Hoi allemaaal! Ik vind sociale media een belangrijk punt om over te praten. En het is goed om daar eens extra bij stil te staan. Tegenwoordig posten we erop los alsof ons leventje perfect is. Terwijl ik goed genoeg weet dat er achter al die perfecte selfies misschien een heel ongelukkig persoon schuilt. Daardoor denk ik vaak wel na over mijn eigen gedrag op sociale media. Ben ik nep als ik mijn enthousiasme in een status gooi of een foto post over die mooie zonsondergang? We faken allemaal graag dat we het perfecte leventje hebben. En eigenlijk is het net ook oke om toe te geven dat je een baaldag heb gehad. Vandaag mijn bedenkingen of visie op mijn eigen gedrag.
Ik geef het eerlijk toe: de posiviteit spat er vaak af. Ik krijg wel meer dan eens de reactie dat mensen blij of vrolijk worden van mijn enthousiasme. En toch zet ik ook niet alle moeilijke momenten online. Sommige dingen zijn gewoon te persoonlijk om te delen. En dat respecteer ik ook. Iedereen zet online wat hij of zij wilt. Maar soms lijkt het een competitie om het leukste of beste te posten op je online wereldje. Ik ben daar ook niet altijd een uitzondering in. Ik ben daar open over, soms post ik dingen ook wel eens rooskleuriger dan ze werkelijk zijn. Vooral in mijn examenperiode heb ik dat heel vaak gedaan. Waarom? Omdat ik niet als de gefaalde student wilde overkomen.
Toch is zoveel van mijn enthousiasme niet helemaal nep. Mijn sociale media straalt heel vaak uit wie ik ben. Er zijn mensen die zich compleet vermommen op Instagram om toch maar interessant te worden gevonden. Ergens ben ik ook wel dat meisje dat altijd van goede boeken geniet en elke avond een paar levels Best Fiends speelt. Of dat meisje dat geniet van zonsondergangen of als een klein kind zo blij wordt als de wereld in wit is gehuld. Dat is niet fake, dat is wie ik ben. Dus ik ben voor een groot deel wel wie ik ben op mijn sociale media. Hoewel ik het ook wel eens verbloem hoor. Daar kom ik voor uit. Maar ook al gaat het niet zo goed, ik gooi er bijna altijd een portie positiviteit tegenaan. Ook dat is wie ik ben. Als de trein weer eens heel laat was ’s avonds en ik ondertussen een heleboel schoolwerk heb kunnen wegwerken, dan probeer ik daarnaar te kijken. En niet naar het feit dat ik meer dan een uur vast zat in Gent. Ik wil mensen inspireren en tonen dat het anders kan dan de negativiteit waar de hele wereld verslaafd aan lijkt te zijn. Natuurlijk begrijp ik dat dat niet in iedere situatie zo makkelijk is. Maar er zijn echt wel situaties waar we de probleempjes wel iets kleiner kunnen zien. En van die olifant terug een mug kunnen maken. Onze gekende firstworld problems. Ik hou van die term, want dat toont aan hoe goed wij het hier hebben.
Ik uit ook weinig klaagzang, ik zal het wel eens doen. Als ik weer eens kwaad ben op de busstaking of de trein die op zich laat wachten. Maar ik probeer dat te beperken voor mijn eigen humeur. En omdat er al genoeg geklaag op de wereld gebeurt. Ik wil mezelf daar een beetje in beperken. Want je kan het leven echt aanpakken zoals jij ’t wilt. Dus nee, ik ben niet nep als ik weer eens een overenthousiaste status online gooi. Zo sta ik meestal in het leven!
Ben jij altijd jezelf op sociale media?