Psych & Mind ·

Wereld Suïcide Preventie Dag

Vandaag is het zaterdag, voor de meeste mensen een doodnormale weekenddag. Niet voor mij, maar dat terzijde. Ik ben als je dit leest waarschijnlijk druk aan het werk. Vandaag is wel een dag waar ik graag bij stil wil staan. Er sterven zoveel mensen aan suïcide en dat ga ik met mijn blog ook niet zo snel veranderen helaas. Maar op zelfdoding staat nog zoveel taboe, en dat moet anders. As you all know, ik heb er zelf ook mee geworsteld.

Ik ga mijn verhaal niet opnieuw uit de doeken doen, dat heb ik eind juli al gedaan (daar leidt de link in de inleiding ook naar). Wat ik wel graag wil doen vandaag is een paar misvattingen over suïcidaal zijn ontkrachten. Keep in mind dat sommige dingen wel zo kunnen zijn, maar het hoeft niet perse. Er waren namelijk een paar dingen die ik zelf niet wist. Soms worden mensen namelijk heel hard gegaslighted en daardoor besef je niet altijd hoe erg het is. Met gaslighting bedoel ik dat mensen twijfelen aan hun eigen verstand en of wat ze voelen wel echt waar is. In dit geval gaat dat om mental health, maar als we bijvoorbeeld naar medische gaslighting kijken zou dat iets kunnen zijn zoals; de pijn zit in je hoofd of je doet maar alsof. Iets wat heel veel chronisch zieken helaas te horen krijgen. Maar daar gaat het vandaag niet over, het was een kleine uitleg.

⭐️ Schoolresultaten zijn altijd slecht

Ik ben hier zelf denk ik het beste voorbeeld van. Het gebeurt dat mensen minder serieus worden genomen omdat hun cijfers, uitslagen op school nog altijd hoog zijn. Ik heb dit gelukkig nooit meegemaakt, als ik mijn ‘ei’ kwijt wilde was er altijd wel een leerkracht die luisterde. Mijn cijfers waren bijna altijd zevens, achten en negens, met hier en daar een uitzondering. Ik besef dat dit heel opschepperig over kan komen, maar das niet de bedoeling :p Er zijn mensen met wie het niet goed gaat dat de cijfers ook effectief laag zijn. Ook dat kan zeker een alarmsignaal zijn. Sommige mensen (inclusief deze kiddo die dit schrijft) gebruiken hun schoolwerk als afleiding of werken keihard voor school om hun emoties niet te moeten voelen. School was niet alleen mijn afleiding, het was ook mijn redding. Dus nee, goede cijfers betekenen niet automatisch dat alles unicorns en dolfijnen is. Cijfers zeggen uiteraard ook niet alles, maar het kan een alarmsignaal zijn.

⭐️ Hobby’s en passies

Alweer, het kan in twee kanten gaan. Iemand die slecht in zijn/haar/hun vel zit, kan extreem veel of weinig met hobby’s en passies bezig zijn. Ik las de klok rond, bij wijze van spreken. Boeken waren mijn afleiding en lezen is iets wat ik vrijwel altijd graag heb gedaan. Boeken en tekenen gaven mij altijd dat sprankeltje dat ik nodig had om door te gaan. Toch sloeg het ook om want rond de tijd dat ik er niet meer wilde zijn las ik niet meer. Of heel weinig, laat ik het zo zeggen. Niet omdat ik niet wilde, het lukte ook gewoon niet. De letters dansten voor mijn ogen en ik kon me niet concentreren op het verhaal. Het is een goeie ‘meter’ zal ik maar zeggen. Maar als iemand normaal heel enthousiast wordt van bepaalde dingen en dat is een periode niet het geval, kan dat wel een signaal zijn. Ik spreek niet over een dag of week, iedereen heeft al eens een off-week. Daarvoor zijn we mensen.

⭐️ Er is sprake van zelfbeschadiging

Niet altijd. Sommige mensen zijn te bang om het te doen of bang voor de gevolgen of reacties van de omgeving. En sommige doen het wel, maar niet op de meest ‘gekende’ manier. Ik wist zelfs tot heel kort geleden niet dat wat ik deed daar ook onder viel. Als ik stress had of er iets gebeurd was, krabde ik mijn vel open. Niet tot bloedens, maar wel genoeg om echt een wond te hebben. Ik heb daar nog hele lichte littekens van op mijn handen en heel licht zichtbaar op mijn pols. Maar soms is het niet zichtbaar. En vaak als het zichtbaar is, wordt het verstopt.

⭐️ Actief en passief

Je kan een onderscheid maken tussen passief en actief. Iemand die actief suïcidaal is, gaat er ook naar handelen. Passief betekent (zoals bij mij dus) dat je gedachten hebt aan zelfdoding maar er niet naar handelt. Dit kan verschillende redenen hebben. Bij mij was de reden dat het zover niet gekomen is dat ik gekalmeerd werd. Dus of ik ooit het lef zou gehad hebben, dat ga ik gelukkig nooit weten. Scheelt mij weer denkstof. Maar pas op: passief kan wel actief worden. Dus als iemand passief suïcidaal is, wilt dat niet zeggen dat je kan achterover leunen zonder zorgen. Het kan wel naar actief gaan.

Er zijn nog heel veel misvattingen in de wereld en als ik ze allemaal moet oplijsten, dan zit ik hier volgend jaar nog. De bovenstaande zijn dingen die ik vooral getrokken heb uit mijn eigen ervaring. Hou ook in gedachten dat iedereen een eigen persoon is en wat bij mij een alarmsignaal was, hoeft dat niet perse bij een ander te zijn. Zelfdodingsgedachten zijn vaak een stille demoon die je niet tevoorschijn ziet komen bij anderen. Ik ga hieronder nog twee dingen aankaarten die ik nog wil meegeven vanuit mijn ervaringen.

⭐️ Volg je gevoel

Zoals ik al zei, we zijn allemaal ons eigen persoon en iedereens alarmsignalen zijn anders. Maar zeker als het gaat om mensen dichtbij zou ik zeggen; als je voelt dat er iets niet klopt, luister ernaar. Ik heb in mijn eigen omgeving zelf ook mensen gehad die ermee kampen en als mijn gevoel tilt sloeg zat het ook vaak juist. Dus als je het gevoel hebt dat er iets niet klopt, probeer er voor iemand te zijn. Probeer een extra berichtje te sturen of gewoon simpelweg rustig te zeggen dat de persoon in kwestie altijd met je kan praten als er iets is. Soms komen mensen dan zelf op de proppen ermee. Maar dwing ook niemand om te praten, want dat werkt averechts.

⭐️ Je hoeft de wereld niet te redden om een lichtje voor iemand te zijn

Vaak wil je de problemen van een ander oplossen, maar dat kan je meestal niet. Iemand die suïcidaal is heeft meestal een professional nodig. Maar je kan er wel voor iemand zijn. En onderschat alsjeblieft de kracht van kleine gebaren niet, het kan een wereld van verschil maken. In mijn geval, toen ik me zo slecht voelde was er eigenlijk een heel simpel dingetje dat me gekalmeerd heeft. Ik was radeloos en hoorde echt constant dat mijn problemen niet zo erg waren en dat ik me moest vermannen. Uiteindelijk ben ik gekalmeerd omdat ik me gehoord voelde. Dat was al wat ik nodig had. Een van mijn oud-leerkrachten destijds had een mailtje van me beantwoord en het antwoord in een notendop was: ik snap dat je het moeilijk hebt. De mail werd door hem afgesloten met: ik weet het, het is zwaar. Tis nu niet dat alles zoals sneeuw voor de zon verdween, maar er rolde wel een serieuze steen van me af. Dus nee, je hoeft absoluut de wereld niet te redden om een lichtje voor iemand te zijn. Er gewoon zijn, maakt vaak al een wereld van verschil.

Bronnen/hulp bij zelfmoordgedachten

Belgie:

Zelfmoordlijn: 1813 (zelfmoordlijn1813.be)
Tele-Onthaal: 106 (Tele-onthaal.be)
Awel: 102 (Awel.be) (Awel is richting jongeren)

Nederland:

Zelfmoord preventie: 133 (133.nl)
De Luisterlijn: 088 0767 000 (Luisterlijn.nl)
Kindertelefoon: 0800-0432 (Kindertelefoon.nl)

Afgelopen week ·

Week in beeld | 100

Hehe, jullie kunnen eindelijk nog eens een weekoverzichtje lezen. It’s been a while. Ik weet nog dat ik in het begin van het jaar een ongeschreven voornemen had om elke week eek overzichtje te schrijven maar das dus mislukt. Oh well. Ik ben blij voor alle weken dat het wel lukt. Het was een hele rustige week, maar wel een blije week! Ik voelde me algemeen goed in mijn vel en ik had veel mini gelukjes. Dus dat maakt het ook meteen leuker om te schrijven.

MAANDAG 29 AUGUSTUS 2022

Ik sliep iets langer uit en ging daarna naar de Delhaize om boodschappen. In het weekend heb ik Pokemon Go terug op mijn telefoon gezet omdat ik soms een duwtje in de rug nodig heb om zelf te wandelen. En een game werkt dan heel goed voor mij. En zowel collega als oud-collega spelen het ook heel intensief dus dat geeft ook weer gespreksstof haha. Onderweg vind ik echt een stuk of zeven beesten, maar toen was het ook genoeg geweest en ging ik netjes doorwandelen. De promo’s waren een paar dingen die ik nodig had en goed kon gebruiken dus ik spaarde bijna tien euro uit. Ik ben er altijd trots op als dat lukt. Hoe hoger, hoe beter haha. Na het boodschappen doen was het lunchtijd en daarna ruimde ik mijn propere was op. Voor de mensen die denken dat alles altijd perfect is: nope. Ik ben (door mijn mental health) een stuk slordiger en rommeliger geworden. Heel veel van mijn energie gaat naar recovery en bovendien is mijn lijf uit ‘overlevingsmodus’ aan het komen, wat ook meestal heel wat impact heeft op je energie; Hier ga ik ooit nog iets over schrijven trouwens. Ik las mijn boek verder, die ik ondertussen helaas uit heb. Verder waste ik mijn haar zodat ik weer een weekje er tegenaan kon en de dag nadien zijn mijn krullen altijd op hun best.

DINSDAG 30 AUGUSTUS 2022

Zoals ik al zei, krullen! Ik was er extreem blij mee. Ik ben natuurlijk meer dan mijn krullen maar ze geven me toch een extra ‘badass’ gevoel. Het was dinsdag geen echt speciale dag. In tegenstelling tot maandag had ik echt wat opstartproblemen dus ik bleef bijna tot een uur of tien in mijn bed liggen. Die dagen moeten er ook zijn. Uiteindelijk kleedde ik me aan en ging ik eten en werken. Het was geen al te speciale dag, een doorsnee dinsdag zoals ik die ken. Dus er valt ook niet zoveel meer te vertellen over vandaag.

WOENSDAG 31 AUGUSTUS 2022

Ook woensdag was een hele normale dag, ik heb ook echt weinig opgeschreven vandaar. Ik weet zelfs niet meer wat ik ‘s morgen voor werk heb gedaan. Ik las wel op de trein en ‘s avonds moet ik altijd langs een heel mooi stuk aan het water rijden als ik naar het station ga, en soms geeft dat hele mooie beelden als de zon reflecteert op het water

DONDERDAG 1 SEPTEMBER 2022

De eerste schooldag voor velen! Ik vreesde er een beetje voor vandaag want ik had het er vorige week heel moeilijk mee dat de eerste september zou aanbreken. Door trauma. Het viel gelukkig nog vrij goed mee. In de ochtend deed ik eerst boodschappekes, want dat moet nu eenmaal ook gebeuren. En in de late namiddag parkeerde ik me buiten op een bankje om nog eventjes in het zonnetje te lezen. Ik probeer van elke zonnestraaltje te genieten nu, want tis binnenkort gedaan met de zomer. Het boek dat ik toen las is echt zo sterk neergezet! Ik voelde pijn in mijn hart toen het uit was, wat wel een teken van een goed boek is uiteraard. Het hoofdthema is fysieke en emotionele mishandeling, dus let op als je daar gevoelig voor bent of als dat triggerend is voor je. Het is heel sterk neergezet en ik hield van de hoofdpersonages. Ik ben zelf nooit mishandeld gelukkig, maar er zijn wel stukken uit het boek die mij ook een klein beetje geheeld hebben. Ik heb het einde tot zaterdagavond uitgesteld trouwens, dus kun je nagaan. Als avondeten werd het een pizza van Garden Gourmet, die vind ik heel erg lekker. Er ligt een kilo groenten op en normaal loopt dat niet goed af (niet ik die geen groenten wil) want dan zijn ze flets of te doorkookt, terwijl dat hier zeker niet het geval is.

VRIJDAG 2 SEPTEMBER 2022

Een vriendin van me deed wat kleding weg, waaronder een broek met echt hele grote gaten en scheuren in. Ik was onmiddellijk verliefd erop en hij kwam mijn kant op! Daardoor voelde ik me al heel goed vrijdag, en het was ook een prima werkdag.

DINSDAG 3 SEPTEMBER 2022

De laatste loodjes deze week. Bij ons is er altijd iets te doen het eerste weekend in september, dus ik moest omrijden want er was een groot deel van mijn normale weg afgezet. Aangezien het nog vroeg was, kon ik gewoon over de zeedijk rijden want die was toch helemaal leeg. Ook geen straf om de dag zo te starten. Het was een hele drukke dag, want er was zoals altijd levering en ook qua klanten was het heel druk. Daardoor vliegt de dag wel altijd heel snel voorbij. Ik had ook echt drie of vier klanten die met frietjes in de winkel kwamen, en bij de laatste had ik het gehad en toen wilde ik ook frietjes. Dus ik trok Deliveroo open en een half uurtje later genoot ik van frietkotfrietjes. Elk excuus is goed toch? :p

ZONDAG 4 SEPTEMBER 2022

De week en meteen ook zomer werd fijn afgesloten. In de ochtend maakte ik een rondje over de rommelmarkt en braderie, waar ik twee snoepjes vond die ik nog nooit had gegeten. Mijn zus en ik proeven heel graag onbekend snoep dus deze kon erbij voor de volgende keer. Op de rommelmarkt heb ik niet echt iets gevonden, maar het was wel fijne me-time. Ik ben alleen gegaan namelijk. In de middag ging ik met mama, zus, broer en een vriend van haar voor de laatste keer iets drinken om de zomer af te sluiten, en dat deden we ook met hapjes. Het was heel gezellig! Ik heb wel voordien een koffietje gedronken want mijn energie zat echt onder het nulpunt. Het was een hele gezellige dag en we hebben enorm veel gelachen. Nadien maakte ik met zus, broer en zus en vriend nog een laatste wandeling over de rommelmarkt en braderie, waar we een derde doosje snoep kochten, kleine broer een knuffel kreeg van Pokemon en ze allebei zo’n airbrush tattoo wilden. Alles om hen gelukkig te zien 🙂

Hoe was jouw week?

Geen categorie ·

Dingen die wél goed gaan in mijn recovery

Ik heb nogal de neiging om te kijken naar wat er nog schort in mijn ontwikkeling of groei. Dat heb ik al bijna mijn hele leven. Wat ook weer een resultaat is van trauma. Maar tegelijkertijd is het nefast voor mijn recovery als ik dat doe, en we all deserve credit voor wat wel wel goed doen. Dus ik besloot mezelf een duwtje in de rug te geven en een lijstje te maken van wat ik wel goed doe.

Photo by Merri J on Unsplash

⭐️ Ik begin zachter te worden voor mezelf

Waarschijnlijk lijkt het voor de buitenwereld niet zo en ben ik nog steeds vrij hard voor mezelf. En dat is ook zeker zo, ik geef mezelf te weinig credit sommige dagen/weken. Maar ik heb wel jarenlang met een kritisch stemmetje daarboven geleefd en het is er zeker nog. Maar ik begin wel zachter voor mezelf te worden. Het lukt mij makkelijker om tegen mezelf te zeggen ‘take it easy, ge zijt een trauma aant verwerken’, in plaats van mezelf nog een extra schop onder mijn kont te geven. Wat uiteraard een goed dingetje is.

⭐️ Ik begin in te zien wanneer ik ‘mijn ruiten aan het ingooien ben’

Trauma recovery is niet enkel leren verwerken wat er gebeurd is, maar ook je eigen bijdragen (goede of slechte) onder ogen zien. Daarom doe ik nog niet altijd wat ik moet doen om het op te lossen, want dat is nu eenmaal een lang proces. Maar dat ik beken dat ik dingen anders of beter kan aanpakken is stap een. Als ge niet inziet dat je een probleem hebt, kan je het ook niet oplossen. Net zoals je niet kan herstellen van pijn die je verbergt

⭐️ Ik durf mezelf meer te zijn

Het gaat ook in kleine stapjes maar ik begin steeds meer terug mezelf te worden. Wie ik wil zijn en een paar stukken van mezelf die ik kwijt was door trauma maar wel mistte. Ik verwarde ‘mezelf terug worden’ altijd met ‘terug worden wie ik was’ maar dat is onmogelijk. Wat ik wel bedoel is dat ik mijn gekke kantjes niet meer wegsteek en gewoon ben wie ik ben. Wat een enorme opluchting is na zoveel jaar dat niet te kunnen/durven

⭐️ Ik voel me meer verbonden met anderen

Doordat mijn zelfvertrouwen ook begint te groeien, leer ik ook oprecht te geloven dat anderen mij graag zien om wie ik ben. En doordat ik het nog meer voel dat ze het menen, komt dat nog meer binnen en voel ik me meer verbonden. De belangrijkste mening over jezelf is nog altijd degene in je hoofd, want je moet het je hele leven met jezelf doen. Maar een mens is niet gemaakt om alleen te zijn en zelfs de diepste introverten hebben nood aan verbinding en samenzijn. Dus het is niet geheel onlogisch dat dit mij blij maakt.

⭐️ Ik leer praten over mijn verleden en wat er me dwars zit

Geef ik toe, dit kan zeker nog verbeterd worden. Maar ik ging het vandaag op de overwinningen en groei hebben, niet over wat nog kan aangesterkt worden. Vaak merk ik nu dat ik kan zeggen tegen iemand: he, wil je dit niet doen want dit triggert mijn trauma. Soms ook waarom. Ik heb leren praten over mijn verleden met de mensen die ik vertrouw en dat heb ik heel lang niet gekund. Op sommige momenten voelt het nog altijd doodeng. Want voor iemand die online vrij kwetsbaar blogt, vind ik dat in het echt nog steeds heel lastig. Voornamelijk omdat mij geleerd is dat je steun moet verdienen en ook omdat ik geleerd heb dat praten over je problemen betekent dat je mensen lastigvalt. Note to self: DA IS NIE!

Geen categorie ·

Een trauma maakt je niet sterker

Hi allemaal! Er moet mij iets van het hart, vooral omdat ik weet dat heel veel mensen in mijn situatie hetzelfde te horen krijgen. Dat wat je hebt meegemaakt je sterker maakt. Ik dacht daar voordien hetzelfde over, maar met de tijd is mijn mening daar toch over veranderd.

Ik heb een jeugdtrauma waar ik mee bezig ben. De verwerking gaat goed. Maar toch is het niet altijd gemakkelijk geweest en zeker niet toen ik mijn trauma doormaakte. Vaak las en hoorde ik dingen van ‘ja maar, daar word je groot en sterk van’. First of all: ik was een kind/tiener. Ik moest niet sterker gemaakt worden. Ik moest veilig zijn. Want kunnen we daar ook een keer mee stoppen? Duizenden kinderen die later opgroeien met het gedacht dat ze zo sterk zijn geweest dat ze dit allemaal hebben doorstaan. En overleefd hebben. En don’t get me wrong, het is heel krachtig als je na zware gebeurtenissen uit je jeugd of wanneer dan ook nog altijd dapper doorvecht. Tuurlijk wel. Ik geef je alle bemoedigingen, support en ik juich voor je als je dat doet. Maar soms heb ik het idee dat mensen dat laten klinken alsof het daarmee oke is. Dat is niet zo. Dat iets je sterker heeft gemaakt betekent nog altijd niet dat je het moest doormaken en het ineens allemaal koek en ei is. Want zoveel kinderen of later tieners maken zoveel moeilijkheden mee en dat zal nooit oke zijn. Want die komen uiteindelijk terecht in de volwassen wereld, bang en onzeker. Compleet overweldigd en in paniek. Dus nee, dat het iemand sterker heeft gemaakt is geen excuus en praat het ook absoluut niet goed. Dus als jij dit leest en dit vaak te horen krijgt: je trauma is nog steeds valid en er is nog steeds iets ergs gebeurd. Je hoeft het niet weg te schuiven achter: het maakte me sterker.

Ik krijg ook een soort van road rage als ik dat hoor. Voor de mensen die mij persoonlijk kennen; het is waarschijnlijk moeilijk om je mij kwaad voor te stellen. Toch word ik er kwaad van. Niet enkel voor de dingen die ik heb meegemaakt, maar ook weer voor anderen. Voor mij geeft die uitspraak het gevoel alsof ik mijn kracht te danken heb aan de mensen die mij gekwetst hebben en de veroorzaker zijn van mijn trauma. En ik heb nog een lange weg te gaan met vergeven, maar ik wil die ‘eer’ niet aan hen geven. De wereld of mensen of wie dan ook hebben je pijn gedaan en dan bedenken dat je sterker erdoor bent geworden maakt mij kwaad. Die eer gaat namelijk niet naar hen. Die eer gaat naar jouzelf. Jij die dit leest en misschien niet weet of het nog goedkomt. Je trauma en de mensen die je hebben getraumatiseerd hebben je bang en onzeker gemaakt, maakten dat je ging twijfelen aan heel veel dingen en zorgen misschien voor paniekaanvallen en andere mentale problemen. En dit lijstje kan helaas eindeloos doorgaan. Maar ze hebben je niet krachtiger gemaakt. Dat heb je zelf gedaan. Jij bent degene geweest die ondanks alles altijd bent blijven doorgaan. Jij bent degene die misschien gekozen heeft voor therapie, behandeling, opnames, hulp hebt gezocht in welke zin dan ook. Je bent niet sterker door je trauma. Je bent sterker ondanks je trauma. En dat is een groot verschil. Het is iets wat ik nodig had om te horen toen ik twee of drie maanden geleden startte met dieper ingaan op mijn eigen verleden. En ik geef de boodschap graag door.

En misschien kan je nu wel denken van; ja maar, ik heb mensen om me heen gehad die me geholpen hebben. Dat is zo. Maar toch. Je psycholoog, therapeut, psychiater, vrienden, familie, andere dierbaren zullen er hopelijk wel geweest zijn om je te ondersteunen en daar mag je best dankbaar voor zijn. Maar uiteindelijk ben je zelf toch degene die het moet gaan doen. Ze kunnen je de handvaten geven of de richtlijnen, maar je moet ze zelf toepassen. Angsten in de ogen kijken, met bibberende beentjes vooruit dat doe je zelf. Niemand kan dat in jouw plek doen. Dus vaneigens, er zijn mensen die je geholpen hebben. Maar de belangrijkste stap in het hele proces ben je zelf. Vergeet dat niet. Give yourself credit for that. Want als je maar een beetje bent zoals ik, weet ik zeker dat je dat te weinig doet. Het komt goed, echt waar. Blijf ervoor gaan ♥️

Afgelopen week ·

| Week in beeld 99 |

De laatste tijd ontbreekt het mij precies wat aan motivatie om deze te schrijven, valt het op? Deze week heb ik weer eens genoeg foto’s verzameld en wel motivatie, dus deze week ben ik er weer eens. Ik merk dat ik heel erg in het moment leef en das ook niet slecht natuurlijk. Ik zit gewoon heel erg in een schakelperiode in mijn leven en er is zoveel aan het veranderen. Daarvoor niet perse zichtbaar langs buiten maar het is een heel vermoeiende periode.

Maar wat was het warm afgelopen week! Ik weet dat je die uitspraken waarschijnlijk al zo beu bent, maar het was wel he. Ik ben altijd blij met het zonnetje, maar die hitte is lastig voor mijn lichaam. Door die hitte ben ik heel loom en moe, en dat zorgt er meestal voor dat het eindigt in een pijnaanval. Het begin van de week viel het nog goed mee, maar tegen het einde van de week had ik echt wel pijn. Los daarvan was het een hele fijne week, ik heb weinig speciaals gedaan maar wel veel met mijn hobby’s bezig geweest. Ik had ook weer een sessie bij de psycholoog, wat een heel fijn gesprek was en er was een bijkomend lichtpuntje. Let’s go!

MAANDAG 8 AUGUSTUS 2022

Zondag voor deze maandag was ik iets gaan drinken op het strand met mama, zus en een vriend van haar. Ze had mijn haar ingevlochten en ik ben ermee gaan slapen dus ik stond maandagochtend op met golfjes toen ik het losmaakte. Merk ook dat ik steeds blijer ben met selfies dus dat was ook mooi meegenomen. Ik ging ‘s morgens naar de Delhaize om boodschappen en kocht een LEO voor op de terugweg want dat is tegenwoordig mijn verslaving. Milka was al heel lang mijn favoriete chocolade dus eigenlijk was het een logisch gevolg. In de middag las ik buiten in het zonnetje in mijn boek. Ik las (en lees nog steeds) ‘Wens voor de wereld’ van Manon Visser. Het is een heel mooi en betekenisvol verhaal over het verliezen van een dierbare. Toen was het dus nog niet zo warm buiten, dus het was prima te doen. Verder was het een hele rustige maandag en daar was ik heel blij mee.

DINSDAG 9 AUGUSTUS 2022

Ik ging iets vroeger naar het station zodat ik een ontbijtje kon scoren voor op de trein want ik moest om negen uur naar de psycholoog. Dus ik zette me met mijn koffiekoeken en koffietje op de trein en dat heeft zeker gesmaakt. Verder was ik heel erg zenuwachtig want ik ging het over een heel moeilijk onderwerp hebben. Nog niet zo lang geleden vertelde ik over een moment in mijn leven dat ik suïcidaal was, dat moest ik nog aankaarten bij hem. En toen is er iets heel magisch gebeurd. Net toen ik erover wilde gaan beginnen kwam zijn kat van achter de hoek gestrompeld en die passeerde en ging ineens voor mijn voeten zitten. En hij vertelde dat ze dat nooit doet en de kans vrij groot was dat ze op mijn schoot ging springen. Dat deed ze. En na eventjes ronddansen op mijn benen ging ze liggen en slapen. Het maakte het gesprek zoveel lichter en beter! Ik moet er nog steeds om glimlachen nu ik eraan denk. En ze heeft ook meer dan een halfuur – drie kwartier op mijn schoot gelegen. Volgens mij was dat een duwtje in de rug van het universum. Toen het moeilijkste er was geweest is ze rechtgestaan en ging ze weg. Het was heel bijzonder want normaal is ze niet zo tegenover mensen zei mijn psycholoog.

In de namiddag ging ik werken, het was gelukkig niet zo heel druk en de shift ging vrij snel voorbij ook. Ik spotte nog een mooie lucht en verder deed ik weinig speciaals nog. Wel besefte ik hoe hard ik gegroeid ben de afgelopen tijd en dat was zo mooi! Het komt echt goed en ik ben zoveel aan het verwerken. Het idee is magisch. Hier heb ik heel lang voor gevochten.

WOENSDAG 10 AUGUSTUS 2022

Zoals ik al zei, ik ga jullie niet doodgooien met spiritualiteit maar ik ging er wel af en toe iets over delen. Ik trek meestal een of meerdere kaarten voor de dag, als ik zin heb tenminste. De kort door de bocht uitleg van deze twee kaarten was dat ik niet bang moet zijn om voor mijn dromen te gaan en te geloven in dat ze mogelijk zijn. Ik deed niks echt memorabel woensdagochtend, want anders ging ik het me nog wel herinneren. Verder ging ik werken en was het geen heel bijzondere dag. Ik was vooral nog onder de indruk van het gesprek bij mijn psycholoog. Helaas werd mijn trauma wel heel erg getriggerd ‘s avonds op het station, en dat voel ik nu nog steeds heel erg. Ik ben niet constant in paniek of iets in die zin, maar ik ben wel meer om mijn hoede en het hijgt wel in mijn nek. Als je snapt wat ik bedoel. Either way moet ik erdoorheen en ik mag niet vergeten hoe ver ik al gekomen ben.

DONDERDAG 11 AUGUSTUS 2022

En net als elke donderdag had ik weer fysio vandaag. Het was ook echt snikheet die dag, ik was een uurtje binnen bij de fysio en in die tijd had ik het gevoel dat we iets van vijf graden omhoog waren gegaan wat echt gestoord is. Wat ik donderdag wel deed, was eventjes tekenen. Ik kreeg onderweg naar huis een geniaal idee en eerlijk, ik zou willen dat het mogelijk was. Mijn gewrichten zouden alleen niet zo gelukkig worden van een ijsbad. Ik kon tekenen zonder al te veel perfectionisme en weinig kritische stemmetjes in mijn hoofd, wat zo hard een opluchting was. Ik heb dat zo gemist! En ik was heel blij met het eindresultaat, wat ook al een stap vooruit is. Zeker als ik een mens teken ben ik daar heel onzeker over.

VRIJDAG 12 AUGUSTUS 2022

Ik wilde eigenlijk boodschappen gaan doen, maar dat heb ik uitgesteld naar zondag want ik wilde mezelf wat tijd met mijn boek gunnen. Niet dat ik die de laatste tijd niet heb gehad, maar het is nu echt heel belangrijk dat ik bezig ben met de dingen die me blij maken. Dat is de enige weg doorheen deze hele recovery. Ik denk dat ik ondertussen in de laatste 100 pagina’s zit dus deze kan komende week mee naar de bibliotheek. Want ook dat komt er weer aan. Later ging ik werken.

ZATERDAG 13 AUGUSTUS 2022

En de laatste werkdag van de week vloog voorbij want het was een hele drukke en volle dag. Dus voor ik het goed en wel besefte was ik alweer onderweg naar huis. Door de hitte had ik niet al te best geslapen dus ik had meer pijn dan normaal en ik was heel moe. Gelukkig is het na vandaag weekend, dat is zeker wel welkom.

Zondag was een hele rustige dag. Ik deed ‘s morgen boodschappen en verder las ik wat, deed ik wat blogwerk en rustte ik uit. Bloggen staat zoals je merkt op een lager pitje, maar ik ben het uiteraard nog niet vergeten. De motivatie/energie is gewoon laag op dit moment.

Hoe was jouw week?