Hoi allemaal! Er is een quote die stelt; ‘If you have the power to make people happy, do it. Because the world needs more of that’. Ik vind dat een prachtige quote, is een van mijn favoriete quotes. De wereld heeft inderdaad mensen nodig die elkaar gelukkig maken. Het probleem is dat ik me nogal vaak verantwoordelijk stel voor een ander zijn geluk. Ik vind altijd dat ik een ander zijn problemen moet oplossen of iemand weer blij moet maken. Ook na een lange schooldag waar ik doodmoe ben. Alleen realiseerde ik me dat tijdens het lezen van mijn boek vorige week op de bus, dat dat niet zo is. Nee, ik ben niet verantwoordelijk daarvoor.
Photo by Andreas Weiland on Unsplash
Ik geef een simpel voorbeeld. Woensdagen zijn altijd vermoeiend, omdat ik dan tot 16u50 les heb. En de klas lijkt altijd extreem druk op die dag. Verder hoor je mij niet klagen, en ik ga bovendien veel te graag naar school om te klagen eigenlijk. Maar het gebeurt wel vaker dat ik op woensdag een supertoffe dag heb gehad en ook met een blij, maar vermoeid gevoel naar huis ga. En dan kom ik thuis en vertelt mijn zusje dat ze een rotdag heeft gehad. Ze vertelt dat haar bus te laat was, haar trein vertraging had, ze een toets verpest heeft. Allemaal dingen die iedereen kunnen overkomen. En dan voelt het als mijn taak om ondanks mijn vermoeidheid haar te troosten en haar op te vrolijken. Want als ik dat niet doe, voelt het als mijn schuld dat ze verdrietig is. Of zich slecht voelt, laten we het zo zeggen. En dit ligt absoluut niet aan mijn zusje, want dit heb ik met iedereen. Het ligt aan mijn gedachtengang. Gelukkig besefte ik op de bus naar huis dat dit onzin is.
Nee, ik ben niet verantwoordelijk om haar weer blij te maken. Natuurlijk zal ik er altijd voor haar zijn en haar altijd helpen wanneer ik kan. Maar dat moet dan wel als ik zelf ook energie genoeg heb en niet kapot ben van de lange schooldag. En is het dan mijn schuld dat ik te moe ben en zij een rotdag heeft. Nee. Want ik ben niet verantwoordelijk voor de bus die te laat is of het verkeer dat ervoor heeft gezorgd dat die bus te laat is. Ik ben niet de reden dat de trein vertraging heeft en ik ben ook niet de oorzaak van een verpeste toets. Dat laatste is niemand trouwens, het kan iedereen overkomen. Natuurlijk kan ik ook dingen verkeerd doen of zeggen en daarmee iemand kwetsen. Maar dat overkomt ons allemaal wel eens. Niemand is perfect. Maar mezelf verantwoordelijk stellen dat ik alles moet oplossen. Ik denk het niet. Ik heb ook recht op mijn me-time en een goed boek of een warm bad in de avond. Zeker op dagen dat het lastig is geweest of dat ik doodmoe thuiskom. Ik ben niet verantwoordelijk voor alle problemen in de wereld, terwijl ik mezelf daar wel altijd verantwoordelijk voor stel. Denk dat dit een heel belangrijke beseffing en inzicht is, en eentje die ik goed in mijn oren ga knopen. Of hersens dan. Het enige waar ik verantwoordelijk voor ben, is de manier waarop ik reageer als iemand mij vertelt wat hij of zij heeft meegemaakt of waar hij of zij mee zit. Ik probeer iemands rotdag altijd een beetje goed te maken, en dat is denk ik een hele goede eigenschap en gewoon heel lief van mij. Maar als ik mezelf daarmee onderuit help, dan is dat al een stuk minder goed.
Maak jij graag mensen gelukkig?
Jij bent inderdaad niet de reden dat de trein vertraging heeft, maar jij beslist ook niet hoe iemand anders daar mee moet om gaan. Wel hoe je er zelf mee om gaat. Je kunt er voor kiezen om er je dag door te laten vergallen, of je kan er positief mee omgaan (extra tijd voor jezelf bijvoorbeeld :D). Eens je beseft dat je niet verantwoordelijk bent voor de gevoelens van iemand anders, is het ook makkelijker om voor jezelf op te komen.
Dat is waar en dat bedoel ik ook net. Als iemand zijn dag daardoor laat verpesten dan is het niet mijn schuld dat zijn of haar dag verpest is. Ik vind het inderdaad makkelijker om voor mezelf op te komen met dit besef, maar ik kan ook met minder schuldgevoelens tijd voor mezelf innemen. En dat is een verlichting op zich.