Hi allemaal! Het is grappig en pijnlijk tegelijkertijd dat een vaccin gaan halen een gebeurtenis is in je week. Voor ik begin; als jij mijn blog leest en geen vaccin wilt, ik oordeel daar niet over. Iedereen maakt zijn eigen keuzes en ik bekijk mensen niet anders omdat ze geen vaccin willen of kunnen hebben. De enige reden waarom het daarrond stil blijft is omdat ik geen vibes zoals op Facebook op mijn blog wil krijgen, ook al weet ik dat ik geen zulke volgers heb. Maar dat wilde ik eventjes kwijt. Mijn blog moet in eerste instantie een plek zijn waar ik graag zelf voor schrijf en werk, en dat gaat niet als er complete discussies uitbreken over vaccins of corona. Je mag je eigen mening hebben, die zal ik zeker respecteren. Maar ik denk dat jullie wel snappen welke kan ik op wil. Dit gezegd zijnde.
Vorige week was er eentje van rouw en verdriet, dat was het deze week ook nog steeds. Het word ook steeds intenser, tot het besef dat ik al mijn broeken mag vervangen door de pijn. Er kwam ook een artikeltje online rond rouwen, waar ik hele lieve reacties op heb gekregen dus bedankt daarvoor. Ik kan niet genoeg in woorden uitdrukken hoe fijn die steun is! Naast dat ik mijn booster ging halen had ik veel last van mijn lijf deze week, maar er waren ook heel veel lichtpuntjes en gelukjes. Ik neem jullie dus weer mee door mijn week.
Zondag was een luie dag. Het was de zaterdag ervoor pittig geweest en ik was ook heel moe. Dus die dag heb ik lang uitgeslapen bij mijn vriend en toen hebben we een hele middag Netflix gekeken met hapjes. Ik heb tussendoor ook soms gelezen, want daar probeer ik ook tijd voor vrij te maken. Het lukt wel. Ik las trouwens ook mijn eerste boek van dit jaar uit afgelopen weekend! Mooi op schema dus. We zullen wel zien hoe het loopt in de rest van het jaar 🙂
Maandagmiddag gingen mijn vriend en ik lunchen in een restaurantje dicht bij de winkel waar we werken. Superlieve mensen en hun eten is altijd heel lekker! Ik geniet er altijd van. Het ding is wel, na een bezoekje daar zit je bomvol voor de rest van de dag. Zeker als je nog een dessert erbij eet. Genoten! Na de lunch gingen we nog wat winkelen want we hadden beide een paar dingen nodig. En rond 16u ging ik naar huis zodat we beide nog wat konden rusten voor de nieuwe werkweek begon.
Toen ik maandag thuiskwam was dit het eerste dat ik deed. In het weekend zijn ze serieus gegroeid en dikker geworden. Ondertussen nog meer trouwens, ze groeien als kleine kooltjes. Ze zijn wel echt super schattig! En nee, we gaan ze niet allemaal houden. Er zijn er al een paar die een nieuwe eigenaar hebben, maar het is nog te vroeg om ze bij hun nestje weg te halen. Minstens tien weken.
Dinsdag speelde ik nog eens Animal Crossing voor ik ging werken! Mijn villagers waren vrij in schock omdat ik zo lang niet geweest was. Maar ik game ook echt weinig de laatste tijd. Ik heb weinig gedaan in de game, gewoon een rondje gemaakt bij mijn bewoners en er was ook niks speciaals die dag. Label stond wel op mijn dorpsplein maar ik begroet haar eigenlijk nooit echt omdat ik niet zoveel waarde hecht aan haar collectie om te verzamelen.
Ik ging werken met Happy Socks! Vorige week kwam ik deze tegen bij H&M. Het zijn poedels met een sportband op hun hoofd. Het grappige is dat ik er waarschijnlijk niet in ga sporten. Tenzij je het trekken en sleuren met leveringen en mijn bijna dagelijkse sprintje ‘s avonds naar de trein daar ook onder rekent. Het was drie voor twee denk ik, ik heb in elk geval drie paar meegenomen toen ik daar was.
Net als vorige week was het sommige dagen echt heel mistig! Voor de humor van mijn kant; dit is hoe mijn brein voelt als ik echt moe ben of brain fog heb. Gelukkig was ik toen al bijna thuis.
Kleine JJ lag zo schattig op mijn hand van de week. JJ is afkorting voor Jumper Junior trouwens, want hij of zij is even wild als de moeder. De moeder is ook volledig wit, dus dat klopt ook. Ik probeer er zoveel mogelijk foto’s van te maken want dat is wel leuk om later terug te zien en te lezen hier. Ook al gaan we ze niet houden.
Woensdag had ik de late shift en het was levering dus we hadden zeker genoeg te doen. Tegen de moment dat ik begon was het grootste deel al aangevuld, wat meestal zo is. Het was een moeilijke shift. Ik had ‘s morgens dat stukje over rouwen geschreven en dat heeft veel verdriet getriggerd. En ik begon mijn shift in een pijnaanval want al van ‘s morgens vroeg had mijn lichaam zijn middelvinger opgestoken. Dagen zoals deze zijn zeer confronterend. Maar ik ben altijd des te trotser als het dan toch gelukt is. Op het werk zelf was het gelukkig een hele normale werkdag, wat fijn is.
Woensdag zou DPD mijn pakje leveren, maar dat is niet gebeurd. Volgens hen was er niemand thuis om het pakje aan te nemen, terwijl dat wel zo was. Dus ik ging mijn pakje ophalen bij het pick up point. Normaal maak ik daar trouwens ook geen zo’n drama van. Maar ik denk dat het niet de irritatie alleen is die hoog zat. Al mijn skinny jeans die ik zo graag droeg vroeger doen pijn aan mijn spieren. Terwijl ik eerder vaak nog ze af en toe kon verdragen, afgewisseld met mom jeans of lossere broeken. Die tijd is voorgoed voorbij. Een paar van de broeken die ik besteld heb, heb ik al in huis dus heb ik nu dubbel maar ik weet dat ik ze geweldig vind. Het gaat mij ook niet om het feit dat ik een drama maak van een broek die niet meer aan kan. Ik ben dankbaar dat er kleding in mijn kast ligt en ik mijn broeken zo kort en snel kan vervangen. Maar het is wel weer een herinnering dat vroeger dingen anders waren. Ik weet dat ik me goed ga voelen in die broeken want inmiddels zijn mom jeans in allerlei soorten en tinten en modellen bijna tweede huid. Maar het verdriet dat erachter zit is pijnlijk.
Los van dit verhaal, ik zei een tijdje terug dat ik mijn kast enkel ging vernieuwen via Vinted. Dat is nog steeds het plan, maar ik had gewoon eventjes een back-up nodig want ik had echt geen broeken meer. Nooit gedacht dat ik het ooit echt zou zeggen; maar ik had geen broek om aan te doen. En ik heb vrij veel dedication als het aankomt op zulke doelen, maar mijn gezondheid staat wel op de voorste plek. Er is trouwens een broek onderweg ook via Vinted, en de rest van mijn kast wordt wel via daar vervangen. De broek die onderweg is zal zonder twijfel een favoriet worden, dus als ik ooit een keer een postje maak met mijn favoriete aankopen komt hij zeker terug. Ik heb alleen nog te weinig dingen verzameld om dat nu al te doen.
Mijn boosterprik viel mee, de pijn een dag later niet. Ik stond op met een arm die voelde alsof er een hele nacht met een hamer op geklopt was. En dat was ook de druppel die de emmer deed overlopen. Veel mensen antwoorden dat het normaal is, dat spierpijn een normale reactie is op al die vaccins. Ze vergeten alleen soms dat dat nog een pijntje erbovenop is. Meeste mensen antwoorden ook dat na een week dat beter wordt. Dat wel. Maar mijn pijn verdwijnt nooit meer. Ik vrees ook dat komende weekoverzichtjes niet happy de peppy gaan zijn, dus bereid je maar al voor daarvoor. Maar ik ben voorstander van open bloggen, van eerlijk bloggen. Bovendien zijn mijn moeilijke weken ook een reminder voor mij dat wat er ook gebeurt, het wel weer goed komt. Los van het rouwen was het een fijne week, de werkweek was rustig.
Hoe was jullie week?
Zo schattig die babykonijntjes! Gelukkig zijn er wel fijne broeken die je aan kan maar ik begrijp dat het lastig is. Dat is nog een proces waar je door moet he. Veel courage voor de komende tijd!
Dankjewel! Ze waren echt heel lief inderdaad. Merci voor de couragewens!
Die konijntjes zijn zo lief! Kan me voorstellen dat het lastig is met de broeken, meer dan het de tijd geven en mild zijn naar jezelf kan je denk ik niet doen. En het is fijn dat je broeken hebt die wel goed zitten en leuk zijn, kan je dat langzaam weer uitbreiden 😉
Dankjewel voor je lieve reactie! Ondertussen heb ik mijn nieuwe broeken (sommige met een leuk printje) in mijn hart gesloten. Het is een proces van vallen en opstaan. Ondertussen ligt mijn kast vol met broeken waar ik me goed in voel en die ik leuk vind. En die geen pijn doen. Dus ik heb gewonnen denk ik 😉
Die konijntjes zijn super schattig. Ik ben blij dat je ondertussen andere broeken hebt gevonden die je wel kan verdragen maar ik snap dat het een confronterend moment is. Zelf draag ik om dezelfde reden ondertussen al enkele jaren enkel nog kleedjes in combinaties met leggings die niet te hard spannen.
Ik ook! Het was een opluchting. Ik kan me inderdaad wel voorstellen dat kleedjes heel comfortabel zijn. Maar ik ben echt geen kleedjesmeisje dus voor mij is dat geen optie. Gelukkig bestaan er mom jeans en lossere broeken waardoor ik nog steeds mezelf kan zijn ondanks de pijn. En sommige mom jeans lopen ook minder wijd waardoor ik toch een beetje het gevoel heb dat ik een van mijn vroegere broeken draag. Ik ben blij om te horen dat jij ook je kledingsstijl hebt gevonden die haalbaar blijft. Dat doe je goed!