Hi allemaal! Vorige week liet ik een klein stukje in mijn story los over mijn geaardheid. Veel mensen denken dat ik gewoon hetero of straight ben, dat is niet waar. Of toch niet helemaal. Ik weet dat eigenlijk niet echt. De laatste tijd ben ik heel veel bezig met wie ik ben, maar ik ben ook trots op wie ik ben. Maar ik merk ook heel vaak dat mijn geaardheid veel vragen achterlaat, dus ik geef er vandaag een beetje uitleg over. Ook voor mezelf, ik vind het heel eng om het hierover te hebben want het is iets dat me anders maakt. Hoe meer ik het er zelf over ga hebben, hoe makkelijker het gaat worden.
Waarschijnlijk denken veel mensen; wat houdt dat in godsnaam in. Nu moet ik zeggen dat dit voor veel mensen iets anders kan betekenen. Dus ik ga het over mijn ervaring hebben, maar als je dat van iemand anders echt wil weten kan je het beter vragen. Als daar ruimte voor is tenminste. Ik zal beginnen bij het minst akward van de twee, de aromantische kant. Aromantisch betekent in mijn geval dat ik geen verliefdheidsgevoelens ervaar. Ik kan iemand heel graag zien of hebben, ik kan ongelooflijk veel om iemand geven van welk geslacht dan ook, maar de bekende vlinders in de buik of het tot over je oren verliefd zijn dat heb ik niet. Wat betekent dat het verste of beste dat ik voel is intense vriendschap of liefde voor iemand, maar geen verliefdheid. Dat gevoel dat je al je woorden kwijt bent als je iemand ziet die je leuk vindt, ontbreekt bij mij. Ik ben ook niet helemaal voor romantische etentjes met kaarslicht en rozen zoals je in films ziet. Natuurlijk vind ik het heel lief als je zoiets liefs voor mij doet (ook wel te zien in welke context natuurlijk) maar over het algemeen heb ik weinig ermee. Dat betekent niet dat ik niet om iemand kan geven. Integendeel, als ik om je geef dan doe ik dat met heel mijn hart en liefde is liefde. Vroeger ook in de middelbare school als iedereen zot liep van een jongen of meisje dan had ik daar niks mee. Ik heb nog nooit een crush gehad op iemand. Wie weet komt dat ook nog, dat sluit ik absoluut niet uit. Maar ik moet zeggen dat er toch heel veel op zijn plek viel toen ik hierover voor het eerst las.
Ik ben ook aseksueel. Dat betekent heel simpel dat ik geen seksuele gevoelens ervaar, met niemand. Toch in mijn geval, er zijn wel mensen die behoefte hebben of die gevoelens wel ervaren. Aseksualiteit en geen libido hebben zijn trouwens twee hele andere dingen, dus let op daarmee. Want het is een opmerking die we heel snel krijgen als we uit de kast komen zal ik maar zeggen, en dat kan heel kwetsend overkomen. Meestal krijg ik dan het gevoel dat ik gek in mijn hoofd ben, en ik ben niet de enige. Net zoals hierboven, ik kreeg heel vaak de reactie; je hebt nog niet de juiste ontmoet. Dat kan heel goed zijn, maar nu is het zoals het is. Door die dingen te zeggen komt het een beetje aan alsof je onze geaardheid niet serieus neemt. Ik kan van mensen houden, ik kan om mensen geven. Maar het seksuele deel kan achterwege blijven. Om eerlijk te zijn vind ik het een beetje raar om over mijn niet bestaande seksleven te praten online en ik ga er ook geen gewoonte van maken. Maar dit is een geaardheid die heel weinig in de media komt en ik weet ook hoe onzeker ik was of hoe hard ik het gevoel kon hebben dat er iets mis met mij was. Voor die mensen schrijf ik dit nu.
Een misvatting is wel dat mensen zoals ik geen relatie kunnen of willen hebben. In mijn geval klopt dat wel, ik ben op dit moment gelukkig als single. Maar dat kan altijd veranderen naar later toe. Niemand weet wat de toekomst brengt. Maar ja, je kan aroace zijn (dit is de Engelse afkorting) en gelukkig zijn met je vriend of vriendin. In een liefdessituatie bedoel ik dan. Het kan ook zijn dat je net als ik prima gelukkig bent alleen. Met beide is niks mis, het is maar waar jij je goed bij voelt. Hou wel in gedachten dat er verschillende aroace’s zijn, waar ik geen behoefte aan heb of wat ik niet wil, kan iemand anders wel willen. Er zijn aseksuele mensen die wel graag intieme momenten delen met hun partner en er zijn ook aromantische mensen die heel gelukkig zijn in een relatie zoals ik al zei. Ik kan alleen niet vertellen hoe dat zit, want ik ben niet zo. Het is wel een deel van wie ik ben en het moest ooit een plekje krijgen online. Voor mezelf ook, maakt het ook weer een beetje makkelijker. En hopelijk de volgende keer dat ik erover praat met wat minder trillende beentjes maar met iets meer trots. Want het is wie ik ben, en daar ben ik trots op.
Had jij hier ooit al van gehoord?
