Hi allemaal! Niet te geloven dat ik nu alweer aan het schrijven ben aan het jaaroverzichtje van 2021. Tussen de kerstlichtjes en met kerstmuziek in mijn oren. Kidding, zo erg is het niet. Maar het lijkt alsof gisteren dat het januari was. En nu is het alweer bijna voorbij. Het was mede door mevrouw C. een heel speciaal jaar, maar ook eentje die ik niet zo snel ga vergeten. Want er zaten ook meer dan genoeg mooie lessen en momenten in dit afgelopen jaar. De lessen zijn voor een andere post, de momenten wel. Ik heb besloten om niet alleen de mooie dingen te vertellen, maar ook de verdrietige momenten. Zo is het een realistisch jaaroverzicht.
⭐️ Slaaponderzoek in het ziekenhuis
Eigenlijk begon het jaar al meteen spannend. De eerste maand stond er al een slaaptest op de planning. Het was een van de onderzoeken die ik moest doorlopen voor mijn diagnose. De slaaptest zelf was eigenlijk goed te doen, maar de emotionele ballast achteraf was zwaar. Dus het jaar startte ook lastig. Ik weet wel nog hoeveel mensen me steunden en lieve berichten stuurden, dus dat was ook heel memorabel. Ik denk dat ik dit jaar ook geleerd heb dat ik nooit alleen zal zijn.
⭐️ Intense rouw, verdriet en frustratie
Met het slaaponderzoek kwam ook binnen dat mijn klachten waarschijnlijk voor altijd zijn. En dat was een periode van intense rouw, verdriet en frustratie. Rouwen om mijn normale leven dat nooit meer terugkomt, verdriet om wat weg is en frustratie als mijn lichaam me vierkant tegenwerkt. Inmiddels gaat het een stuk beter en sta ik er veel positiever in. Maar nog steeds heb ik soms die huilbuien. Als het eens een stomme week is geweest. Ik denk dat dat verdriet met de jaren nog beter een plekje zal krijgen, maar het zal er altijd wel een beetje zijn. Jong en chronisch ziek, het is zeker niet gemakkelijk.
⭐️ Leren leven met chronische pijn en vermoeidheid
Wat erna kwam was ook rouw, maar ook leren kijken naar mogelijkheden. De lichtpuntjes leren omarmen. Ik deed dat heel vaak al, maar mijn ziekte heeft me dat nog meer geleerd. Op een stomme dag toch het zonnetje zien of iemand die iets liefs stuurt. Het zijn gelukjes die ik nu met grote knuffels omarm. Liefde voor de lichtjes. En liefde voor leren denken in oplossingen en in mogelijkheden. Nog nooit in mijn leven ben ik zo dankbaar geweest voor mijn doorzettingsvermogen.
⭐️ Een beslissing maken rond mijn job
Inmiddels is hier nog een nieuw staartje aan gekomen, wel een goed staartje. Ik werk zonder blogplanning dus ik heb geen idee of ik tegen dan al meer gedeeld heb. Maar de job die ik al twee jaar deed werd helaas te zwaar. In augustus stopte ik ermee. Ook dat was een moeilijk besef.
⭐️ Dagje pretpark!
Voor het eerst in jaren ging ik nog eens naar een pretpark. Ondanks de pijn (en helaas ook de afloop van de dag) heb ik wel genoten. Ik ging met mijn zusje en het was een hele gezellige dag. Tussendoor kwamen we ook vrienden van haar tegen waardoor de groep iets groter werd. De dag liep helaas niet zo goed af, meer daarover bij het volgende puntje.
⭐️ Voor het eerst in mijn leven een bot breken
Ik had al een record van 24 jaar voor ik iets brak. Helaas kwam daar dit jaar een einde aan. Het dagje pretpark eindigde in het ziekenhuis. Toen ik wilde aanschuiven was ik iets te enthousiast waardoor ik over een touw struikelde. Het touw was verboden met een dranghek (door corona, om een beetje meer controle te hebben over afstand houden) en dat viel ook op. Op mijn twee vingers. Het resultaat was dat ik thuiskwam met vijf hechtingen en twee gebroken vingers. Mijn ringvinger en middelvinger aan de linkerhand waren slachtoffers van dienst. Ondertussen is alles netjes genezen en alles is goed afgelopen. Maar ik was echt heel hard geschrokken. Het volledige verhaal staat op mijn blog trouwens. Ik kan er weer alles mee, maar toch merk ik dat ik die twee vingers niet meer gebruik om te typen, terwijl ik dat vroeger wel deed. Onbewust.
⭐️ Mezelf leren accepteren
Na 24 jaar is het me gelukt. Ik leerde van mezelf houden. Maar ook op zoveel gebieden ben ik gegroeid. Ik heb mezelf geaccepteerd en zit beter in mijn vel dan vroeger. Een zegen na zoveel jaren vechten met mezelf. Het is mogelijk mensen. Het is nooit te laat om terug te houden van wie je bent. En misschien klinkt van jezelf houden een klein beetje arrogant, maar je hebt het nodig. Jezelf accepteren is een van de grootste sleutels naar geluk. Een groot cliché, maar ik kan het wel bevestigen. Niet al mijn problemen zijn ineens opgelost, maar er is wel een grote last van mijn schouders gevallen.
⭐️ Mijn ziekte een plekje geven
Zoals je al kon lezen was dit iets heel moeilijks. Als je dit jaar mijn blog trouw hebt gelezen weet je ook dat ik daarmee heb gestruggled. En ik ga eerlijk zijn; er zijn nog steeds dagen dat dat moeilijk is. Maar ik heb wel het grootste deel aanvaard. Ik ga het er toch mee moeten doen, met de pijn en vermoeidheid. De gezondste keuze die ik kan maken is het aanvaarden en me focussen op the best way possible ermee. Niet alleen voor mijn lichaam, maar ook voor mijn mentale gezondheid. En no worries als jij chronisch ziek bent en dat nog niet geaccepteerd hebt. Take your time, want dit is helemaal niet gemakkelijk.
⭐️ Ik ging meer bakken
Het eerste jaar van mevrouw C. was ik vooral aan het koken geslagen. Nog steeds, ik doe dat echt heel graag. In de keuken staan. Maar mijn hart ligt nog meer bij bakken. Het heeft echt iets therapeutisch en het maakt me altijd blij als ik mijn dag niet heb. Betekent niet dat ik alleen maar bak als ik mijn dag niet heb trouwens. En je hebt achteraf (hopelijk) nog iets om van te genieten. Hier thuis worden mijn baksels ook altijd gewaardeerd door de rest van het gezin dus dat maakt mij dan ook weer blij
⭐️ Ik kocht een e-reader
Oke, de chronologische volgorde van dit overzichtje is officieel kapot. Maar het gebeurde. Het ding waarvan ik dacht dat ik het nooit in huis ging halen is toch gekomen. Een e-reader. Zware boeken doen steeds meer pijn, maar ik kan niet zonder lezen. Ik zou het te veel missen. Ik lees een pak minder door mijn ziekte, maar als ik het doe geniet ik er altijd van. Een e-reader was dan ook de beste oplossing.
⭐️ Voor het eerst een relatie
Sinds juli heb ik een relatie, waar ik niet altijd veel over gedeeld heb. De reden daarvoor is omdat ik graag mensen hun privacy gun. Ik ben iemand die heel open blogt, maar ik wil daar nooit dierbaren in meeslepen. Maar ja, ik heb nu dus bijna een half jaar een lief. Het begin was niet altijd gemakkelijk want ik moest keihard wennen aan een relatie hebben. Desalniettemin ben ik wel gelukkig nu. Dus op naar nog meer mooie maanden en hopelijk ook jaren. Daar geloof ik wel in, maar je weet nooit wat het leven in petto heeft. Des te meer een reden om dankbaar te zijn voor wat er nu is.
⭐️ We kregen nieuwe huisdieren!
Wie mijn blog al langer volgt heeft ze al een keer zien shinen tijdens een van mijn overzichtjes. Maar we haalden in augustus twee dwergkonijntjes in huis. Vlekje en Jumper. Ondertussen zijn ze enorm gegroeid en heel ondeugend geworden. Toch smelt mijn hart altijd als ze weer eens in een schattige positie liggen te rusten. Al blijft mijn beste maatje nog steeds de vogel ofcourse. Niemand kan Jacqueline vervangen.
⭐️ Blogmeet!
Deze kon ik ook niet overslaan. Irene en Robin staken hun koppen bij elkaar om een blogmeeting te organiseren. We spraken af in een zaaltje in Gent. Het was zo bijzonder! Het was ook een klein beetje met bibberende beentjes, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. De meeste mensen kende ik al door hun blog jarenlang te volgen, maar het is nog altijd iets anders om ze in het echt te ontmoeten. Maar het was een hele leuke ervaring. Het was ook sindsdien dat ik begon te beseffen dat mensen mij wel leuk vinden en dat mijn mensen ook bestaan. Dat was een goeie schop in de lucht voor mijn zelfvertrouwen, maar het is ook superbijzonder als je mensen waarvan je hun blog al jaren volgt eindelijk een keer in het echt ziet. En dan realiseren dat ze precies zijn zoals je had voorgesteld. Deze dag ga ik niet snel vergeten.
⭐️ Mijn favoriete schrijfster ontmoeten
In november ging ik met een van mijn collega’s naar de boekenbeurs. Ik had geluk met onze gekozen datum, want ik ontdekte dat dat dezelfde dag was waar een van mijn favoriete schrijfsters signeerde. We kennen elkaar al jaren door heen en weer te chatten, waardoor er een heel bijzondere vriendschap is ontstaan. Het was zo mooi om elkaar te ontmoeten! To be honest heb ik nog steeds het gevoel dat ik dat gedroomd heb. Ik denk dat zij een van de bijzonderste mensen is die ik ooit heb leren kennen in mijn leven.
As you can see, was het een heel bijzonder jaar. Het was ook een jaar vol ups en downs, maar ik denk dat ik de belangrijkste dingen wel heb opgeschreven nu. Ik wens jullie ook alvast een hele mooie jaarwisseling toe. En ondanks alles hoop ik dat 2022 een mooi jaar mag worden. Best wishes!
Dikke knuffel ❤️
Leuk om je overzicht te lezen ^^ Het was zeker een life changing jaar voor jou maar ik ben blij om te lezen dat jij toch weer op je pootjes terecht komt 🙂 (waar ik nooit aan twijfelde trouwens ;))
Merci voor je lieve reactie! Deed zoveel deugd om hem te lezen ❤️
Wow, wat een jaar! Ik kan me voorstellen dat het een lastig jaar voor je is geweest (afgezien van wat er sowieso allemaal al in de wereld speelt). Fijn om te lezen dat je richting het eind van het jaar hebt geleerd om met dingen om te gaan en ze accepteren. En dat er dus ook heel veel mooie momenten in 2021 voor je waren! 🙂
2021 was inderdaad geen gemakkelijk jaar, mede door die pandemie natuurlijk. Maar tegelijkertijd is 2021 een jaar waar ik heel veel in geleerd heb en een paar mooie mijlpalen heb bereikt. Bedankt voor je lieve reactie!
Mooi overzicht, al was het eentje van een behoorlijk heftig jaar voor je. Alles komt altijd goed, maar als je ergens middenin zit, geloof je dat niet altijd hé. Ik wens je veel liefde en een lijf dat lief voor je is toe in 2022!
Echt hé, ik had ook het idee dat Kerst nog maar net gepasseerd was en het was alweer tijd om opnieuw kerstkaarten te beginnen knutselen. Je weet dat ik met enkele van die puntjes helemaal kan meeleven hé. Het is inderdaad heel belangrijk om op zoek te blijven gaan naar lichtpuntjes en geluksmomenten. Want die zorgen ervoor dat de mindere dagen beter te dragen zijn. Nu ja, zo ervaar ik het zelf alleszins. Zo zo blij voor jou trouwens dat je jezelf hebt leren accepteren want dat is iets waar ik zelf nog steeds naar op zoek ben. Hihi, bij mij lukt het ook maar zelden om zo’n overzicht chronologisch te houden. En euhm … Mevrouw C? Wie zegt dat die hardnekkige dwarsligger geen Meneer is. 🙂