Hi allemaal! Ik trok daarnet het fotoalbum van mijn telefoon eens open en ik trok de conclusie dat ik deze week heel weinig foto’s heb gemaakt. Het was lichamelijk ook niet zo’n positieve week. Waar dat aan ligt weet ik niet, maar ik had een paar intense aanvallen en mijn mood zat ook niet altijd heel hoog. Ik hoop om eerlijk te zijn dat volgende week mijn pijn en vermoeidheid een beetje dimmen en mijn mood weer in de lucht gaat. De scholen zijn ook weer open, want de eerste schooldag is ook gepasseerd. Dat betekent ook dat het een stuk rustiger is thuis, wat ook wel fijn is. Al moet ik eerlijk zijn dat ik door de pandemie het ook wel gewend was om mijn zusje constant om me heen te hebben. Achja, voor iedereen het weet is het weer oktober en zijn ze weer een week thuis. Ik hoop voor alle mensen die studeren, leerkrachten, docenten en profs dat dit jaar een beetje makkelijker mag worden. Ik denk dat het niet altijd evident is geweest de afgelopen jaren met online lesgeven en omschakelen door het virus. Let’s go!
Zoals ik vorige week al zei, er ging de komende tijd wel wat konijnenspam komen. Zo ook weer vandaag. Ze zijn gewoon echt schattig. Net als met Jacqueline kan ik wel van elk schattig momentje een foto maken, maar dan heb ik geen plek meer op mijn blog voor andere dingen vrees ik. Het zijn zusjes en je merkt dat wel want ze hangen constant aan elkaar, liggen constant tegen elkaar aan en vaak rennen ze achter mekaar aan. Ze spelen samen. Het is echt zo lief om te zien. Ik zou uren voor de kooi kunnen blijven zitten met een grote smile op mijn gezicht.
Dinsdag was voor mijn broer en zus de laatste vakantiedag. Om die af te sluiten ging ik met mama, zus en haar lief lunchen in het Q-music Beachhouse dat elke zomer op het strand staat. Mijn zus zei dat ze verslaafd is aan de nachos, bij mij valt dat wel mee haha. We dronken twee drankjes en daarna werd ik moe en er stak ook wel een goeie wind op dus we zijn toen naar huis gegaan. Later op de avond gingen mama, zus en haar lief nog naar de cinema maar ik was te moe. En om eerlijk te zijn (geen idee wat de oorzaak was) heb ik toen we thuiskwamen echt een aanval gehad die me bijna knock-out sloeg. Ik had geeneens zoveel pijn maar ik was echt duizelig en moe. Dus ik ben toen maar op mijn bed gaan liggen met Netflix en een stukje van de show van Xander De Rycke op Youtube want die kalmeert me op een of andere manier altijd. Mijn zus was echt heel bezorgd want blijkbaar zag ik er echt niet oke uit. Het is allemaal goed afgelopen hoor, ik heb nog mijn avondeten gegeten en daarna ben ik vroeg in mijn bed gekropen. Soms heb ik van die aanvallen die me echt tegen de grond slaan. Mijn zus vond het jammer dat ik daardoor niet meer mee kon naar de cinema, dus ze heeft toen een zak chips meegebracht uit de snackwinkel (of hoe je dat ook wil noemen) van de cinema. Daar was ik zo gecharmeerd door! Dit soort gebaren maken weken of momenten zoals deze zeker een stuk beter!
Kleine update rond mijn vingers. De ringvinger mag al bloot gelaten worden van de arts en die is ook netjes aan het genezen. Wel met een litteken natuurlijk. Dat de onderkant van die nagel zo blauw/zwart ziet is normaal, dat is doordat er een zwaar voorwerp op gevallen is. Eigenlijk is dat het enige ‘spoor’ dat nog echt zichtbaar is aan die vinger, hij doet ook veel minder pijn. Toch merk ik wel dat de breuk nog niet helemaal in orde is want bij veel bewegingen voel ik het wel. En ik kan mijn vingertop ook nog niet plooien. De tweede vinger is ook goed aan het herstellen, maar die operatiewond is te nasty dus die ga ik niet online gooien 😀
Afgelopen weken ontdekte ik ook New Amsterdam en ik was al meteen na de eerste aflevering verslaafd. Toch zit ik nog maar aan de derde aflevering want ik kijk echt weinig Netflix de laatste tijd. Ik heb echt een paar keer een halve dag plat gelegen omdat mijn lichaam dat nodig had. Ik heb daar op zich niet zoveel last van want Netflix heeft genoeg entertainment. Tegelijkertijd doet het soms ook pijn als de dag weer voorbij is gegaan zonder dat ik iets heb gedaan. Het is realiteit en hoewel ik het grotendeels aanvaard heb, heb ik het er soms toch echt lastig mee. En dat zal altijd een soort tweestrijd zijn. Ik geniet wel van New Amsterdam, al kijk ik ook nog steeds naar The Chilling Adventures of Sabrina. Maar deze keer had ik zin in iets anders. Ter afwisseling 😉
Net als iedere week de afgelopen tijd zat ik ook weer in de wachtkamer van het ziekenhuis voor controle van mijn vingers. Ik heb in 2021 ook echt al zoveel tijd gespendeerd in wachtkamers. Zowel van de huisarts als het ziekenhuis. Al weet ik ook van mede warriors dat het veel erger kan. De wonde van mijn ingreep vorige week geneest gelukkig wel heel goed. Voorlopig moet ik het verzorgen zoals ik nu deed, want dat doe de wonde het beste. Om hem volledig bloot te laten is het nog te vroeg, daar is hij nog te kwetsbaar voor. Maar de volgende controle is iets later want ik moet pas over anderhalve week gaan. Dus komende week geen ziekenhuisconsultatie. Boy will I be happy. Gelukkig is het altijd vrij snel en vlot gegaan. En ik heb een hele vriendelijke en goede arts dus daar ben ik ook dankbaar voor.
Afgelopen week bestelde ik ook een elektrisch deken voor in mijn bed. Een fleecedeken. Ik gebruik hem ook als normaal deken om te slapen, maar dan staat de warmte niet aan natuurlijk want dat is te gevaarlijk. Meestal gebruik ik hem om onder te kruipen als ik koud heb of pijn. Die warmte ontspant wel heel erg. Maar ik zorg wel altijd dat ik wakker ben als hij actief is. Ik heb al een paar keer heel knus liggen lezen eronder en het was fijn. Ondertussen las ik ook Piper Perish uit en begon in het vervolg. Er was namelijk eind deze week een nacht waarin ik niet kon slapen, ik ben echt pas om 4u in slaap gevallen. Om te voorkomen dat ik me echt zou opfokken en het erger zou maken heb ik dan maar mijn e-reader erbij gepakt. Dat had ook effect want ik werd er slaperig van op den duur. Maar ik heb daarmee wel mijn boek uitgelezen. Weer eentje om af te strepen. De hoop dat ik mijn leesdoel (55 boeken) ga halen heb ik ondertussen opgegeven, maar you never know. We zullen zien.
Ook nam ik weer eens de tijd om te tekenen. Iets wat ik ook al maanden niet meer gedaan had omdat ik er gewoon de tijd niet voor nam. Omdat het al een tijdje was geleden had ik ook het gevoel dat ik het niet meer kon en het begin verliep ook wat stroef. Maar eens ik er weer in zat ging het vlot en voelde ik dat ik het ook heel erg gemist had. Ik moet echt meer tijd maken voor de dingen waar ik echt gelukkig van word. Tekenen en wandelen zijn er twee van. Al moet ik toegeven dat de motivatie om te wandelen heel laag is de laatste tijd omdat ik zoveel aanvallen heb. Maar aan de andere kant als ik niet beweeg maak ik het moeilijker voor mezelf. Het is soms een intense strijd.
Vandaag was het braderie in de stad, die is ook altijd in de buurt van waar ik woon. Voor de mensen die het woord braderie niet kennen, het is een soort van uitverkoop van de winkels. Maar ze staan echt met kraampjes op straat en de straat is afgesloten. Daarnaast vaak ook eetkraampjes, muziek, fanfares en rommelmarkten. Normaal vind ik altijd wel iets nieuws, soms iets kleins. Vandaag niet. Het viel een beetje tegen zelfs. Ik merk ook dat zulke grote druktes me een beetje benauwen. Volgens mij heb ik moeite met wennen dat het oude leven weer op gang komt. En ook moet ik daarmee leren omgaan ook met mijn klachten want dat heeft er ook invloed op. Ik weet niet of ik daar de enige in ben. Ondanks dat ik het vaccin al gehad heb en het eigenlijk helemaal niet verplicht was heb ik toch al die tijd mijn masker gedragen. Ik vond dat idee net iets fijner en ik was meer op mijn gemak daardoor. Vanavond ga ik slapen bij mijn vriend tot maandag en voor de rest heb ik komende week weinig plannen. Enkel fysio, maar that’s it.
Hoe gaat het met jullie?
Voor een mini overzicht vind ik dit toch nog vrij uitgebreid! Je konijntjes zijn heel schattig! ^^ Enneuh heb je een vriend? 😀
Merci! De konijntjes zijn echt om op te vreten idd!