Hoi allemaal! Ik geef toe, als je deze blogpost ziet aan de titel dan heb je niet de drang om hem aan te klikken. Toch hoort het bij het leven. Ik ben namelijk al een paar dagen enorm gefrustreerd en ik kan het niet loslaten. Misschien ben ik gewoon de hoop in de wereld een beetje kwijt, dat kan ook. Maar dat keert wel terug. Ik stel me gewoon een heleboel vragen en vertel mezelf constant dat ik vrolijk moet zijn en me daar allemaal niet zo druk in moet maken. Helaas is dat niet zo gemakkelijk gedaan zoals je dat zegt.
Photo by ORNELLA BINNI on Unsplash
Negativiteit. Het is een woordje wat ik het liefst niet op mijn blog zie. Ik wil blij zijn en vrolijk en gewoon tonen dat er zoveel moois is in het leven. Een van mijn favoriete youtubers (Rutger) is mijn inspiratie wat dat betreft. Er gebeurt al zoveel slechts en mensen worden elke dag gebroken en gekwetst. En ik wil zo graag mijn blog als een plekje zien waar het beter is en waar mensen kunnen herstellen of zich herkennen in de dingen die ik schrijf. Het liefst wil ik enkel grappen maken en lachen en vertellen hoe fijn mijn week weer was. Of hoe vaak ik de slappe lach heb gehad. Maar ik kan dat gewoon niet altijd. Het feit dat ik mijn mobieltje gewoon door de bus wilde gooien vorige week zegt al genoeg. Iedereen die mij kent weet dat ik nooit agressief ben. Dat hoort niet bij mij, zit niet in mijn bloed.
Het zit zo, ik vraag me soms af welk nut het soms heeft. Oke, dat klonk echt dramatisch. Zo bedoel ik het helemaal niet. Maar ik hoor en zie op het nieuws zo vaak dat er aanslagen zijn geweest, dat er oorlog is en dat er mensen onschuldig worden vermoord. Terwijl ze niks hebben gedaan en dat maakt mij zo boos. Het is gewoon niet eerlijk. Ik vind dat niet oke. Maar kan ik er iets aan doen? Nee, helaas niet. Weet je, al die ruzies en oorlogen. Mensen die worden neergestoken om een smartphone of een sigaret. Het maakt mij boos. Want het zijn mensen die stuk voor stuk niks verkeerd hebben gedaan. Toch eindigt hun verhaal hier. Normaal ben ik iemand die oprecht blij is en altijd het goede in dingen ziet. En die ondanks alles toch het probeert, die wereld toch een beetje beter maken. En meestal voelt het ook alsof ik iets goeds aanricht. Maar ik ben nogal van slag door nieuws dat ik kreeg (wat ik wegens privacyredenen van het slachtoffer en familie niet online ga zetten) en het schockeerde me. Maar dat niet alleen. Ik was ineens mijn motivatie voor alles kwijt. Voor mijn eindwerk, examens. Maar dat keert stilletjes aan terug, maar ik heb het gevoel dat het niet uitmaakt. Of ik nu een klasgenoot gelukkig maak of mijn familie blij probeer te maken. Of ik nu mensen inspireer op mijn blog of probeer mensen uit de nood te helpen. Wat heeft het voor zin als er aan de andere kant van de aardbol mensen worden doodgeschoten en in armoede honger lijden? Is mijn goedheid eigenlijk wel nuttig als er zoveel mensen oneerlijk gedood worden. Als mensen wachten in hun cel tot hun doodstraf eraan komt. Of mensen die onschuldige kinderen doodschieten tijdens een schietpartij op een schooltje. Die kinderen kan ik niet redden of die mensen die in oorlog leven en doodgaan daardoor. Dan voel ik me zo slecht. Omdat ik wil dat niemand problemen heeft en we allemaal gelukkig zijn.
Normaal ben ik niet zo wanhopig of negatief of hoe je het ook wil noemen. Maar na anderhalve dag erover nadenken heb ik denk ik eindelijk mijn gevoel in woorden weten te vatten. En ik moest het gewoon eventjes van me afschrijven. Ik kan niet die blije en gelukkige Nikita uithangen met dit gevoel. Dat voelt niet juist, maar dat voelt ook niet als mezelf. En weet je, ergens is dat normaal. Niemand is zijn hele leven gelukkig en happy. We hebben allemaal periodes en dagen zoals deze. Ik ook. En dat moet ik accepteren.
Tuurlijk heeft het zin dat jij hier jouw ervaringen en positiviteit kwijt kan. Alleen al voor jezelf, maar zeker ook voor mij en andere lezers! Zolang jij er zelf iets uit haalt, is het al nuttig. Zelfs als dat alleen maar plezier is. Maar ik snap je gevoel wel. Ik kijk geen nieuws meer omdat ik het heel deprimerend vind om alleen maar kommer en kwel te zien. Dan steek ik misschien mijn hoofd wat in het zand, maar ik kan dat allemaal niet zo goed aan. Het heeft voor mij geen zin om dat te lezen / horen / zien. Ik ben héél dankbaar voor wat ik heb en dat ik een fijn leven kan leiden. Als je zelf het gevoel hebt dat je iets wil of moet doen, kan je misschien vrijwilligerswerk overwegen! Je kan natuurlijk niet alles oplossen, maar op die manier wel je steentje bijdragen.
Dankjewel voor je lieve reactie! Natuurlijk haal ik plezier en voldoening uit mijn blog. En ik probeer dat ook soms, gewoon voor mijn eigen bestwil. Maar vaak vang ik toch alles op door gepraat in school of bij familie. Ik had gewoon eventjes een dipje. En dat is inderdaad een goeie, dankjewel!