Hoe ga ik hier aan beginnen? Bij het begin denk ik. Jullie hebben allemaal gemerkt dat ik in de weekoverzichtjes sprak over pijn en vermoeidheid. Een week is er zelfs geen overzichtje online gekomen daardoor. Het heeft alsnog een tijdje geduurd voor ik dit begon te typen. Simpele reden, er moesten nog mensen ingelicht worden voor ik het kon vertellen hier. Maar nu kan het.
Bijna een maand geleden begon ik steeds meer pijn te ervaren, en vooral ook vermoeidheid. Nu heb ik dat wel vaker, ik heb op het randje van een burn-out gestaan en ik veronderstelde altijd dat het daarvan kwam. Maar waar het ‘vroeger’ een of twee keer in de week was, is het nu bijna dagelijks geworden. Ik ging met een bang hartje naar de dokter begin juli. Zoals jullie wel weten uit mijn overzichtje. Ik had een lijstje opgesteld met klachten over de pijn en vermoeidheid op mijn iPad en die nam ik mee. De eerste woorden van mijn dokter waren ‘dat klinkt een beetje als reuma’. Uiteindelijk hebben we een verder gesprek gehad over de klachten, wat wel en niet helpt.
Mijn dokter wilde dat ik het verder liet onderzoeken in een gespecialiseerd ziekenhuis, om de juiste diagnose te pakken te krijgen. Er zit een kans in dat wat ik de afgelopen weken heb ervaren voor altijd is. Ik was best wel geschrokken van dat nieuws. Natuurlijk ben ik positief ingesteld en ik hou mijn hoofd omhoog. Altijd blijven kijken naar de goeie dingen in mijn dag. Ik wil niet dat de angst mijn plezier of vreugde afpakt, al is dat niet altijd gemakkelijk. Het moment dat ik stuit op dagdagelijkse dingen die niet lukken is soms heel confronterend. ik doe mijn best, maar ook voor mij is dit een zware klap om te verwerken. En ik geef toe, ik ben bang voor de onderzoeken, voor de resultaten. Maar ik probeer mezelf voor te houden dat dat heel normaal is. Zal ik dit op een dag aanvaard hebben? Ja, waarschijnlijk wel. Maar dat zal tijd kosten. Tijd, geduld, tranen, frustratie. En dat is dik oke.
Ondertussen heb ik al gebeld met het ziekenhuis, die nemen voorlopig helaas geen nieuwe patiënten aan. Toch niet de afdeling die ik nodig heb, pas in september. Waardoor ik nog een tijdje in onzekerheid zit. Zoals ik al zei, ik maak er vooral het beste van. En wat betreft werk, ik blijf zo lang mogelijk nog werken. Ik heb gelukkig hele lieve collega’s en een goeie baas die er rekening mee houden en me steunen en daar kan ik niet dankbaar genoeg voor zijn. Op zoveel andere jobs is het helemaal anders en ik besef dat. Ook naast mijn collega’s en baas heb ik natuurlijk heel veel lieve mensen om me heen die me steunen. Ook daar ben ik heel dankbaar voor. Wanneer je in nood bent, weet je wie er echt voor je is. Iets wat ik alleen maar kan beamen nu,
Ik hou jullie op de hoogte. Ik blijf ook door bloggen, ik weet alleen niet aan welke frequentie dat zal zijn. Zal er van af hangen hoe mijn energie en pijn zit denk ik. Ik ben niet van plan Hoogsensitieve Held op te geven, want dat zou ik veel te hard missen. Dat is geen optie.
Dikke knuffel aan iedereen ❤️
Voor jou ook een dikke knuffel Nikita ♡ Je weet me te vinden hé.
❤️
Een dikke knuffel terug… Ik hoop dat er snel uitslag komt zodat je verder kan (in welke vorm dan ook). <3
Wat moeilijk, Nikita, en zeker ook dat je nog zolang moet wachten op wat duidelijkheid…
Ik duim en hoop dat er iets aan te doen valt en je niet al te veel beperkingen moet ervaren <3
(en oké, ik twijfel een beetje om dit te schrijven omdat ik geen ongewenst advies oid wil geven. maar dacht dat je een tijdje geleden schreef dat er vitaminetekorten gevonden waren in je bloed? Moest B12 daar ook bij zijn, loont het zeker om dat verder te onderzoeken en je niet zomaar met een pilletje te laten afschepen. Het zou nl een opnamestoornis kunnen zijn en dan helpen die niet echt, terwijl de bloedwaarde wel goed wordt maar je klachten blijven. Die klachten kunnen ook echt serieus zijn maar worden tegenwoordig veel te vaak onderschat. Maar goed, enkel iets dat in me opkwam omdat ik er zelf ook mee te maken heb en ik indertijd ook blij was dat iemand het me vertelde. Dus enkel bezorgde raad, geen opdringerigheid.)
Super vervelend om te lezen! Ik hoop dat je toch snel meer duidelijkheid hebt zodat je weet hoe je dan verder kunt. Fijn dat je ook op je werk mensen hebt die goed op je passen. Veel liefs!
Sterkten meis en een warme knuffel 😘
Dikke knuffel voor jou! Wat een heftig nieuws, en de onzekerheid maakt het nog moeilijker. Hopelijk is er snel meer duidelijkheid. Zorg goed voor jezelf, en laat je lieve omgeving dat zeker ook doen! X
Super dikke knuffel terug voor jou Nikita. Misschien kan je huisarts in de tussentijd alvast magnesiumpillen voorschrijven. Wie weet kan dat je alvast wat verlichting geven bij de spierpijn.