Over de afgelopen weken en hoe het gaat met mij

Ik ben er eventjes van tussenuit geweest, ook op de socials was ik iets stiller. Om nu te zeggen dat er in die maand tijd zotte dingen zijn gebeurd, dat is een leugen. Het was vooral kalm in mijn leven. Vooral omdat mijn lichaam vroeg om rust want ik had gewoon veel te veel dingen gepland in mijn vrije tijd. En dat begon mentaal ook zijn tol te eisen. Dus daar ben ik vooral mee bezig geweest.

Mentaal is het heel rumoerig geweest en nog steeds. Ik weet niet waar het aan ligt en ik heb ook besloten om me niet steeds te fixeren op ‘hoe en waarom’ want eigenlijk is dat niet altij de oplossing. Het enige wat ik kan doen is proberen te surfen op de golven en voor mezelf zorgen. En dat probeer ik zo goed en zo kwaad mogelijk te doen. In de weken waarin ik buiten werk om eigenlijk niks had gepland ben ik veel bezig geweest met mijn hobby’s op te pakken. Zoals daar zijn: ik heb heel veel gelezen, ik ontdekte nieuwe games en ik kocht ook nieuwe potloden. Het zijn drie dingen die altijd al een grote rol hebben gespeeld in mijn leven. Vroeger deed ik ze om te ontsnappen aan de werkelijkheid, nu vooral uit plezier. Fijne gedachte wel. Oke, soms nog steeds als afleiding van mijn mentale staat, maar bijlange niet meer zo erg als vroeger. Een weekje geleden was ik ‘Mail Time’ aan het spelen. Dat is een wholesome schattige game waar je in een bos de post van allerlei buurtbewoners rond moet brengen (het zijn allemaal schattige dieren met hun eigen karakter) en tussendoor ook andere taakjes te doen krijgt. En ik was echt een uur in volle concentratie aan het spelen toen ik ineens besefte dat ik rustig was. Mijn hoofd was leeg en ik genoot ook gewoon van het spel zelf. Het resultaat hiervan is wel dat ik nu zowel op mijn Nintendo als op Steam een kleine wishlist aan het ontwikkelen ben en waarschijnlijk een lijst met games ga ontwikkelen om te spelen even groot als mijn TBR maar ik heb wel al met grotere problemen gedeald in mijn leven. En eigenlijk is het ook wel comforting, net zoals met mijn boeken. Ik heb een vol ikea-karretje met ongelezen boeken en dan bedenk ik me altijd: hoe gek het leven ook loopt, er zijn altijd boeken. En dat gevoel ben ik nu eigenlijk ook aan het krijgen met mijn games. En om het heel sentimenteel te maken: ik denk dat younger me daar heel blij mee zou zijn. Gamen en lezen waren vroeger echt mijn twee copingsmechanismen, tot ik kunst ging studeren. Toen kwam mijn liefde voor illustratie erbij. Het fijne aan volwassen worden is ook dat je je kan omringen met mensen die daar helemaal oke mee zijn. Ik heb me vroeger door die dingen altijd een buitenbeentje gevoeld en het is niet dat ik nu allemaal gamersvrienden heb of bookfriends, maar ik heb wel mensen om me heen die weten dat dat bij mij hoort. Gelukkig heb ik ook gamersfriends en bookfriends, en voor beide heel dankbaar. Vroeger werd altijd gezegd dat ik met die hobby’s nooit vrienden zou maken, ik denk dat het tegendeel bewezen is.

Dus hoe het met mij gaat? Ik denk dat er geen straight through antwoord voor is, want het kabbelt af en toe en dan zijn er weer hoge golven. De zee des levens. De enige zekerheid die ik heb is dat ik weet dat ik altijd mijn best doe om goed te surfen. Want at the end of the day is dat ook echt het enige wat binnen je controle ligt. Ik dans niet elke dag door het leven maar dat doet niemand. Dat is onmogelijk. Maar ik ben trots, want na elke moeilijke dag sta ik de dag nadien weer op om het opnieuw te proberen. En zolang ik dat blijf doen, waait die storm wel een keertje weer over.

Maar dus: hallo, ik ben er weer! Ik heb mijn blog gemist 🙂

Liefs en dikke knuffels ★