Hoi allemaal! Ik ben in augustus 2 jaar happy blogger. Een hele blije blogger, dat kan ik wel zeggen. Maar ik merk dat ik soms wel eens een hoge druk op mezelf leg, wat niet nodig is. Want ik ben de schrijfster van mijn blog, ik alleen. Dus ik hoef helemaal niet te voldoen aan iemand zijn normen of waarden. Ik hoef ook helemaal niet enkel een bepaald soort artikels te schrijven. Ik kan schrijven over wat ik wil.
Toch ben ik er soms hard mee bezig. Uren aan het denken waar ik nu weer eens over ga schrijven. De druk van het dagelijks bloggen wordt niet te groot, en dat zeg ik niet omdat ik ‘t niet wil toegeven. Het is zo. Wanneer ik dit aan het uitschrijven ben, staan er nog zeker 7 andere concepten klaar om ingepland te worden. Ik geniet er wel van dat er elke dag iets online staat. Niet uit opschepping of met de visie van ‘kijk eens wat ik kan’. Maar gewoon omdat ik een passie heb voor schrijven en bloggen. En mijn blog me enorm gelukkig maakt. Dus nee, ik doe dit niet voor bewondering of mooie reacties. Al doen jullie lieve woorden me altijd wel heel veel deugd, ook jullie verhalen vind ik enorm leuk om telkens te lezen! Dus ga je gang. Ik ben misschien soms wat traag met reageren, maar ik lees ze wel allemaal!
Ik wil vaak elke dag een hoogstaand en diep doordacht artikel online zetten over perfectionisme, hoogsensitief zijn of net andere zaken in het leven. Maar niemand speelt dat klaar. En een blog is net zo leuk als er af en toe iets luchtigers en grappigs tussenzit. Toch vind ik het lastig. Gelukkig trek ik die knoop wat losser voor mezelf, door af en toe een geluksmomentje te delen of net gewoon te schrijven over het verlengd paasweekend. Ook dat zijn dingen die me gewoon blij maken. Dan ben ik zo bang dat die artikels anderen niet inspireren, maar eigenlijk zou ik daar niet bang voor moeten zijn. Het is mijn blog, en ik moet schrijven waar ik zin in heb. En de juiste volgers komen toch wel dan. Ik durf geen voorbeelden te noemen, want de vorige keer dat ik dat deed kreeg ik op slag zin in ijsjes met chocolade. En toen lagen die in de vriezer. Nu niet :p
Maar normaal schreeuw ik het uit op mijn blog dat je moet doen wat je gelukkig maakt en wat jou doet lachen. Dus waarom zou ik dat zelf ook niet doen op mijn blog? Waarom moet ik het altijd zo ingewikkeld maken? Ik weet het zelf wel hoor. Soms, heel soms, springt mijn perfectionisme erop. Ook deze keer is dat weer het geval. Maar dat waait wel over. Voor ik het weet zit ik weer vrolijk te typen aan zoveel nieuwe artikels. ‘t Komt wel goed, zoals altijd.