Hoi allemaal! Op vele blogs verschijnen de artikels bomvol kerstmagie en veel voorvreugde voor 25 december. Er zijn jaren geweest vroeger dat ik die met plezier las en dat ik vrolijk meedeed. Ik vrees echter dat dit jaar geen zo’n jaar zal zijn. Bij al die kerstblogs en kerstmuziek wil ik het liefst wegkruipen. De radio uit, mijn laptop dicht. Het ligt absoluut niet aan de mensen achter die blog, het is zeker niks persoonlijk. Ik heb er alleen geen zin in dit jaar.
Volgens de maatschappij moeten we blij zijn. Drinken, feesten, vieren. Cadeautjes uitpakken en elkaar bedanken. Lachen, zingen, eten. En dat allemaal onder gezellige kerstmuziek, lichtjes, de glinsterende kerstballen en in sommige gevallen bij een gezellig kerststalletje met kindje Jezus. En ik heb daar geen zin in. Niet alleen heb ik er geen zin in, ik kan het gewoon niet. Ik ben veel te verdrietig daarvoor.
We zijn nooit een familie geweest die met veel toeters en bellen viert. Vaak was het gewoon bij oma en opa met cadeautjes en kookte oma. Ze zette koekjes op tafel in de namiddag en we genoten van elkaar. Onder kerstmuziek en verderop in het huis stond een prachtige boom. De hond kwispelde mee en het was perfect. Gek hoe je dat pas achteraf opmerkt, maar ik was er toen al dankbaar voor. Nu mis ik die momenten. Mijn oma was er al drie jaar niet meer, mijn opa is nog niet zo lang geleden. Mijn verdriet is te vers om nu al terug zorgeloos te kunnen feesten. En ik voelde me daar beschaamd voor en had het gevoel dat ik daarmee de kerstvreugde demp voor iedereen. Maar eigenlijk is het heel normaal dat ik verdrietig ben en geen zin heb om te feesten. Je mist je overleden dierbaren het hele jaar. Maar het gemis valt extra op als er ineens een extra plek leeg is aan de feesttafel. En die leegte is met geen pen te beschrijven. Iedereen die iemand dierbaar verloor kent die pijn. Uiteindelijk leer je daar met de jaren wel mee leven en ook ik zal hier op een dag anders op kijken. Maar daar is het nu te vroeg voor. Mijn verdriet is nog te vers en te rauw daarvoor. Zal er een jaar zijn dat ik mijn grootouders niet mis tijdens die warme dagen? Ik denk het niet. Mensen van wie je houdt, blijven altijd in je hart en gedachten. Ook mijn oma en opa.
Het liefst van al zou ik gewoon doorspoelen naar de dagen na Kerstmis. Mijn broertje zijn verjaardag. Het nieuwe jaar. En dat 2020 een beter jaar mag zijn, gezelliger en vooral dat ik er gelukkig mag zijn. Dus ik kijk meer uit naar de jaarwisseling dan ooit tevoren. Die jaarwisseling gaat niks veranderen aan mijn verdriet of wat dan ook. Maar de hoop van het nieuwe jaar geeft me nieuwe moed en hoop. En soms is dat het enige wat je nodig hebt om door te gaan ♥
Met wie ga jij dit jaar Kerstmis vieren?
Ik hoop op een prachtig jaar in 2020 voor je<3
Wij vieren altijd kerst thuis en met mijn schoonfamilie. Dit keer wel speciaal omdat het Noa zijn eerste kerst is.
Dankjewel! Ik wens jou hetzelfde toe 🙂
Als je er geen zin in hebt zou ik het gewoon ook skippen. Mensen hebben daar wel begrip voor en zoveel maakt het ook niet uit, of je er nu bent of niet (dat bedoel ik positief). Kijk vooral ook uit naar oudejaarsavond omdat ik dan met David aan zee ben en we de jaarwisseling gewoon met ons tweetjes vieren.
Ik gun je alleszins ook een gezelliger en gelukkiger 2020 want je verdient het. Sterkte! <3
Ik heb het uiteindelijk een soort van geskipt. We hebben er gewoon ons eigen ding van gemaakt, maar toch ben ik blij dat ze erop zitten. Ik wist dat je ernaar uitkeek en ik hoop dat je genoten hebt. Ik wens jou ook zeker het allerbeste toe in 2020. Want ook jij bent een topper en jij verdient het zeker. Op naar beter! ♥