Ik maak al jaren weekoverzichtjes, en eigenlijk het ene moment uitgebreider dan het andere. Ik vind het altijd leuk voor mezelf om ze terug te lezen en me vaak te verbazen over hoeveel mijn leven veranderd is. Maar ik leer er altijd van dat ik gegroeid ben. Onder dat mom probeer ik eigenlijk elke week wel iets in die richting te schrijven, maar dat schiet er wel eens bij in. Vorige weken maakte ik eigenlijk te weinig foto’s, deze week eigenlijk ook maar het was een heel bijzondere week dus ik kon hem niet laten liggen. Mijn semicolon tattoo werd gezet deze week, en dat is een memorabel momentje. Daardoor was het ook een klein beetje een confronterende week, maar ik ben enorm blij met het resultaat.
Op zondagochtend startte mijn dag met een paar lieve kusjes en lieve geluidjes van de bird. Daar kan je niet slecht gezind mee wakker worden. Verder pakte ik een haarbandje uit mijn bak, want dat is sinds kort ook een uitgebreide collectie geworden. Ik verzamel ze in alle kleurtjes en patroontjes. Het voelt als een stukje van mezelf, en het is voor mij net als met mijn happy socks altijd een gelukje om ‘s morgens een haarbandje te kiezen. Met de tijd wil ik ook nog speldjes gaan verzamelen. Maar zondag werd het dus mijn roze diadeem, die ik volgens mij meerdere dagen heb aan gehad. Ik las een stukje in The Dead Romantic van Ashley Poston. Dat boek stond al maanden op mijn TBR maar in het echt valt hij op dit moment eigenlijk een beetje tegen. Nadien at ik iets en ging ik de late shift werken. Na het werk las ik nog een stukje in mijn boek en ging ik slapen, want de maandag riep de plicht al terug.
De week begon met een dagshift, maar wel eentje die ik nooit meer ga vergeten. In de positive zin wel, ik was zo blij. Mijn dag was eigenlijk ook niet zo heel goed begonnen, want vanaf ik opstond was mijn hoofd al aan het draaien en was ik doodmoe. De herfst is in het land en de overgang van zomer naar herfst is altijd het zwaarst voor mijn lichaam door mijn fibromyalgie. Ik sta na al die jaren ziek zijn er vrij positief in, zeker als ik denk aan hoe het was toen ik pas ziek was. Maar de dagen waarop ik op sta en ik de bui eigenlijk al voel hangen dan heb ik meestal iets van ‘fuck nee, niet vandaag’. Maar zo’n slechte dag komt eigenlijk nooit goed uit. Dus ik heb er maar het beste van gemaakt. Na mijn middagpauze kwam er een klant naar me met pralines omdat ik hem zo goed had geholpen vorige week. Ik ga niet in detail treden, want dat doe ik niet zo graag over mijn werk, niet op mijn blog. Maar het was wel echt het perfecte geluksmomentje op het perfecte moment. En eigenlijk wat ik had gedaan was voor mij de normaalste zaak van de wereld. Voor mij weer een wijze les dat ik niet mag onderschatten hoe ver mijn gebaren of vriendelijk kunnen gaan, en dat je de wereld niet moet redden om een lichtje voor iemand te zijn. Nadien reed ik met een collega naar huis, deden we nog een babbeltje op de hoek van mijn straat en genoot ik van mijn vrije avond. Met pralines uiteraard. Het doosje is nog niet leeg, maar ik geniet er elke keer van.
Op dinsdag stond ik op met wat stress want het was de grote dag. Tattoo-dag! Ik heb de zaak op gevoel en uiteraard op keuze in stijl gekozen, dus eigenlijk dacht ik niet dat er veel verkeerd kon gaan. En dat was ook niet zo, ik ben heel blij met het resultaat en de genezing verloopt heel goed. Maar de afspraak stond ook echt om vijf uur in de namiddag gepland, dus ik had nog wel wat tijd te doden ondertussen. Ik ging lunch halen, las wat in mijn boek en spamde ondertussen een paar mensen onder omdat ik stress had. Ik denk dat het vooral ook was omdat ik niet wist wat ik kon verwachten. Gelukkig was het snel zover en ik verdween ook in mijn boek op de trein, want ik moest een klein anderhalf uur reizen met de trein en tram. Ik heb mijn tattoo laten zetten bij Studio Feralis in Gent. De zaak zit in het centrum van Gent, dus dat was goed bereikbaar. In Gent zelf was ik dan bang dat ik ineens op de verkeerde tram zat, dus daar was ook wat paniek aanwezig. En uiteindelijk bleek het ook verder van de halte dan ik dacht, dus ik vreesde nog te laat te komen ook. Wat -zoals vaak- gewoon in mijn hoofd zat want ik was zelfs tien minuten te vroeg. Mijn artieste heeft me super goed begeleid in het proces naar grootte en plaatsing, en daarna kon het echte werk beginnen. En eigenlijk na de eerste streep waren al mijn zorgen weg, want ik voelde het amper. Misschien heb ik een hoge pijngrens ontwikkeld, maar het viel eigenlijk heel goed mee. Achteraf ging er folie rond en was het tijd om aan de terugreis te beginnen. Op het station kocht ik een colaatje en een zak chips om te bekomen, en het lot was me goed gezind want ik had ook echt binnen de tien minuten een trein terug, en ook een rechtstreekse verbinding.
Tegen de tijd dat ik thuis was, was het al na acht uur. En bleek ook dat we net geen huishoudfolie in huis hadden, wat ik nodig had om de eerste nacht door te komen. Dus toen ben ik met zus en haar lief naar de nachtwinkel gegaan en hebben we er gelukkig gevonden. Supergelukkig gaan slapen die avond, al was het wel echt warm met die folie rond mijn arm. Maar alles voor een goeie verzorging.
Woensdagochtend stond ik op en was het tijd om mijn folie los te doen en deze keer was er wel wat inkt losgekomen (toen ik thuiskwam dinsdag was dat niet zo) maar dat was vrij snel opgelost en ik heb er uiteraard een laagje zalf op gesmeerd. Daarna ging ik de late shift draaien, gelukkig voelde ik me al een beetje beter dan maandag. Het was nog niet optimaal, maar er was wel terug hoop. Woensdag was ook meteen de langste werkdag van de week, dus ‘s avonds at ik iets en keek ik een halve aflevering van Heartstopper en ging ik slapen.
Donderdagochtend had ik de vroege shift, die voorbij vloog. Eigenlijk vliegen alle werkdagen voorbij want ik heb het echt zo goed daar. Na mijn werk deed ik eigenlijk niks speciaals meer, toch niet dat ik me kan herinneren. Ik had zin om te gamen maar daar was ik toch te moe voor. Gamen is op zich niet vermoeiend, maar de prikkels die binnenkomen maken mij veel moeër dan lezen. Dus dat is het niet geworden, al merk ik wel dat ik er weer zin in heb. De weken dat ik geen weekoverzichtjes heb geschreven heb ik veel gegamed, en dat is puur omdat dat gewoon iets is wat bij mij hoort. En dat deeltje ook zijn weg terug vindt naar mijn leven, omdat ik terug mezelf aan het worden ben. Heerlijk gevoel.
Vrijdag had ik terug de late shift, het was wel een van de leukste shiften deze week want ik denk dat ik vrijdag het meest gelachen heb. En de buien van mijn fibro waren ook echt terug op handelbaar niveau, dus dat speelt ook weer mee. Ik probeer er mijn humeur niet te vaak door te laten beïnvloeden, maar soms is het niet anders.
Zaterdagochtend maakte ik ruzie met een paar apps omdat ik graag een overzichtje wil hebben van mijn uitgaven. Daar heb ik heel lange tijd een app voor gebruikt, maar ik wil graag ook een paar dingen tracken die ik niet in die apps kan. Op zich is een ouderwets huishoudboek nog het makkelijkst van al, maar ik vind het makkelijker om dat op mijn iPad te hebben omdat ik er dan ook makkelijk toegang tot heb op mijn telefoon. Ik ben er nog altijd niet uit hoe ik het nu ga aanpakken, maar dat komt met de tijd wel weer. Daarna ging ik de late shift draaien, en het is bij ons weekend van de klant. Dus het is dan de gewoonte van veel handelaars om een attentie te geven, en dat is ook een van mijn favoriete weekends in het jaar. Veel mensen zijn dankbaar voor wat ze krijgen en dat maakt mij ook weer blijer. As I said, de wereld een beetje beter maken is een van mijn hobby’s.
Hoe was jouw week?
Zo’n fijn overzicht! Leuk om te lezen dat je het zo goed hebt op je werk én de liefste klanten hebt.
En je tattoo is prachtig geworden! Misschien een domme vraag maar waar staan die punt en komma voor?
Helemaal geen domme vraag! Er komt nog een postje online rond mijn tattoo en de hele betekenis. Maar het punt komma teken is een symbool over bijna heel de wereld voor mensen die met zelfdodingsgedachten hebben gevochten of vechten. In mijn geval gelukkig gevochten. Omdat in de literatuur een punt komma staat voor: dit kon eigenlijk het einde van de zin zijn, maar de auteur besloot toch om verder te schrijven. En zo is het ook met mij.
Ik heb het inderdaad heel goed op mijn werk, ik kom bijna elke dag met een lach thuis en een fijn gevoel. Ik heb me zelden zo op mijn plek gevoeld tussen een groep mensen of op een werk.
Zo mooi je tattoo! Ik ben voor mijn laatste twee tattoos ook bij Studio Feralis geweest, bij Bambi. Super content van! Bij wie ben jij gegaan?
Ik was vorige week ook aan’t zien naar apps om uitgaven in bij te houden, maar heb mijn goesting ook nog niet gevonden.
Wat lief van die klanten dat ze hun dankbaarheid voor jouw hulp op deze manier toonden. Zelf ben ik nog steeds heel ouderwets (nu ja, semi want ik doe het in een spreadsheet in plaats van een notitieboek) maar ik hou dus al jaren een huishoudboek bij. Ik zie mezelf niet snel overschakelen naar een app maar ben wel benieuwd welke jij daar uiteindelijk voor zal kiezen.