Week in beeld 65 | Rustige week

Hi allemaal! Ik vertelde vorige week dat het een te drukke week was en ik daar de gevolgen van droeg. Van de week was eigenlijk een zeer rustige week, ik had dat ook nodig. Buiten een paar medische afspraken had ik eigenlijk niks gepland staan en dat was ook wel eventjes fijn. Ik hou van dingen doen met mensen waar ik van hou, maar ik heb graag een beetje ruimte in mijn week voor mezelf en om tot rust te komen. En ik heb een lichaam die daar ook om vraagt natuurlijk. Onverwachts had deze week wel zijn charmes. Let’s go!

Dinsdagochtend werd ik wakker met een zwaar gevoel, ik had eigenlijk helemaal geen zin in de dag. Dus ik ben nog eventjes in bed gebleven en heb Youtube gekeken. Dit soort dagen komen gelukkig niet elke dag voor, maar ze komen wel steeds vaker. Mocht ik de oorzaak weten dan deed ik er iets aan. Maar helaas. Het zal denk ik wel weer overwaaien of beter worden met de tijd. Gelukkig verliep de rest van de dag wel goed.

De kamer waar ik en mijn zusje in slapen was de laatste tijd echt een stal. Ik denk dat dat ook wel heeft bijgedragen aan mijn mood. Dus ik heb ook eventjes daar werk van gemaakt. Het was niet enkel mijn rommel en ik ben ook nog niet klaar, maar na die middag opruimen had ik het gevoel dat mijn hoofd een stuk leger was. Gelukje, ik vond nog een verloren gewaaide dromenvanger die ik binnenkort ook in de muur kan timmeren! Yes! Ik word nog steeds heel blij van dromenvangers. Mijn muur hangt nog steeds vol en voor deze ga ik ook een plek uitzoeken.

Het viel me ook op dat ondanks dat het al herfst is en we al veel natte dagen hebben gehad dat we ook een paar keer een zonnetje hebben gezien. Het is geen zomer meer, maar hier word ik wel blij van. Ik ben nu eenmaal een lente en zomer mens. Maar alle seizoenen hebben uiteindelijk wel hun charmes. Dat de blaadjes mooie kleurtjes krijgen is een charme die je ook enkel tijdens de herfst krijgt. En ja, daar geniet ik ook van. Voor de oplettende lezer, de hand op de foto is inderdaad de kant waar ik mijn vingers brak. Het gaat er goed mee, maar ze zijn nog in herstel. Zeker de middelvinger voel ik nog heel goed. Maar all is good.

Woensdagmiddag had ik twee dingetjes nodig uit Kruidvat en ik was toch in de buurt van ‘t stad zoals wij dat dan zeggen. De winkelstraten dus. Ik besloot ook eventjes door de stad te wandelen, want ik had nog een paar dingen nodig en ik kon die tijd alleen wel gebruiken. Genoten ervan, het was ook helemaal niet zo druk als verwacht. Ik kwam thuis met veel meer dan ik nodig had (typisch!) maar sommige dingen had ik al een tijdje op het oog. Ik vond eindelijk het parfum van Zwitsal, ik hou van die geur dus nu ben ik helemaal in de wolken. Mijn beste vriendin verjaart ook volgende maand dus haar cadeau heb ik ook al in the pocket. En verder kocht ik een nieuw telefoonhoesje, want ik wilde al een tijdje een nieuwe. En nu heb ik dezelfde als mijn zusje, en dat is wel leuk. Voor mama bracht ik een kerstbeeldje mee met muziek uit de kerstwinkel die altijd open gaat rond deze tijd. Ik ben geen diehard versierder, maar mama wel. Ze was er ook heel blij mee.

Dit was een van de dingen die ik tegenkwam. Ons matchend hoesje kwam uit de Claire’s en aan de kassa zag ik zo van die mystery bags. Normaal laat ik die liggen, maar het was Animal Crossing. Een spel waar ik verslaafd aan ben. Komende week is er ook een grote update dus bereid je maar voor op wekelijkse spam in elk overzichtje. Mijn Switch komt de laatste tijd niet veel meer in beeld, maar ik denk dat dat terug gaat komen. Mijn figuurtje was Sable, uit de kledingwinkels. Voor de spelers onder mijn volgers, die zullen haar wel kennen. Wat ik op zich wel leuk vond, Sable is heel introvert en verlegen. We lijken wel op elkaar. Dus nu gaat ze elke keer meer op reis als ik mijn totebag meeneem naar ergens.

Woensdagavond spotte ik ook weer een mooie zonsondergang. Je weet dat je mijn weekoverzichtjes niet doorkomt zonder minstens een foto. De ene al wat gewoner dan de andere, maar ik kan het nooit laten. Later werd hij nog meer roze en mooier, ik heb een beetje spijt dat ik daar geen foto van gemaakt heb.

Donderdag was het echt lenteweer! Ik ging ‘s morgens naar de fysiotherapeut. Ondanks dat het een zware sessie was, besloot ik toch van het goeie weer te profiteren. Net zoals vorige keer (maar ik denk dat er toen geen overzichtje was die week) ontdekte ik weer nieuwe plekjes. Ik kom al bijna mijn hele leven in dat bos. Wel heel leuk en het zijn altijd hele schattige plekjes. Ik leefde me net als vorige keer ook weer uit met mijn camera van mijn telefoon. Dat is ook de enige reden dat ik die mee heb altijd. En voor muziek. Veel mensen worden rustig van het fluiten van de vogeltjes of gekraak van de blaadjes onder hun voeten. Ik kan pas echt mijn hoofd leegmaken als ik muziek in mijn oren heb.

Dit was een van de paadjes die ik ontdekte tijdens mijn wandeling. Normaal ben ik ook geen herfst of winter mens, maar die mooie kleurtjes in de natuur zijn wel heel mooi. Dat verzacht het wel een beetje. En zoals je kan zien was het ook zonnig. Ik ben gaan wandelen zonder jas, dus dat zegt genoeg. Wel met een dikke wollen trui, dat dan weer wel. Blote armen zou toch wel te koud zijn. Ik had niet verwacht dat het nog te doen zou zijn zonder jas. Ik had best wel wat pijn, al de hele week. Maar ik kon die mooie lentedag niet laten voorbij gaan zonder te gaan wandelen.

Dit is een van mijn favoriete foto’s die ik schoot. Ik heb een iPhone 11 en als ik foto’s maak experimenteer ik graag met de portretmodus, ook als ik helemaal geen selfie of dergelijke aan het maken ben. Voor natuurfoto’s is dat ook een hele goede setting heb ik het idee. Vorige keer heb ik ook echt een paar hele toffe foto’s kunnen maken ermee. Ik heb meer foto’s gemaakt, maar ik ga ze niet allemaal nu tonen want dan wordt het een ellenlange post. Ik ga ze wel gebruiken hier en daar op mijn blog. Het was trouwens een wandeling van bijna zes kilometer, dus het was een vrij stevige portie beweging die dag. Geen spijt van, ook niet nu ik een dag later de gevolgen onder ogen moet zien. Het was zalig! De dag dat ik dit uitwerk is het ook grauw, regenachtig en koud dus het was echt het moment om naar buiten te gaan.

En ik startte Animal Crossing op! Het kriebelde om nog eens te spelen, vooral omdat mijn feed op Youtube ontploft van gamers die heel enthousiast zijn voor de komende update. Ik was nog aan het twijfelen of ik mijn volledige eiland zou resetten (dus helemaal overnieuw beginnen) maar dat heb ik niet gedaan. Er zijn een paar villagers die ik niet kwijt wil, onder andere bovenstaande. Animal Crossing is een van de redenen dat ik overeind ben gebleven tijdens de pandemie, dus de game betekent vrij veel voor me. Blijkbaar heb ik ooit tegen een van de villagers verteld dat ik ooit een held wil worden. Of dat menselijk mogelijk is weet ik niet. Maar ik wil wel iemand zijn die de wereld beter maakt en mensen het gevoel geeft dat ze oke zijn. De wereld redden zal ik wellicht niet in mijn eentje kunnen, maar ik probeer toch elke dag iemand een lichtje te bezorgen. En onder andere mijn blog is daar onderdeel van, want ik probeer mensen mee te geven dat iedereen mag zijn wie hij of zij is. Of dat perse de definitie van een held is, laat ik in het midden. Ik vind het gebabbel en de conversations van de dieren wel altijd super schattig.

Hoe was jullie week?