2017 was het jaar waarin …

Hoi allemaal! Het is gek om te bedenken dat dit kalenderjaar er alweer opzit. Heel gek. Ik kan me nog zo goed die aftelling naar het nieuwe jaar herinneren in 2016. Die twaalf maanden, die 365 dagen. Ze zijn gewoon voorbij gevlogen. Gevlamd. Binnenkort hangt de 2018-kalender alweer aan de muur. Ik vind het moeilijk te bevatten. Hoewel ik weet dat 2018 me waarschijnlijk ook weer verder zal brengen en prachtige dingen zal bevatten, wil ik toch nog even terugblikken op 2017. Want het was een jaar van veel mooie dingen, maar helaas ook van minder mooie dingen. Mijn samenvatting van 2017, lees je mee? Het jaar waarin …

• … Ik een dagboek startte

Ik heb het al heel vaak geprobeerd. Zeker 5 of 6 keer in mijn leven. Een dagboek starten. Het lijkt me fantastisch om jaren aan een stuk een dagboek bij te houden en dan na jaren dat terug te lezen. Om te zien hoe je leven is veranderd, om hoe jij bent veranderd. Maar langer dan twee maanden? Nope, dat lukte me nooit. Tot dit jaar dan! Ik ben sinds 21 januari 2017 trotse dagboekschrijver! Wat bijna een jaar is nu. Het is wat laat in het jaar, maar ik werd destijds geïnspireerd door een video van Sabrina Putri (een youtuber die ik regelmatig volg) en zij vertelde dat dat leuk is. En daardoor heb ik het geprobeerd. Ik zou vanzelf wel zien of ik het leuk vond of niet, en dat blijkt dus wel. Ik kan niet wachten tot we 21 januari zijn en ik werkelijk iedere dag kan lezen wat ik een jaar geleden gedaan heb. En dan verbaasd zijn over hoe ik toen over iets dacht of dat iets al een jaar geleden is. Ik kijk er echt naar uit!

• … Dingen die goedkwamen

Over mijn dagboek gesproken, ik keek net eens snel naar de titels die ik per dag gaf. Ik titel mijn dagen altijd, meestal is dat dan iets kenmerkends of een leuke anekdote van die dag. Zo zie ik ook in een oogopslag dat er moeilijke dagen zijn geweest en periodes waar ik echt enorm wanhopig was. Dat het nooit meer goed zou komen. En de zaken waar ik toen mee struggelde zijn gewoon goedgekomen. Maar dat doen ze ieder jaar. Alleen was het gewoon echt veel. 2016 was echt geen gemakkelijk jaar en heeft veel schade achtergelaten. Verhuizing, oma die stierf, ik die met onzekerheid kampte en mezelf haatte. En weet je? Al die dingen zijn gewoon goedgekomen. Natuurlijk zijn er dingen die nooit zullen wennen of goedkomen, oma’s dood is daar eentje van. Maar met mijn zelfvertrouwen zit het ondertussen wel goed, en met die verhuizing ook. Dat verhaal vertel ik ook wel een keer trouwens.

• … Ik mezelf leerde accepteren en zelfvertrouwen kreeg

Ik denk dat mijn onzekerheid altijd een lichte sluier en spelbreker zal blijven. Dat zit in mijn bloed denk ik, en ook in mijn HSP-zijn. Maar dat hoeft mijn leven en doen en laten niet over te nemen. Ik zei het bij het vorige puntje al, ik haatte mezelf echt in 2016. En ik wou niet zo verder. Op een dag ga je daar toch echt aan kapot. Aan zelfhaat. Dus met veel vijven en zessen besloot ik daar aan te werken. Ik praatte erover met mensen (vooral leerkrachten), klasgenoten, familie, vrienden … En ik ontwikkelde steeds meer een beetje in het zelfvertrouwen en zelfacceptatie. Ik las er blogposts over, ik schreef er zelf over. Nu zit ik wel echt op een punt dat ik gewoon mezelf ben ik blij ben met wie ik ben. En doe ik een keer iets verkeerd? Dat overkomt ons toch allemaal een keer?

• … Mijn gehackte facebook

Dit zal ook altijd een memorabel momentje zijn denk ik, en ik schreef er al een keer over. 12 oktober 2017 werd mijn facebook gehackt. En meeste mensen flippen en worden kwaad en weet ik veel wat. Maar ik heb het gewoon geaccepteerd. En toen mijn klasgenoot me echt niet kon helpen, er eens goed mee gelachen en een nieuw account aangemaakt. Er zijn dingen die ik nooit meer zal terugzien, maar ik heb geen zin om me daar druk in te maken. Ik zag het als een frisse start en zo zie ik het nog steeds. Inmiddels is mijn facebook trouwens mooi opgebouwd terug en post ik bijna wekelijks wel iets. Dus zo leeg is mijn profiel niet (meer). Ik trek het me niet perse aan want ik besef maar al te goed dat dit een probleem is wat anderen het liefst als enige probleem wilden. Maar het is wel iets wat ik nooit zal vergeten denk ik. En niet op de negatieve manier trouwens 😉

• … Het begin van het laatste middelbare schooljaar

Een jaar geleden was ik al bang voor het zevende jaar. Niet perse voor de opdrachten of de druk of dat het weer moeilijker wordt. Nee, helemaal niet. Het knaagde eerder aan me dat dit mijn laatste middelbare schooljaar wordt als het goed is. En eerlijk, dat doet toch echt wel pijn. Ik probeer er niet zo veel mee bezig te zijn, maar af en toe sluipt het toch wel eens in mijn gedachten. Dat is dan ook het moment waarop ik mezelf vertel dat de toekomst wel goedkomt en dat ik nu niet moet piekeren, en meestal stopt dat piekeren dan ook. Al is dat lang niet altijd zo. Ik ga er gewoon nog een topjaar van maken dit jaar!

• … Beseffen hoe graag ik anderen gelukkig maak

Ik ben iemand die de wereld het liefst zou redden. Dat is al vaker gebleken uit verschillende dingen die ik vertelde. Dat valt ook wel op. En ik maak al heel mijn leven mensen enorm gelukkig maar de reactie achteraf deed mij nooit zoveel. Daar ben ik op beginnen letten, en als ik nu een superlieve reactie terugkrijg omdat ik iemand hielp of gelukkig maakte, maakt mij dat ook gelukkig. Het idee dat ik iemands dag beter heb gemaakt met mijn lieve woorden of eeuwige optimisme, maakt mij een van de gelukkigste mensen op deze blauwe planeet. Natuurlijk wil ik ook voor mezelf zorgen en mezelf blij maken. Maar ik heb altijd geleerd dat als je de superkracht hebt om anderen zelfs maar een kleine glimlach te bezorgen, je die moet gebruiken. En dat doe ik dagelijks met liefde. Het maakt mij blij, hier leef ik voor. En ik word er zelf ook beter van. Ook mijn zelfvertrouwen, want zo besef ik dat absoluut geen slecht persoon ben. Ik moet eerlijk zijn, als ik bedenk hoe graag ik mensen help kan ik toch geen slecht mens zijn? Iemand die het liefste de hele wereld zou helpen zodat er nooit meer iemand pijn of ongeluk heeft? Ik denk het niet, en ik denk dat ik die gedachte ook zeker voor altijd mag verbranden. In mijn gedachten dan, en niet letterlijk haha.

• … Het begin van Sensitive Soul!

In april 2017 maakte ik op mijn vorige blog een pijnlijke beslissing. Ik besloot mijn boekenblog stil te leggen. En niet voor eventjes, voor altijd. Het maakte mij niet meer gelukkig en ik schreef tegen mijn zin. Maar schrijven is iets wat ik altijd fijn zal vinden en waar ik plezier uit haal, daar lag het absoluut niet aan. In augustus 2017 kwam de eerste blogpost hier op Sensitive Soul. Ik las nog steeds andere blogs (ook boekenblogs) maar ook blogs zoals die ik nu zelf heb. En het kriebelde steeds vaker om ook te schrijven. Vandaar die beslissing. En ik ben blij dat ik die genomen heb. Nu kan ik mijn eindeloze gedachtenstromen over het leven, over mijn eigen ervaringen opschrijven en mensen helpen. En dat vind ik fantastisch!

• … Trots zijn op mezelf

Ja, dat is nog zoiets lastigs. Er heerst een soort kleine schaamte over trots zijn op jezelf. Veel mensen hebben daar problemen mee, en ik ook. Ik ben wel blij met wie ik ben, maar daar bleef het meestal bij. Maar nu ik kijk hoe ik sommige dingen aanpak en doormaak. Hoe ik van die persoon die zichzelf altijd kleineerde naar die persoon vol zelfvertrouwen ben gegaan, dan ben ik echt wel trots. Want eerlijk, het is niet altijd een makkelijke weg. Ik heb voor mensen al mooie dingen gedaan en gewoon echt al fijne dingen gedaan. Maar ook voor mezelf. Na iedere examenperiode had ik altijd een superrapportje. En het belangrijkste, ondanks hoe wanhopig ik me soms voel heb ik nooit opgegeven. Dat verdient wel een schouderklopje vind ik zelf!

Bovendien wil ik jullie voor ik deze blogpost echt afsluit alvast een supergoede jaarwisseling toewensen en heel veel geluk, succes en hoop in 2018! Dat al jouw dromen, wensen en goede voornemens mogen waar worden. Want we zijn het waard, allemaal! Ik zie je (hopelijk) volgend jaar!

Wat maakte jouw 2017 beter?