Misschien ben ik nu wel al goed genoeg.

Hi allemaal. Wie mijn blog al lang volgt of mij een beetje kent weet dat ik nog wel eens durf te twijfelen aan wie ik ben, aan wat ik doe. Of ik wel genoeg ben. En volgens mij is dat menselijk, hoort dat bij het leven en is dat onvermijdelijk. Maar van de week kreeg ik ineens een inzicht dat binnenkwam. Het raakte me keihard en ik was trots dat ik het me realiseerde. Want ik heb heel lang gevochten om op dit punt te komen. Ik wil graag het verhaal vertellen en misschien jullie inspireren. Let’s go.

Het is eind december en dat betekent dat ik mijn eerste onderzoek had in verband met mijn gezondheid. En het eerste dat op de planning stond was een gesprek met de klinisch psycholoog. Omdat mentaal een grote invloed kan hebben op fysiek en omgekeerd. Dat is vaak een geheel en het speelt op elkaar in. Ik heb ook wel het een en ander meegemaakt de afgelopen jaren, het meeste heb ik ook wel verteld op mijn blog. Sommige dingen ook gewoon niet omdat ik dat niet wilde. Mijn blog, dus mijn beslissingen. Ik weet niet wat er precies voor heeft gezorgd of welke woorden, maar ik kreeg een inzicht. De klinisch psycholoog vroeg op een gegeven moment of ik wat tekenwerk had om te laten zien. Gelukkig had ik mijn iPad mee, dus ik kon wat digitaal werk laten zien. Hij was onder de indruk. En hij zei dat ik daar zeker ooit iets mee moest doen en dat ben ik ook wel van plan. Verder vertelde hij ook dat ik een heel wijs en intelligent persoon ben voor mijn leeftijd. Dat zijn hele mooie uitspraken en dat ze voor mij zijn vind ik ongelooflijk. Maar stukje voor stukje begon ik me dingen te realiseren.

Altijd ben ik (zoals velen) bezig van ‘als ik dit doe’ of ‘als ik dat bereik’ ben ik goed genoeg. Als mijn Instagram er zo uitziet of ik zo ben, dan ben ik genoeg. Maar gisteren sijpelde er stukje voor stukje een gedachte binnen. Misschien ben ik wel nu al goed genoeg, precies zoals ik ben. Ik roep altijd dat grote gebeurtenissen zoals diploma’s, lonen, werkfuncties, promoties, trouwen, samenwonen, dat al die dingen niet bepalen wie jij bent. Dat je karakter dat doet. Wel een beetje jammer als ik daar mezelf niet in meetel, in die adviezen. Net zoals dat ik misschien chronisch ziek ben, dat bepaalt niet wie ik ben. Ja, ik ben misschien ziek. Maar ik ben niet mijn ziekte. Net zoals fouten. Je maakt fouten, maar je bent niet je fouten. Je bent nog steeds een mens dat iets niet zo handig heeft aangepakt. En er is geen enkel persoon die dat nooit voorheeft. In het woud van alle fouten lieverd, sta je nooit alleen. Wie zonder zonder is, werpe de eerste steen. Het voelt heel gek om dit gevoel door me heen te voelen gaan. Zoals ik al zei, ik heb jaren gevochten om dit te bereiken. Ik ben goed genoeg, precies zoals ik ben. En dat ik dat vlak voor Kerstmis heb gerealiseerd en kan vasthouden, is echt het beste kerstcadeau dat ik maar kon krijgen van het universum. Ook ik verdien het om gelukkig te zijn met wie ik ben of met de dingen in mijn leven. Niet alleen ik, we verdienen dat allemaal. Wie je ook bent.

Bij deze wil ik jullie ook terwijl fijne feestdagen wensen. Ik weet dat het waarschijnlijk niet de Kerstmis was waar je op gehoopt had, met de hele familie en toeters en bellen. Voor mij ook, onze traditie is zo’n beetje dat we naar de kerstmarkt gaan, oliebollen eten, schaatsen, shoppen. Wij vieren nooit echt kerst maar dit is dan onze manier. Maar dat kan dus niet dit jaar. Voor iedereen vallen er helaas mooie dingen weg, en gelukkig is er heel veel mogelijk dankzij de creativiteit van de mensen en de technologie. Maar als je je verdrietig voelt omdat je dierbaren moet missen dankzij corona, al dan niet voor altijd, vergeet niet dat dat mag. Kerstmis is vaak een tijd waarin we blij moeten zijn en genieten en vieren. Maar als dat voor jou anders is, dan is dat zo. Het komt wel weer terug. In elk geval hoop ik wel dat het toch een mooie tijd mag zijn. Gelukkige feestdagen allemaal ♥