Week in beeld | 111

De week die gepasseerd is was niet perse een heel speciale, maar de algemene mood was wel goed. Ik genoot van kleine gelukjes en ik voel mezelf ook iedere week weer wat meer tot leven komen, wat een heel fijn gevoel is. Aan het einde van de week zag ik ook mijn beste vriendin terug en we gingen samen lunchen, en verder was het een heel doodnormale week. Zo heb ik ze het liefst. Er werd wel heel wat gelezen weer.

Het was op zich geen wilde start van de week want ik werkte van negen uur tot vier uur. Aangezien ik vrij veel om handen had en ik graag op mijn werk ben, vliegt dat voorbij. Ik was zelfs nog bezig met iets toen het voor mij tijd was om naar huis te gaan dat ik het eerst heb afgewerkt en ik eigenlijk een klein halfuurtje langer ben gebleven. Geheel uit eigen wil welteverstaan. Ik deed daarna nog boodschappen op het werk en daarna nam ik de bus naar huis. Ik had die ochtend niet zoveel zin om met de step te gaan, en gezien ik toch maar tot vier uur moest werken was het ook niet zo heel erg want dan rijden de bussen nog vrij regelmatig. ‘s Avonds deed ik denk ik niet veel speciaals meer, ik was zelfs vergeten dat Een Echte Job die avond was en heb niet gekeken.

De dag erna was ik vrij, want das mijn vaste vrije dag als er niks speciaals is. Ik las wat in mijn boek, schreef een paar dingen voor mijn blog en ‘s avonds kookte ik. Voor het eerst in een hele lange tijd heb ik nog eens Chicken Tonight gemaakt. Normaal doe ik dat met kipstukjes, maar deze van Garden Gourmet waren op en ik vind die van de Vegetarische Slager niet zo lekker dus het is normale kip geworden. Aangezien ik flexitarïer ben is dat voor mij geen ramp. Het was ook voor het eerst in een hele lange tijd dat ik echt rustig en op mijn gemak aan het koken was, heb ik al heel lang niet gevoeld. Het resultaat was ook dat ik heel lekker avondeten had, want ik heb er mijn tijd voor genomen. Ook nooit gedacht dat ik zo content kon zijn met nieuwe messen, want vorige week heb ik naast mijn trolley ook nieuwe messen besteld, want onze messen zijn echt bot. En nu gaat groentjes snijden weer heel gemakkelijk dus.

Woensdag was het terug tijd voor het werk, ik werkte van acht tot twee omdat ik in de namiddag nog met een afspraak zat. Kleine confession van mijn kant (als ik wil dat het bespreekbaar wordt dan zal ik daar zelf ook iets aan moeten doen). Door mijn mentale gezondheid is mijn gebit niet in vrij goeie staat. En daar ben ik dit jaar al een tijdje mee aan de slag. De basiszorg is gebeurd, de rest gebeurt door specialisten. Er rust veel taboe op zelfzorg wanneer je slecht in je vel zit. Maar door het onder de doofpot te stoppen, wordt dat ook niet minder. Ik ga er geen uitgebreide artikels over schrijven, maar ik ben er wel mee bezig. Doordat ik zo’n korte shift had vloog het vrij snel om, maar ik moest een trein halen dus ik ben toen het tijd was echt direct doorgegaan. Uiteraard eerst iedereen een fijne werkdag gewenst verder, maar ik had wel haast. Gelukkig is alles vlotjes verlopen en zat ik ook met een gerust hart op de trein. Voor ik langsging bij de specialist bracht ik ook eventjes een bibliotheek boek weg, want dat had ik nog liggen. Maar ik werkte voordien niet in mijn eigen stad, en het boek was ook uit de bibliotheek in die stad. Kleine boete gehad, maar het viel goed mee. Ik had veel erger verwacht. In de avond bestelde ik frietjes, want ik had gerekend dat mijn Chicken Tonight goed zou zijn voor twee keer tafelen, maar dat was niet zo. Klein inschattingsfoutje. Al bij al een goede dag. De specialiste en haar assistente waren ook enorm begripvol en vooral dat heeft me heel veel deugd gedaan.

Donderdag werkte ik van twaalf uur tot acht uur, dus daar kan ik niet heel veel speciaals over vertellen. Het was geen speciale shift, wel vloog de tijd weer om. Soms heb ik het gevoel dat ik twee keer met mijn ogen knipper en mijn shift voorbij is. Voor vrijdag hetzelfde, want ik werkte dezelfde uren. Tegen het einde van de week werd het zoals beloofd iets warmer, en daar was deze kiddo enorm blij mee. Ik denk dat het vrijdag was dat ik een voet buiten de deur zette en werd verwelkomd door het zonnetje. Zalig. Om te zeggen dat de lente op komst is, is het nog wat vroeg. Maar een mens mag dromen toch?

Deze week was mijn vrije dag op zaterdag, wat een gek gevoel was. Wel een fijn gevoel. Ik stond vrij moe op maar ik had afgesproken met een vriendin dus ik heb er gewoon een extra koffie bij gepakt. Dat dekt uiteraard niet alle lading, maar een mens moet er nu eenmaal het beste van maken. Er was ook behoorlijk wat pijn aanwezig, de hele week. Ik gaf mijn koffie een extra smaakje met vanille siroop, en later op de dag vertrok ik naar de stad. Mijn beste vriendin had geen hele dag de tijd helaas, maar het was wel gezellig voor de tijd dat we elkaar gezien hebben. Ze heeft me een nieuw adresje getoond en de pasta was enorm lekker. Na een heleboel kwebbelen en bijbabbelen wilde ik nog eventjes kort in de boekhandel binnen springen. De eindstand was een nieuw boek mee naar huis. Dat was niet The School of Good and Evil, die heb ik al een tijdje in huis. Ik ben er wel in begonnen zaterdag. Tot nu toe een heel vermakelijk boek.

De week eindigt met een werkdag, want zondag moest ik wel werken. Ik werkte van 10 tot 8, wat een vrij lange dag is en zeker als je weet dat we een van de weinige winkels zijn die een hele dag open zijn. Dus het was een hele drukke werkdag. Ik heb ook liever zo dan die dagen waarop er geen kat komt, want dan heb je heel weinig om handen. Al moet ik ook wel zeggen dat ik blij was toen de deur van de winkel op slot was, het was mooi geweest. Ik had ‘s morgen voor werk ook nog eventjes gelezen en na werk kookte ik en schreef ik dit weekoverzichtje. Ik blog al jaren, maar een goede blogplanning heeft nog nooit echt in mijn woordenboek gestaan zoals je ziet.

Hoe was jouw week?