik lees nog steeds (bijna) ieder boek met heel veel liefde. Ik ben nog altijd gevoelig, sterker, dat zal altijd zo blijven. Ik heb nog altijd mijn eigen unieke stijl. Een ding wel, ik heb me nooit laten veranderen door al dat pesten en al die commentaar. Ik ben gegroeid, ik ben iemand anders geworden. Ik ben sterker geworden. Ik ben niet meer dat brugklassertje van 12, ik ben een vrouw van 20 jaar. En in al die jaren ben ik gegroeid, heb ik geleerd. Heb ik goede dingen gedaan maar ook fouten gemaakt. Maar ik ben iemand geworden die de wereld wilt beter maken. Ik voelde me trots. Want echt, dat meisje dat destijds in het eerste middelbaar zat was ook een goed persoon. Maar nu is het nog zoveel beter en heb ik leren opkomen voor de dingen die mij gelukkig maken. En als mensen mij nu niet leuk vinden dan laat ik hun in hun sopje gaarkoken. Ik heb geen idee wat de mensen die mij vroeger pestten nu doen, maar als ze dat nog steeds doen dan is dat echt jammer voor hen. Maar ook voor de slachtoffers. Maar ik weet tenminste dat ik soms onhandig ben, soms domme dingen doe en niet altijd perfect ben. Maar ik doe wel altijd mijn best om mensen blij te maken en ik heb een goed hart. En dat is zoveel belangrijker dan wat dan ook in het leven.

”Maar lach me uit om wat ik verdronken heb, Verkwanseld en vergooit. Maar weet het, waar je mij gebroken hebt, ben ik sterker nu dan ooit,,

– Nick & Simon