Hoi allemaal! In juni waren we blij want het schooljaar zat erop. De schoolpoort ging dicht voor twee maanden. Toch voor de leerlingen. Voor mij ging hij op 30 juni 2018 al dicht. Ik heb dus al iets meer dan een jaar mijn diploma, maar het is niet altijd op rolletjes gegaan in de tijd daarna. Nostalgisch als ik ben kon ik het begin van september niet zomaar laten passeren zonder daar iets over te vertellen. Want als je mij goed kent, weet je dat mijn middelbare schooltijd nog vrij vers in mijn geheugen ligt en ik daar met veel vreugde op terugkijk.
Toch is mijn schooltijd niet altijd makkelijk geweest. Ik ben ook in het middelbaar veel gepest geweest. Ik ben nu eenmaal anders, dat zal ik niet ontkennen. Ik was niet het standaard meisje dat zomaar alle hypes en mode volgde. En ja, tussen duizenden pubers val je daarmee helaas uit de boot. Waar iedereen populair wilde zijn en erbij horen, was ik de stille van de klas. Iedere klas heeft er zo eentje. Als ik in je klas zat, dan was ik dat. Zou ik waarschijnlijk nog steeds zijn. Ik ben een dromer, maar ook een lezer. Al sinds het lager nam de wereld der verhalen mijn zorgen en pijn weg, en dat doet hij nog steeds. Ik wilde gewoon mezelf zijn en lezen. Ook als dat op de speelplaats was in de pauze. En daar ging het wel eens mis. Dat was blijkbaar te ‘nerdy’ en ineens was ik een nerd. Ik begreep het niet echt goed, en nog steeds niet. Wat doet een lezend meisje verkeerd in haar pauze? Ik was helaas net als vele onzekere pubers heel beïnvloedbaar en besloot dan maar niet meer te lezen in de pauzes. Thuis wel nog hoor. De boekenwereld opgeven? Nooit. Maar het ging verder. Ineens was mijn kledingstijl stom, mijn gevoeligheid een probleem en mijn uitspraken te dom. Ik was niet goed genoeg. Ik ben in het eerste heel vaak huilend naar huis geweest. Klinkt allemaal niet zo best, ik weet ‘t.
Naarmate de jaren vorderden, werd het beter. Ik kreeg doordat we allemaal onze eigen keuzes maakten betere klasgenoten. Vanaf het tweede zat ik met mijn toen beste vriendin in de klas. Ik heb het grote geluk dat dat meisje nog steeds mijn beste vriendin is en we elkaar dagelijks horen via Whatsapp. En we nog regelmatig afspreken. Door de jaren heen ging het beter, maar ik bleef onzeker. Toch voelde ik me wel beter in de klasgroep. Uiteindelijk brak het vijfde middelbaar aan, en ook stage. De periode waar ik al jaren bang voor was. Ik had m’n redenen. Vooraf zag ik het als nutteloze paniek. Achteraf zie ik het als een teken van mijn intuïtie die me probeerde duidelijk te maken dat ik niet zat waar ik moet zitten. En zoals dat gaat met intuïties, had hij ook gelijk. Na het vijfde veranderde ik van school en ging een kunstrichting doen. In een compleet andere stad. Maar mijn gevoel zei dat ik het moest doen. Daarnaast kon ik me niks bedenken dat me gelukkiger maakte dan tekenen (nog steeds niet trouwens). Hoewel het begin lastig was, ben ik blij dat ik me daardoor heb gebeten. Want vanaf toen begon namelijk het leuke gedeelte van mijn hele schooltijd. De tijd waar ik ook nog steeds heel veel heimwee naar heb.
Ik kwam in een toffe groep terecht. Een luide groep wel, maar dat terzijde. Ik werd geaccepteerd om de persoon die ik was. Dat stille meisje dat graag leest maar tegelijkertijd graag lacht. Ik kon het me niet voorstellen dat dat kon, een klas waar je jezelf kon zijn en toch was het gebeurd. Met alle nodige grappen, plagerijtjes en fiascootjes tijdens de les. Ik heb in die drie jaar meer dan eens de tranen uit mijn ogen geveegd van het lachen. Niet enkel de klas trouwens, ook de leerkrachten waren vaak een goede reden om te lachen. Nu zijn we allemaal afgestudeerd en zijn we onze eigen wegen aan het bewandelen. Ergens vind ik dat wel jammer, maar het hoort ook bij het leven. Ik heb die drie jaar de tijd van mijn leven gehad en dat is gek om te zeggen over de tijd waarin je vaak achter een lessenaar luisterde naar een leerkracht. Maar de gebeurtenissen en lachsalvo’s in de klas maakten mijn dag beter. Het is ook door de klas dat ik iets had om me aan op te trekken toen mijn oma was gestorven. Heb ik nooit serieuze off-days gehad tijdens die drie jaar? Natuurlijk wel. Ook dat hoort erbij. Maar over het algemeen een hele fijne tijd. Ik zou er alles voor over hebben om nog een keer 18 te zijn en die drie jaartjes nog eens te mogen doen. Nog een keer genieten, lachen en zorgeloos zijn wanneer dat huiswerk gemaakt is. Want nu is het allemaal anders.
Het gekke is ook dat (en nu ga ik echt heel volwassen klinken) dat ik mijn zusje hoor zeggen dat ze niet naar school wilt. Dat ze de schoolpoort liever dicht blijft zien. En ik was op haar leeftijd ook zo. Maar ik geef haar altijd mee dat ze moet genieten van haar schooltijd want voor ze het weet staat ze op haar proclamatie. Het is een raad die ik als kind ook altijd kreeg of als tiener. En je wuift die als je jong bent zo gemakkelijk weg. Maar eigenlijk achteraf besef je hoe waar het is. Dat je moet genieten van die tijd, want hij is er niet voor altijd. Zoals met veel in het leven beseffen we dat achteraf. Gelukkig heb ik tijdens een heel groot deel van die drie jaartjes een dagboek gehad waar ik vrij uitgebreid schreef en kan ik dus als ik daar zin in heb of echt heimwee heb nog eens in kan terugblikken. En het kan jaren geleden zijn, maar vaak moet ik glimlachen of heb ik gewoon terug de slappe lach. Mooie tijden 🙂
Aan alle studenten, leerlingen, kleuters en peuters: een heel prettig schooljaar! Maak er iets fijns van! 🙂
Hoe was jouw schooltijd?