Hoi allemaal! Ik geef toe, ik ben de laatste tijd niet echt actief. Een deel komt dat door Ireneke, zij liet een goeie (bijna) twee weken geleden hoe erg ze geniet van het offline leven en dat ze daardoor weinig blogt en op social media is. Dat laatste is natuurlijk niet van toepassing bij mij voorlopig. Het hield me bezig en ze heeft me volgens mij nogal aangestoken. Ik merk het wel, in vele dingen. En daardoor was het dus niet echt druk op mijn blog en was ik ook niet echt te vinden op mijn blog. Want I’m living life in airplane mode. En eerlijk? Het voelt goed.
Voordien chatte en sms’te ik best wel veel met vrienden en op zich doe ik dat nog steeds. Mijn schermtijd liep zonder overdrijven soms op tot 5 uur per dag. Ik schrok daar altijd van. Deze week is het echt al bijna een week dat het bijna een uur is of iets meer. Dat is nog steeds veel, maar ik denk dat dat het gemiddelde is. En ik heb mijn telefoon nu eenmaal nodig. Dat ik niet op social media mag van mezelf dat helpt natuurlijk ook. Ik zat elke dag wel eventjes achter mijn laptop, maar nu ligt hij vaker ongebruikt op mijn kamer te wachten. Tot ik hem weer openklap.
Ik lag er over na te denken wat ik met mijn blog ging doen. Ging ik een pauze inlassen of toch proberen iets te publiceren? Zoals je ziet heb ik het toch geprobeerd. Het idee dat ik mijn blog weer op pauze ging gooien kon ik niet goed aan want het is niet dat het slecht gaat met me. Het gaat best goed eigenlijk met me. Ik maak alleen weinig foto’s en laat weinig van me horen. Online. Maar dat is niet omdat het slecht gaat met me of ik ineens een emotionele inzinking heb. Ik geniet gewoon van de kleine dagelijkse dingen. Op de trein de Flow lezen met een fijn muziekje in mijn oren. De dag starten met een ontbijtje en een lekkere thee. Netflix kijken in de zetel. Ik ben heel veel offline te vinden, maar ik kijk wel heel veel Netflix. Op zich had ik het daar moeilijk mee omdat ik natuurlijk wel veel wil lezen dit jaar. Maar mezelf forceren om te lezen is geen goed idee. Die leesvibes komen wel terug. Sowieso zal ik moeten aanvaarden dat leesjaren zoals vroeger (met meer dan 100 boeken) niet meer gaan terugkomen. En dat hoeft ook niet. Het draait om het plezier dat ik haal uit lezen en niet uit het aantal.
Ik heb ook het idee dat wat ik aan het vertellen ben niet echt samenhangt met elkaar. Dat het een ondoordachte brij aan woorden en zinnen is. Maar ik wist om eerlijk te zijn niet echt wat ik wilde vertellen, ik heb mijn vingers laten leiden. Ik ga mijn blog ook niet stopzetten, maar ik heb soms gewoon geen zin om te schrijven. En vroeger zou ik me dan in allerlei bochten wringen om dat toch te doen en maar iets te hebben gepubliceerd. Maar ik weet dat dat leidt tot geforceerde content en de kwaliteit van mijn blog gaat dan ten onder. En dat wil ik niet. Beter geen nieuwe artikels dan artikels waar ik helemaal niet achter sta. Daar sta ik voor. Maar maak je dus geen zorgen, alles gaat goed met mij. Ik leef gewoon wat meer in vliegtuigmodus. Of zoals Josh Woodward zou zingen; I’m living life in airplane mode.
Knuffels
Nikita
Heerlijk toch om even niet online te zijn! En wat je blog betreft, doe wat voor jou goed voelt!
Dankjewel! En het is inderdaad heerlijk. Je ziet me vanzelf wel weer verschijnen
Ik vind dat mooi gezegd, living life in airplane mode. Ik ga die onthouden (en dat liedje eens luisteren 🙂 ). Ik geniet er ook nog altijd van om minder online te zijn. Vraag me soms af hoe ik het daarvoor deed, dat ik elk vrij moment aan mijn pc of gsm gekluisterd zat. Zo gek eigenlijk. Veel fijner dit! Geniet er maar van en doe met je blog wat fijn voelt. Je hoeft het niet per se te pauzeren ofzo. Gewoon af en toe iets schrijven als je er zin in hebt. En als je geen zin hebt is dat ook oké, dan zien we je wel weer verschijnen als je er nood aan hebt 🙂
Merci voor je mooie reactie. Ik weet niet, sta juist weer met mijn twee voeten in het leven en ik geniet er intens van. Op de goeie momenten dan. Ik zie wel wanneer er weer iets uit mijn vingers rolt. Komt wel in orde 🙂