Hoi allemaal! Een paar maanden terug vertelde ik voor het eerst over hoogsensitiviteit. Wat het is, wat het ongeveer inhoudt. Hoewel je dat nooit helemaal kan veralgemenen, want iedere HSP’er ervaart zijn sensitiviteit anders. Net zoals ieder mens op de wereld, zijn ook wij allemaal eigen en uniek. Ik weet nog prima hoe ik ontdekte wat het is, en hoe ik zelf besefte dat ik het ben. Het kan een struggle zijn om je anders te voelen als hoogsensitieve en niet te weten waaraan dat ligt. Vandaag deel ik mijn ontdekkingsverhaal!
Het begon allemaal rond eind december 2013/begin januari 2014. De gebeurtenis waardoor ik het ontdekt is helaas minder leuk, maar de ontdekking zou toch ooit een keer komen. Eind december stierf mijn pepe namelijk. Het was iemand waar ik een heel hechte band mee had, iemand die goed kon luisteren. Het was een fantastisch mens, laten we het zo zeggen. Hij was al een maand ziek en de dokters hadden er geen goed oog voor. Dus we zagen het wel al aankomen. Maar natuurlijk neemt dat pijn of verdriet niet weg en komen zulke dingen nog steeds als klap. Ik heb zoveel verdriet gehad, en eerlijk mis ik hem nog altijd. Maar dat zijn gevoelens die nooit zullen wennen of overgaan. Ik zocht toen op internet manieren op om met dat verdriet of met die gevoeligheid om te gaan. Inmiddels weet ik dat je het internet een beetje kan gebruiken, maar je dat toch echt op je eigen manier moet verwerken. Maar ik zocht vooral op de term ‘gevoeligheid’. En ineens stuitte ik voor het eerst op de term. Hoogsensitiviteit. Het lijstje eigenschappen laadde zich al snel, en ik herkende me erin. Maar ik was nog terughoudend. Veel mensen in reacties zeiden dat het iets slechts was, je het absoluut niet op jezelf kan vertellen of je het bent of niet. Dat het vreselijk was en je het maar beter niet kon zijn. Ik maakte dus eerst en vooral kennis met de mensen die geen vrede hebben met hun gevoeligheid. En ook, ik was 16. Gevoeligheid en heftig reageren waren ten eerste kenmerken van een puberteit, en daarbij had ik net een overlijden te verwerken gekregen. Dus ik twijfelde.
Maar ik merkte dat hoe meer ik er op ging letten, dat het ook steeds meer toenam. Maar aan de andere kant, alles wat je aandacht geeft groeit. Vooral door de negatieve reacties toen op internet was ik er een beetje bang van. Want meeste mensen zeiden gewoon dat het iets slechts is en je er niet trots op mag zijn en het flink irritant is om HSP te zijn. En dat mensen die zichzelf diagnoseren gewoon aanstellers zijn. Terwijl ik me echt wel goed herkende in die punten. Toch bleef ik research doen en ik herkende me steeds meer. Ik heb mezelf op 15 februari 2014 hoogsensitief verklaard. En ik begon steeds meer te ontdekken, maar ook dat ik niet raar ben. Omdat ik op alles zo heftig reageer. Dat ik geen aansteller ben, dat ik geen freak ben of iemand geschift. Nee, dit hoort bij mij. Dit ben ik. Ik heb dat schooljaar heel veel reacties gehad op mijn gevoeligheid in het algemeen (ik was er nooit echt voor uitgekomen dat ik HSP ben trouwens) en hoe meer ik daar reacties op kreeg, des te trotser ik werd. Dit is wie ik ben, dit hoort bij mij. Jaar na jaar leerde ik steeds meer over mezelf, over die hoogsensitiviteit. En over jezelf raak je nooit uitgeleerd. Er zijn dagen dat ik nog beseffingen doe of nieuwe ontdekkingen. Waardoor ik mezelf nog meer begrijp. En weet je, het is belangrijk om anderen te begrijpen en het voor hen fijner te willen maken. Maar het is minstens even belangrijk om dat voor jezelf te doen. Want uiteindelijk kan je geen anderen helpen als je zelf de kracht daar niet voor hebt.
Hoe ik er vandaag de dag mee leef? Op een veel betere manier dan destijds. Vroeger was gevoeligheid een gewone eigenschap en iets wat ik haatte. En na een tijdje zag ik het als iets normaals, gaf ik er geen aandacht aan. Maar nu zie ik het als iets prachtigs. Ik kan er namelijk hele mooie dingen uithalen. Ook hele lastige dingen, maar is dat niet met alles zo in het leven? Ik krijg de dag van vandaag ook meer bevestiging dat ik absouluut niet de enige ben die hoogsensitief is. Door boeken (dankjewel Fleur van Groningen!), door andere mensen die ook net als ik HSP zijn. Zelfs op school kom ik mensen tegen die hetzelfde zijn als ik ben. Hoewel dat ook niet helemaal waar is, want we zijn allemaal uniek. HSP of niet. Ik ken klasgenoten die HSP zijn, leerkrachten, mensen uit de leerlingenbegeleiding. Ik hou van allerlei soorten mensen en ik hou van heel veel mensen. Maar het is soms wel fijn om iemand te kennen die in hetzelfde schuitje zit.
Ken jij iemand die hoogsensitief is?
Ik ontdekte het pas vorig jaar denk ik. Vroeger vond ik het altijd verschrikkelijk dat ik zo emotioneel ben, nu zie ik het ook als iets moois (meestal toch, hihi). Ik heb het boek van Fleur ook gekocht toen ik aan zee was, moet het alleen nog lezen maar ben heel benieuwd!
Het heeft gewoon voordelen en nadelen. Maar ik ben oprecht blij dat je het ook als iets moois ziet. Want ik heb al zo vaak negatieve reacties gezien op hoogsensitiviteit. Maar als je het ziet als iets moois, kan het je leven echt verrijken. Veel leesplezier! Het boek van Fleur kan ik je sterk aanraden!