Hoi allemaal! Er zijn veel dingen in het leven die ons makkelijk afgaan en ik hoop dat ieders leven daar ook vol van zit. Daar zit het mijne ook vrij vol mee. Maar net als bij elk bestaan in deze wereld loopt het bij mij ook wel eens mis. Ik kom ook niet uit een heel makkelijke periode, en dat speelt ook mee. Ik kan me dan zo zwak voelen als ik een terugval heb of het eventjes moeilijk heb. Want ik wil door, ik wil terug blij zijn en energie voor duizend hebben. Helaas werkt ‘t leven niet zo. Het dapperste wat je dan kan doen, is door de zure appel heen bijten en doorzetten. Ook als je wilt opgeven. Ik besefte me de laatste tijd dat dat moed vraagt.
Moedig zijn is datgene wat je doet als je eigenlijk heel erg bang bent. Wanneer je hart samen knijpt van angst, je keel een grote brok is en je bij de gedachte aan iets alleen al verstijft. De dingen die ik net schreef, zullen we allemaal wel al eens gevoeld hebben. Vaak bij zaken die we allemaal wel eens moeten doorstaan. Als schoolgaande een presentatie geven voor een vol lokaal vol nieuwsgierige klasgenootjes. Iemand vertellen dat je hem of haar leuk vindt. Een andere weg inslaan in je leven. Het zijn allemaal op zich spannende dingen. Het ene al wat bepalender voor de rest van je leven dan het andere. Want als jij in het tweede middelbaar die ene spreekbeurt verpest, geloof me. Dat lijkt nu ‘t einde van de wereld maar over een paar maand doet het er al niet meer toe. Dat is iedereen vrij snel vergeten. Toch zal je waarschijnlijk wel vrezen wanneer je weer voor de klas staat om te vertellen wat je moet vertellen. Juist dan kan je je zo klein voelen en misschien je wel ‘s morgens ziek willen melden of de thermometer tussen de verwarming steken om koorts te faken. Oke, mijn blog is een slechte inspiratiebron voor spijbelde scholiertjes. Niet doen! Het liegen dat je ziek bent kost ook dapperheid, want je kan elk moment door de mand vallen. En als je pech hebt dan gebeurt dat ook. Maar weet je wat nog dapperder is? Gewoon naar school gaan en die presentatie gaan geven. Het zal je wel een keer lukken. Maar dat is niet gemakkelijk. Jezelf bij elkaar rapen en tot het punt komen dat je toch doorzet. Daar is heel veel moed voor nodig. En als je dat al eens deed, ben ik heel trots op je. Ik hoef niet te weten om welke reden je toch doorzette. Of het nu om een presentatie op school ging of een zware depressieve terugslag waar je jezelf uit aan het trekken bent. Ik ben trots op je.
Ik denk dat we als omstaanders soms te weinig beseffen hoe het is om in een moeilijke tijd toch alles bij elkaar te schrapen om toch door te gaan. Ik ben niet depressief, dat niet. Maar ik heb een moeilijke periode waar ik van aan het ‘herstellen’ ben en er zijn soms dagen dat ik denk ‘vandaag hoeft ‘t gewoon niet’. Heel menselijk. Achter deze laptop zit geen automatische robotachtig ding te bloggen. Maar een mens van vlees en bloed. Met haar eigen imperfecties en talenten. En zoals ik al vertelde, ik kan me dan heel slecht, zwak en klein voelen. Maar niet die terugval bepaalt wie je bent. Dat toont gewoon dat je een mens bent. Net als meer dan miljoenen op onze mooie planeet. Het is wat je ermee doet, dat bepaalt veel. Ik mag dan al eens een rotdag hebben, ik zal er alles aan doen om er het beste van te maken. Een dag met weinig energie? Ik probeer er alsnog alles uit te halen op een haalbaar niveau. En dat zijn nu eenmaal dingen die moed vragen. Wil ik nu ineens trotse complimenten aantrekken en droom ik van de een na de andere ‘wauw’ in reacties. Ik leef helemaal niet daarvoor. Natuurlijk vind ik het leuk en ik moet wel meer dan eens slikken als jullie mooie dingen in de reacties zetten. Dus blijf dat vooral doen als je me iets wil vertellen. Maar ik blog om mensen te inspireren. Om te laten weten dat het ook anders kan en dat er nog zoveel goeds in het leven is. Of mijn schrijfsels en blog goed zijn, dat laat ik in ‘t midden. Maar ik geniet hier heel erg van 🙂
En trouwens; voor de mensen die al eens op een rotdag het toch opgeven. Misschien krijg jij een nog groter rotgevoel bij het lezen van dit artikel. Misschien voel je je nu waardeloos. Maar weet ook dat dat niet zo is. Het klinkt alsof ik mezelf aan het tegenspreken ben nu, want daarnet vertelde ik nog hoe goed doorzetten is. Daar ben ik nog steeds voorstander van, van die uitspraak. Maar ik weet ook dat het niet altijd mogelijk is. En ik ben zelf ook wel eens op ‘n punt geweest dat ik er geen zin in had en gewoon een dag thuisgebleven ben van school of uitstappen af heb gezegd omdat het gewoon niet lukte. Dat maakt je geen slecht of zwak mens. Ook dat maakt je menselijk. We hebben allemaal dipjes en dat hoort helaas bij het leven. It’s okay not to be okay. En ook al is dat een veelgehoorde en zware cliché, het is gewoon waar. Er komt wel weer een moment dat je kan shinen. Tot die tijd wens ik je veel sterkte toe.
Waarin ben jij een doorzetter?