Hoi allemaal! Maandagochtend dus de week start weer met een overzichtje. Ik heb alleen echt enorm weinig foto’s gemaakt. Dat klinkt als iets heel negatiefs, maar dat is het niet. Integendeel, ik heb een zalige week achter de rug. Af en toe een moeilijk momentje, maar het ging heel goed! Ik heb heel wat toffe shifts gehad en zelfs zo die ochtendstemmingkjes die ik soms heb verdwijnen vaak als sneeuw voor de zon. Dus give me more van weken zoals deze! Ik hoop alleen met iets meer foto’s dan 🙂 Let’s go! Het was daarnaast ook wel een hele rustige week, eentje waar ik weinig in heb gedaan. Maar na al die feestdrukte was dat wel fijn, ook al heb ik zelf niet echt gevierd.
Maandag 6 januari 2020 | Ik merk dat ik het er lastig mee heb dat het nog donker is als ik moet opstaan. Ook op dagen dat ik de late shift heb en dus gewoon rond 8u kan opstaan. Ik ben nooit een wintermens geweest en kijk uit naar de lente. Maar ik vrees dat ik nog een paar maanden geduld mag hebben daarmee. Ik merkte toen ik me klaarmaakte en iets at voor ik ging werken dat ik me al een stuk beter voelde. Meer nog, ik had de slappe lach en ik voelde hem tot op mijn botten. Wil ik daarmee zeggen dat al die lachbuien van voordien fake waren? Nee, zeker niet. Maar ik voelde altijd het laagje verdriet dat erop zat. Een beetje zoals een lichte sluier mist op een zonnige dag. Je ziet het niet of voelt het bijna niet, maar het is er wel. Dat wil ook zeker niet zeggen dat ik ineens mijn opa niet meer mis of dat ik niet meer aan hem denk. Maar ik probeer door te gaan. Voor hem, voor mezelf. En nu ik merk dat mijn gemoed verbetert, maak ik daar heel graag gebruik van. Ik ben niet iemand die graag verdrietig is, ik pak mijn leven graag met twee handen vast en het liefst van al heb ik mijn positieve houding. In mijn shift heb ik ook best veel gelachen en ik kon op de kop nog een trein eerder te pakken krijgen naar huis. Dat scheelt twintig minuten eerder thuis. Twintig minuten zijn veel, en zeker als je net als ik de volgende dag om 5u moet opstaan voor die vroege shift.
Dinsdag 7 januari 2020 | Vroege shift! Ik was er een beetje bang voor geworden omdat ik de afgelopen tijd niet echt positieve shifts had. Dat kwam gewoon doordat ik verdriet had en daarnaast nog eens moest vroeg opstaan. Iets wat ik kon voorspellen door in een andere stad te werken. Maar ik kon niet voorspellen wat er ging gebeuren tijdens die tijd. Desondanks ben ik nog steeds dankbaar voor het feit dat ik in Brugge werk. En met mijn werkplek natuurlijk, ik ben er heel graag. Ik kocht van een collega haar vader stiftjes over waardoor ik weer 50 stiften rijker ben. In de namiddag ging ik ermee aan de slag. Ze lijken heel erg op mijn eigen stiften, ze zijn gewoon van een andere soort. Ik was eerst heel negatief over mijn tekening, waarom weet ik niet. Maar ondertussen ben ik er wel heel blij mee. Het is vandaag ook al weer twee maanden geleden dat opa stierf. En dat maakt me natuurlijk verdrietig. Maar het geeft me ook kracht om door te gaan. Opa zou niet anders gewild hebben. Hij wil dat ik gelukkig ben en dat hij trots kan zijn. En dat is mijn kracht op moeilijke dagen.
Woensdag 8 januari 2020 | Twee memorabele dagen na elkaar. Het was namelijk mijn oma haar verjaardag, en zij overleed in 2016. Mijn gemoed was nog wel goed, maar ik merkte wel dat ik het moeilijk had. En ik vertelde mezelf dat dat oke is. Maar het was niet alleen dat dat speelde. Donderdag had ik een afspraak bij mijn psycholoog en op een of andere manier had ik daar heel veel stress voor. Ik weet nog altijd niet waarom. Woensdag was een klein beetje chaotisch, maar het is goed gekomen. Voor de rest ontdekte ik ook dat ik na 1500 liedjes in mijn afspeellijst op Spotify nog steeds muziek te kort heb. Dus die blijft ook maar groeien. Al goed dat ik een telefoon met genoeg geheugen heb, want die staan allemaal gedownload. Al bij al was woensdag een goeie dag, ik herinner me niet zo goed meer wat er allemaal gebeurd is. Normaal hou ik een beetje de dingen bij in de notities van mijn telefoon maar ook dat was niet veel deze week. Ik heb weinig aan mijn telefoon gezeten en ik vind dat wel fijn. Dat is ook de reden dat ik zo weinig foto’s heb. Een positieve reden welteverstaan
Donderdag 9 januari 2020 | Vrije dag! In de ochtend chillde ik vooral thuis in de zetel. Maar in de namiddag zat ik alsnog op de trein richting Brugge. Want mijn psycholoog zit ook in Brugge. Ik heb iets gegeten op de trein en ik had heel veel stress. Ik vraag me nu nog altijd af waarom want het was echt een supergoed gesprek. Ik ben heel blij naar buiten gegaan want ik ben gegroeid. Ik heb inzichten gedaan de afgelopen tijd die ik nooit eerder heb gedaan. En ik zit zoveel beter in mijn vel. Dus het zal wel weer een dingetje in mijn hoofd geweest zijn. Daarna ging ik nog eventjes langs bij mijn collega’s en ‘s avonds deed ik vrij weinig.
Vrijdag 10 januari 2020 | Toen ik opstond kwam ik tot de ontdekking dat het sluitinkje van mijn ketting kapot was. Nu ben ik geen dramaqueen, maar dat deed me wel iets. Het was namelijk de ketting die ik van oma en opa heb gekregen voor Kerstmis een vijftal jaar geleden. Dus ik was in paniek. Als er een tijd ik niet zonder ketting om wil ‘leven’ is het wel nu. Gelukkig had mama nog een ketting over en kon het hangertje losgeknipt worden. Dus het is weer veilig nu. De verdere dag verliep heel goed. En tijdens mijn shift heb ik heel veel gelachen. Met klanten, maar ook met mezelf want ik heb echt een paar onhandige stunts gedaan. Om te beginnen was ik thuis risotto aan het opwarmen en heb ik de pan laten vallen waardoor mijn eten ook op de grond lag. Tjah, dat werd weer een broodje dus want er was niks anders meer in huis. ‘s Avonds kon ik weer een trein vroeger te pakken krijgen en ik ging iets vroeger slapen om wat slaap in te halen. Dat werkt zo niet, maar het is het idee dat telt. Ik voel me wel uitgeslapener ondertussen.
Zaterdag 11 januari 2020 | Weekend! Ik heb een rustige zaterdag gehad. Wel met genoeg beweging. In de ochtend was het voornamelijk chillen en lezen, in de namiddag hadden we afgesproken met een paar mensen waar we bevriend mee zijn. De meeste van heb hebben een hond die graag op het strand loopt. Ondanks de kou hebben we toch zeker een wandeling van anderhalf uur gemaakt. Het was fijn en rustgevend. Maar ik was toch blij toen ik weer warm en knus thuis was. Het is nu eenmaal winter haha!
Zondag 12 januari 2020 | Het einde van de week brak aan. Voor mij was dat een werkdag. Onderweg naar mijn werk op de trein was er een hele mooie lucht, maar de lichten van de trein hebben het een beetje verpest. Het mooie was vandaag wel dat ik normaal heel moe opsta door die donkere ochtenden en dat had ik dus vandaag niet. Goed ook, want ik kon alle energie gebruiken. Ik was ook vergeten hoe druk een zondag altijd is. Maar I did it! Drukke dagen zoals deze zijn voor mij niet vanzelfsprekend en ik ben blij dat het gelukt is. ‘s Avonds kon ik een trein nemen waarvan ik niet eens wist dat hij reed. Het punt was dat hij op spoor 7 kwam, terwijl mijn trein altijd op spoor 8 rijdt. Ik was moe en gehaast omdat ik niet zoveel tijd meer had om hem te halen. In mijn haast en op automatische piloot ben ik op de trein van spoor gestapt. Toen het eigenlijke moment van vertrekken daar was zag ik uit mijn ooghoeken dat er een andere trein vertrok. Toen wist ik dat ik verkeerd zat en ben ik snel uitgestapt. Ik was gelukkig nog op tijd want die omleiding zou me minstens twee uur kosten om weer thuis te raken. En dat was energie die ik niet meer had. Had daardoor dus wel mijn trein gemist. Maar ik ben er niet kwaad om. Liever twintig minuten later thuis dan twee uur later. Het kon erger, ik kon ook veel te laat doorhebben dat ik verkeerd zat.
Ik had dus een hele goeie week! Laat er maar nog zulke komen denk ik zo! Ik ben wel doodmoe, maar dat is normaal. Ik ben vooral trots op mezelf dat ik na al die tijd ben blijven vechten voor beter. Ik schrijf ook graag dit soort vrolijke overzichtjes en ik hoop er volgende week weer zo eentje te presenteren. Alleen dan met iets meer beeldmateriaal. Overzichtjes hoeven niet perse foto’s te hebben, maar ik heb wel graag genoeg beeld erbij. Dus ik ga er komende week extra op letten.
Heb jij al eens zo’n onhandige ‘stunt’ gehad met het openbaar vervoer? Dan bedoel ik dingen zoals verkeerde bus nemen, verkeerde trein etc…
Wat fijn dat het zo’n goede week was <3
Ik ben wel eens in een totaal verkeerde bus gestapt dat ik ook totaal niet meer wist waar ik was, in the middle of nowhere. Ben toen opgehaald door mijn ouders. Was toen een jaar of 15 denk ik
Dankjewel! ♥ Ik heb dat ook eens gehad in Brugge. En alle straten lijken op elkaar in Brugge. Dus als je denkt iets bekends te zien, vergeet het maar want dat is niet het geval. Gelukkig konden je lieve ouders je ophalen. Op een vijftienjarige leeftijd is dat best wel schrikken denk ik zo.
Ondanks de mindere momenten fijn dat het een goede week was! Ik ben zelf wel eens in de goede bus gestapt, maar de verkeerde kant op. Schiet ook niet op, haha. En met metro’s of trams heb ik het nog wel eens moeilijk, gezien we die hier in het Noorden niet hebben en ik er dus amper mee reis. Eigenlijk alleen als ik familie bezoek of een werk bezoek heb aan de andere kant van ons landje.
Dankjewel! Dat probleem herken ik trouwens, ook al gehad. Als het netwerk van het openbaar vervoer ingewikkeld is dan gebeurt mij dat altijd. Gelukkig moet je zo te horen niet te vaak met het openbaar vervoer op stap, dat scheelt dan weer.
Zo fijn dat je een leuke week achter de rug hebt en ja hoor ik heb zeker al gekke dingen meegemaakt met het openbaar vervoer. Bijvoorbeeld die keer dat ik van de trein wilde stappen en de deur niet openging waardoor ik pas in de volgende gemeente kon uitstappen. Of die keer dat de bus heel onverwachts moest remmen en ik (ik zat in het midden van de achterste bank) naar voren schoot en me behoorlijk pijn deed doordat ik me wel nog kon vasthouden maar tegelijkertijd tegen de zijkant van een bankje knalde.
Ik vind het heel grappig hoe de cirkel op je t-shirt en de knoop van je jeansbroek op de eerste foto in elkaar overlopen alsof ze samen een kunstige knoop vormen.