Persoonlijk ·

Wijsheden het afgelopen jaar

Hi allemaal! Gisteren werd ik 24 jaar, toch is het hier stil gebleven. Ik had de energie niet meer om iets te schrijven voor mijn verjaardag en het is me om eerlijk te zijn ook gewoon ontglipt om dat te doen. Ik weet wel dat ik vroeger altijd op mijn verjaardag een levenslesjes post deed. Dat vond ik echt heel leuk om terug te lezen en tegelijkertijd ben ik trots op de dingen die ik toen zei, want ze herinneren me heel goed aan hoe ik graag in het leven sta en dat de meeste nog na zoveel jaar waarheid zijn. Dus ik wilde dit dit jaar ook nog eens doen. Waarschijnlijk gaan er dingen bij zitten die ik al ooit heb genoemd op mijn blog in het algemeen, maar die gewoon voor mijn gevoel versterkt zijn. Let’s go!

• Je bent sterker dan je ooit voor mogelijk had gehouden

Tegen verwachting (en van velen ook tegen wensen in) zaten we nog altijd in een pandemie en nog steeds. Het was net als voor velen bij mij de tweede verjaardag in coronatijden. Maar ik heb het deze keer niet alleen over corona. Ik kreeg een maand na mijn 23ste verjaardag te horen dat ik misschien een chronische ziekte heb, inmiddels is dat bijna zo goed als zeker. Hoe ik het afgelopen jaar ben doorgekomen, ik zou het niet weten. Ik denk dat ik mezelf vroeger zot zou verklaard hebben, als je mij dit nu vertelde. Maar en de problemen, verdriet en missen van een pandemie meemaken en tegelijkertijd rouwen en leren omgaan met lichamelijke grenzen voor altijd, het is geen gemakkelijke opgave. Ik ben best wel trots op het feit dat ik dit allemaal mooi heb doorstaan. En dat wil ik ook vertellen. Het leven zal stenen naar je kop gooien, het leven zal obstakels op je weg zetten. Het leven zal soms het tegenovergestelde doen van wat jij wilt. Maar geloof dat je een kracht hebt om daarmee om te gaan, om de beren op de weg te overwinnen. Want echt, die hebben we allemaal. Je bent zoveel sterker dan je zelf denkt. Geloof me maar.

• Je hoeft geen superheld te zijn om mensen blij te maken

Vroeger dacht ik altijd dat je wilde dingen moest doen om anderen echt blij te maken. Niet dat ik denk dat mensen echt zo ondankbaar zijn. Maar ik denk dat het eerder aan de manier van mezelf denken lag. Mijn acties stelden vaak niks voor terwijl ik nu wel echt zie dat je geen held hoeft te zijn om iemands dag beter te maken. Vaak kan het al door kleine dingen. Aan iemand die bij je thuis woont denken en een reep chocolade meebrengen voor degene. Iemand verrassen met een kaartje. Het zijn kleine acties maar ze kunnen soms echt een wereld van verschil maken in mensen hun dag. En ik denk zelfs aan het einde van de dag dat dat net de dingen zijn die mensen onthouden. Of zoals ik het graag zeg: je hoeft de wereld niet te redden om een lichtje voor iemand te zijn.

• Niet elke dag hoeft nuttig en productief te zijn

Vroeger op school was ik altijd zo. Huiswerk moest gemaakt worden, toetsen geleerd. Nu nog steeds. Vaak wil ik elke dag nuttig bezig geweest zijn, tot op mijn vrije dagen. Nu lig ik af en toe een hele dag te gamen, series te kijken. Gewoon omdat ik daarvan geniet. Met een Mario Bros game red ik de wereld niet en mijn eiland afwerken op Animal Crossing zal niet ineens al mijn problemen oplossen. Soms hoeft dat ook gewoon niet. We kunnen nu eenmaal niet elke seconde van de dag of ons leven nuttig zijn. Een mens heeft tijd nodig om uit te blazen, op adem te komen. Als je die niet neemt, kan het wel eens helemaal anders aflopen. Ik begrijp ook wel dat je in veel omstandigheden niet altijd de luxe hebt om zoveel tijd voor jezelf te nemen. Maar keep in mind dat het wel iets is waar je tijd voor moet maken zo nu en dan.

• Humor is nog steeds het beste medicijn

Ik geef toe, het was geen jaar waarin altijd alles koek en ei was. Toch heeft humor me er altijd doorheen geholpen. Na een stomme werkdag eventjes een comdian opzetten deed vaak wonderen. Zelfs al ken ik de show tot op de seconde vanbuiten en weet ik exact welke grappen er volgen. Eventjes lachen ermee, het kan opluchten. Hoe vaak ik dat heb gedaan en nog steeds doe. Het is ook een soort van ‘comfort food’. Na een stomme dag is daar mijn favoriete komiek om mee te lachen en dat geeft rust. Nu ook met mijn ziekte. Lang niet elke dag is gemakkelijk maar toch probeer ik er vaak echt een portie humor tegenaan te gooien. Soms betekent dat dat ik met een pijnaanval op bed lig memes op te zoeken op Pinterest. Het helpt mij om het beter te maken. Het is niet voor niks dat mensen vaak zeggen dat humor het beste medicijn is. Ik denk ook niet dat dat altijd mogelijk is. Maar met de meeste kleine luttele tegenslagen valt er altijd wel mee te lachen. Achteraf misschien of worden dingen een verhaal voor later als je herinneringen ophaalt. Weet je nog die keer…? Ik denk dat als er een ding is dat de pandemie ons geleerd heeft, is het wel dat veel dingen niet zo erg zijn als ze lijken.

• Neem je gezondheid niet als vanzelfsprekend. Want dat is hij niet.

We wensen elkaar met het nieuwe jaar altijd een goeie gezondheid toe. Veel mensen nemen dat gezond zijn als vanzelfsprekend. Dat is hij niet. Geniet ervan als jij geen klachten hebt of weinig. Want er zijn mensen voor wie veel dingen niet vanzelfsprekend zijn. Werken, naar buiten gaan, koken, eten, huishouden runnen. Zorg voor je gezondheid en ga op tijd naar de dokter als er iets niet klopt. Je kan het je misschien niet voorstellen als je nooit echt geconfronteerd bent met een erge ziekte, maar je gezondheid verliezen of een stukje daarvan is een groot verlies. Dus enjoy the good days. Je hebt er maar een, zorg ervoor en neem hem serieus.

• Geef jezelf tijd

In een maatschappij waarin alles snel moet gaan en vlotjes vooruit moet gaan is dit denk ik wel een wijsheid die van pas komt. Het ding is dat sommige dingen in het leven tijd vragen. Dingen verwerken, herstellen van zware gebeurtenissen. De maatschappij ziet je heel graag snel terug in de startblokken schieten. Maar zo werkt het helaas niet. Soms zul je tijd moeten nemen voor de dingen die gebeuren en je zal jezelf tijd moeten geven om daar mee om te gaan of zelfs leren leven. En dat dat niet binnen een vingerknip gebeurd is, hoort erbij.

Afgelopen week ·

Week in beeld 53 | Eindelijk geen coupe corona meer!

Hi allemaal! Vorige week was een vrij negatieve week, hoewel hij echt wel zijn charmes had en gelukjes. Ik kan jullie verblijden met een betere week deze keer. Ook mezelf. Het was geen heel bijzondere week, voornamelijk werken en de normale gang van zaken. Maar ik ging wel eindelijk naar de kapper. Ik heb geen foto’s van voor, want daarvoor was het echt een beetje te erg. Ik ben ook verlost van mijn coupe corona. Ik gamede weer eens wat meer, maar waar ik in het begin van de week echt heel veel beeldmateriaal had, ging het later in de week bergaf. Ach ja… Let’s go!

Meerdere keren afgelopen week ging ik in een shortje naar buiten als ik niet moest werken. Nu ik naar buiten kijk is het grijs en grauw, helaas. Aan de andere kant ook wel prima, want het was een beetje te warm deze week. Zondagochtend ging ik in mijn shortje boodschappen doen bij de Albert Heijn. Door hoe de foto genomen is lijkt het ook alsof mijn ene broekspijp langer is dan de andere, maar dat was natuurlijk niet zo. Ik moet wennen aan dit soort shortjes, maar ik vind het wel hele leuke modellen.

Ik had met die hitte ook nog helemaal geen ijsjes ingeslagen, nu dus wel. De Mars ijsjes kende ik allang, maar die van Magnum waren nieuw. Ondertussen beide al gegeten en goedgekeurd. Maar zoals ik al zei, die van Mars kende ik al. Het is gewoon de candybar maar dan in ijsvorm. Met de warmte maakte ik er ook een salade geitenkaas van, en de nieuwe hamster ging mee. Ik vond die andere niet zo mooi, maar die in zijn onesie is wel schattig. Voor ik het vergeet, die cookie dough chunks van Ben & Jerry’s schijnen ook heel lekker te zijn, maar ik heb ze dus nog niet geproefd dus geen idee.

Voor de afkoeling nam ik ook een los ijsje mee. En Ben & Jerry’s is altijd lekker, al ben ik meer een Magnum liefhebber. Ijsjes zijn altijd lekker met dit warme weer. Ik kijk ook uit naar de dag dat we weer een ijsje gaan eten op de zeedijk. Eigenlijk wilde ik dat misschien vandaag doen wanneer ik dit schrijf, maar het weer is nu niet echt voortreffelijk daarvoor. Dus het worden plannen voor een andere dag.

In de namiddag had ik niks meer te doen, dus ik ging naar buiten om te lezen in de zon. Niet alleen lezen, ook gewoon genieten van het zonnetje en rusten. Ik ben niet verbrand gelukkig. Vroeger zat ik eigenlijk altijd op de grond in het gras tegen de muur, maar dat lukt nu dus niet meer met die chronische pijn. Gelukkig mag ik mijn moeder haar oude stoel gebruiken. We hebben geen tuin dus meestal zitten we op het grote grasveld niet zo ver van ons huis. Dat zomerweer vind ik wel fijn, ik ben nu eenmaal een zomermens. Al moet ik zeggen dat het soms lastig was om in die warmte te werken ook. Ook dat slaat op mijn lichaam. Maar een stuk minder dan de regen of koude gelukkig. Toch in mijn geval, ik weet niet hoe het met anderen zit.

Maandag vertrok ik naar het werk met mijn brace om terug. De nacht van zondag op maandag heb ik heel erge spierkrampen gehad in mijn arm, pols en hand. De brace verzachtte het wat en maakte het mogelijk om te werken. Maar dat betekende dus dat ik er de rest van de dag zo bij liep. De rest van de week heb ik niet echt meer last gehad. Het is niet leuk, maar ik moet het ermee doen vrees ik.

Maandagavond testte ik na mijn eten de nieuwe Magnun. De Magnum Caramel Billionaire. Voor iemand die geen fan is van een overload aan karamel vond ik hem prima. Hij is wel echt heel zoet daardoor natuurlijk. Mijn favoriet blijft sowieso Double Chocolate, maar deze is ook best wel lekker! Het is vanille ijs zoals je kent bij Magnum, met een laagje karamel en kleine stukjes karamel in dat laagje chocolade. Tussen het ijs en de buitenkant zit ook vloeibare karamel. Dus een en al karamel, maar daar heeft hij dan ook zijn naam aan te danken. Hij is lekker!

Donderdag had ik weer zoals gewoonlijk mijn sessie bij de fysio. We deden iets meer dan normaal en het lukte me dus ik was trots. Na de fysio ging ik boodschappen doen in de supermarkt waar ik zelf werk, want die liggen niet zo heel ver van elkaar. Omdat ik laat in de namiddag naar de kapper moest, dus het leek me gemakkelijk om alles al in huis te hebben.

Dit is het uiteindelijk geworden. Mijn haar is een heel stuk korter, maar het is weer gezond nu. Mijn haar was al vrij kapot, waardoor het enorm is beginnen klitten. Maar de kappers waren constant dicht door corona of ik had geen tijd. Het is nu terug kort en gezond. Ik ben van plan het terug tot op mijn schouders te laten groeien en dan zo iedere keer weer bij te knippen. Toen ik thuiskwam van de kapper was het echt stijl en plat, ondertussen zit er net zoals de foto weer wat meer slag in. En dat is goed, want ik mistte mijn krullen. Veel mensen vinden mij een stuk mooier en volwassener met stijl kort haar, maar ik ben juist het gelukkigste met de omgekeerde versie. En het is mijn haar, dus ik moet er het blijst mee zijn.

Vrijdagavond speelde ik een Mario game om de dag er eventjes uit te gamen. Zo nu en dan heb ik heel veel zin om te gamen. Deze week had ik weer zo een paar dagen. Ik kan me soms ook echt dom voelen als ik de oplossing of uitweg niet direct vind, maar gamen is geen wedstrijdje. Ik doe het voor mijn plezier. Uiteindelijk heb ik de eindbaas van het eerste level ook verslagen en toen was ik ook blij. Ze deed niet zo heel moeilijk, maar ik ben niet zoveel gewend dus ik ben altijd trots als dat dan alleen lukt haha.

Zaterdagochtend speelde ik een paar spelletjes Mario Kart met mijn broer en mama. Mijn broer is de beste gamer samen met mijn andere broer, dus die was bijna altijd gewonnen. Maar we hebben altijd goed gelachen en ik heb heel veel plezier gehad. Door mijn liefde voor Animal Crossing speel ik ook altijd als Isabelle als ik Mario Kart speel. En voor iemand die amper tot geen Mario Kart speelt heb ik het niet zo slecht gedaan vandaag. Ook altijd leuk om te weten.

Wat was jouw favoriete momentje deze week?

Afgelopen week ·

Week in beeld 52 | Zon en terrasje!

Hi allemaal! Laten we zeggen dat de week die voorbij is heel zwaar was. Ik heb heel veel pijn gehad, was bijna dagelijks heel misselijk en duizelig. Ondanks dat had hij wel zijn charmes, er waren ook genoeg gelukjes. Eentje daarvan is dat ik voor het eerst weer op een terrasje heb gezeten. En genoten heb ik zeker! Bijgevolg is ook dat ik echt heel weinig foto’s heb gemaakt, maar ik zal er het beste van maken. Ik herinner me ok echt weinig details, dus ik doe m’n best. Let’s go!

Zondagmiddag was het vrij warm weer, eigenlijk echt al zomerweer. Dus ik besloot met mijn zusje in de stad te lunchen. Ik at quesadilla’s en zijn een croque hawai. Het was een plek waar we al vaker waren geweest dus we wisten sowieso dat het lekker was. Daarbij dronk ik zelf een homemade lemonade met fruit en munt. Het was zeker genieten, alleen al omdat het nu weer kan en mag. Ik hoop ook voor de uitbaters en medewerkers dat het nu zo mag blijven. Ik wilde al veel eerder terug eens lunchen buiten de deur maar iedereen liep als een gek naar de terrasjes dus ik besloot maar eventjes te wachten. En nu was het ook nog eens goed weer dus.

We waren toch al in de stad, ik had nog shortjes nodig. De shortjes die ik had waren allemaal van die skinny jeans gevallen en die doen gewoon te veel pijn tegenwoordig. De shortjes die ik nu heb zijn iets losser en zitten ook comfortabeler. Het is ook lang geleden dat ik echt ben gaan shoppen, ondank de energie dat me dat kost was het wel een toffe uitstap. En ik ben trots op mezelf want ik ben alleen maar met shortjes thuisgekomen en dat was ook alleen wat ik nodig had. Ik kijk nu al uit naar de zomer om ze allemaal te dragen. Vooral het middelste shortje is favoriet. Op de foto is hij heel beige, maar in het echt is het echt een zacht en schattig kleurtje.

Maandagochtend schreef ik wat blogjes, mijn weekoverzichtje kwam ook iets later online en dat is hij deze week ook weer. De reden van vorige week weet ik niet meer, de reden deze week is door de pijn en vermoeidheid. En eigenlijk hoeft het ook niet echt een verklaring te hebben. Bloggen is nog altijd mijn hobby en daar zitten geen verplichtingen aan. Alleen dat ik er plezier moet uit halen. En ik heb hele lieve volgers die dat wel begrijpen. Ik probeer wekelijks twee blogjes te plaatsen, maar dat lukt ook niet altijd. Gewoon ook omdat ik heel veel andere hobby’s heb die ik ook graag doe. En goeie ideetjes goed uitwerken kost veel tijd en energie. Niet dat ik er dan geen plezier meer uithaal, natuurlijk wel. Maar you get it.

Ik denk dat het dinsdagochtend was, maar ik vond wijsheid op de achterkant van het blaadje van de scheurkalender. Het mopje was verder niet zo grappig. Maar de quote wel en eigenlijk is hij wel toepasselijk voor ons allemaal gezien de situatie waarin de wereld zit. Maar je tegenslag altijd met waardigheid en gratie dragen is niet altijd mogelijk, en dat is oke. Ik vond er vooral troost in met mijn eigen rouw rond mijn gezondheid.

Deze week was ik ook echt een paar keer blij toen ik dit beeld voor ogen zag. Ik doe mijn werk nog steeds heel graag, maar het was geen gemakkelijke week. Veel pijn gehad, vaak heel misselijk geweest. Ik weet ook de reden niet, het was nochtans geen week met veel wisselvallig weer. Maar niet alles ligt aan het weer en fibromyalgie is een ingewikkelde ziekte. Soms weet je waarvan aanvallen komen, maar soms komen ze ook echt uit the middle of nowhere. Dat was vooral deze week zo. Ik ben best wel trots dat ik deze week ben doorgekomen, tegelijkertijd had ik ook veel verdriet. Dat doet toch wel echt iets met je hoor, voelen dat je ziekte toeneemt. Maar het is oke. Slechte dagen mogen er ook zijn.

Verder ga ik het denk ik hierbij moeten laten. Ik weet echt weinig af van de week die gepasseerd is. Het is vooral een waas van fibro-aanvallen in allerlei vormen. Er is een nacht geweest dat ik last had van mijn fibro, van migraine en daarbij komend ook spierkrampen waardoor ik heel weinig slaap heb gehad. En dat heb ik ook gevoeld. Ondertussen zijn we al eventjes later, gaat het wel iets beter. Ik blijf positief, maar soms hoort dit er ook bij. Dus ik hoop jullie komende week weer wat meer te verblijden met meer materiaal. Voor nu zullen jullie het hiermee moeten doen.

Geen categorie ·

Dankbaar voor wat je hebt. De les van een laptopkabel

Hi allemaal! Vorige week tot nu leerde mijn laptop me eigenlijk een mooie les. Ik was aan het bedenken of ik hier echt een volledige blogpost aan ging wijden maar de reminder kan iedereen wel eens gebruiken denk ik. Ik ook. Dus bij deze, een verhaaltje over de oplaadkabel van mijn laptop, enjoy!

In de week dat ik ziek thuis zat begaf mijn kabel het. Eigenlijk denk ik dat hij dat al een tijdje aan het doen was, want opladen ging niet meer zo snel als vroeger. En ik heb hem ook niet echt met liefde behandeld, laten we het zo zeggen. Net toen ik tijd had om te ontspannen en te rusten. Bij mij betekent dat ook gamen. Ik speel heel graag Animal Crossing (wat de meeste van mijn volgers wel weten ondertussen) maar ook The Sims. Wat een game op de laptop is. Hij laadde wel op, maar enkel als ik mijn laptop volledig met rust liet. Net als velen ben ik van de gewoonte om mijn laptop op te laden terwijl ik ermee bezig ben. Met veel goeie wil was het wel mogelijk. Aangezien er gewoon blogposts verschenen zijn afgelopen tijd. Ik heb er ook eentje bijna volledig op mijn iPad getypt omdat ik ineens werd overvallen door inspiratie. Het zal weer eens niet. Altijd als het niet uitkomt. Ik was blij dat ik erin was geslaagd om voor mijn accu volledig leeg was het volledige weekoverzicht van vorige week uit te werken en eigenlijk klaar voor publicatie te krijgen. Een staaltje snelheid want meestal gaat dat met duizend en een bronnen van research omdat mijn geheugen zo goed is. Not. Dus het was een wonder dat het gelukt was.

Ondertussen ben ik erachter gekomen welke kabel ik nodig had en kon ik hem bestellen. En zo ging het. Eigenlijk heb ik echt niet lang moeten wachten op de levering. Toen de kabel arriveerde vanmorgen was ik een beetje twijfelachtig want de kop die in de laptop moet zag er ineens kleiner uit. Maar hij past. Dus mijn laptop kan weer opladen zoveel hij wil en ik kan weer typen zo vaak ik wil. Als de inspiratie en energie er is tenminste. Daar waren oplossingen voor he. Mijn iPad is tot op een bepaald punt heel bruikbaar om de opstart of zelfs bijna een volledige blogpost te typen, mijn moeder wilde ook altijd haar laptop lenen als zij hem niet nodig had. Maar net als iedere blogger heb ik toch het allerliefste mijn eigen laptop voor mijn neus.

Toen ik die kabel instak voor de eerste keer en het rode lampje aan de zijkant van mijn laptop begon te branden ging er een klein gevoel van geluk door me heen. En toen realiseerde ik me dat ik het op zich prima had gered zonder die nieuwe kabel, maar ook dat je de dingen die het meest vanzelfsprekend zijn de eerste zijn die je mist als ze weg zijn. Dankbaar zijn voor van alles is altijd mooi. Dankbaar dat als je morgen opstaat je gezond bent, zeker in een tijd van pandemie (althans, dat hoop ik voor jou), dankbaar zijn dat je een dak boven je hoofd hebt en als het vannacht regent je niet kletsnat opstaat van de regen. Dat er cornflakes in de kast staan of je brood kan eten als je gaat ontbijten. Vergeleken daarmee is een oplaadkabel voor een laptop wel echt een luxeprobleem, maar you get it.

Had jij een gelijkaardige situatie?

Geen categorie ·

Dingen die mij helpen in mijn tocht met fibromyalgie

Hi allemaal! Ondertussen weet ik al een langere tijd wat het probleem is met mijn lijf. Of je het nu wilt of niet, toch zal je het ermee moeten doen. Ik zeg dat wel nu zo mooi en dapper, maar zo is het niet altijd. Toch heb ik in de tijd al ondervonden wat mij helpt om het beter te maken. Ik wilde graag een lijstje maken ter inspiratie. En voor mezelf is het ook fijn als ik weer eens zo’n periode heb waarin ik de weg kwijt ben. Let’s go!

• Humor

Ik ben altijd al iemand geweest die graag lacht. Daarom niet perse met elke tegenslag. Bij een overlijden valt er weinig te lachen. Ik denk dat mijn manier van relativeren hierin echt humor is. Sommige dagen valt het ook niet te relativeren. Maar meeste dagen is eens goed lachen echt wel een opluchting. Daarmee wil ik ook niet zeggen dat ik het niet serieus neem. Maar social media staan echt vol met memes over chronisch ziek zijn en ik kan me daar enorm mee vermaken. Ook soms op een stomme dag eens een meme in mijn story op Instagram posten maakt het vaak wat lichter. Ik kan nu niet direct een voorbeeld geven van grappige opmerkingen die ik zelf maak in mijn dagelijks leven omdat ik heel moe ben op dit moment. Maar ze zijn er wel. Natuurlijk is een chronische ziekte heel erg en tis oke als dat je sommige dagen neerslaat. Maar ik probeer het altijd positief te bekijken.

• Positiviteit & relativeren

Ik zeg niet dat positief denken alles oplost. Het is een van de goedbedoelde adviezen die je vaak krijgt van mensen als je vertelt over je ziekte. Van sommige ook omdat ze je niet echt serieus nemen. Maar positief denken maakt het wel beter. Ik weet ook wel dat als je weken in je bed ligt te creperen van de pijn dat dat dan niet lukt. Ik heb die dagen ook. Dat is normaal. Maar mijn ziekte heeft dingen in een heel ander perspectief gezet. Die stomme probleempjes waar ik vroeger zo een groot drama van maakte maken een stuk minder uit. Ge leert het ook wel na een tijd want sommige emoties die heftig worden eindigen in een aanval. Als ik me te boos maak in iets kan ik je verzekeren dat ik daarna een pijnaanval krijg. Maar dingen zoals positief denken en de kleine dingen leren waarderen zijn twee dingen die het beter maken. Zoals ik al een paar keer zei in andere blogposts: ondanks alles weet ik nog regelmatig te lachen of glimlachen om kleine gelukjes.

• Steun van andere mensen

Ik heb al sinds het moment dat ik wist dat ik misschien chronisch ziek zou zijn heel veel mensen achter me gehad die er voor me waren. Mensen die vroegen naar uitslagen, hoe het met mij ging. Nog steeds staan al die mensen achter me en ik ben er heel dankbaar voor. Op welke manier dan ook. Bemoedigende woorden, complimenten, hulp in dingen die niet lukken, bezorgdheid. Ik weet nog dat ik in september een botscan moest doen om reuma uit te sluiten en die dag voelde ik me echt blessed met alle liefde en steun van zoveel mensen. Meer dan ooit besef ik hoeveel mensen voor me supporteren. En daar ben ik enorm dankbaar voor. Meer dan dat ik ooit in woorden kan uitdrukken.

• Praten met mede warriors

Ik apprecieer iedereen die me steunt heel erg. Begrijp me niet verkeerd. Maar toch doen gesprekken over fibromyalgie het meeste deugd met mede fibrowarriors. Omdat ik weet dat mensen echt wel hun best doen om me te begrijpen. Maar een chronische ziekte kan je echt pas vatten als je het zelf hebt. Als ik eens een moeilijke tijd heb door pijn of vermoeidheid is het altijd fijn om daarover te babbelen met iemand die weet hoe dat is. Gewoon alleen al om te weten dat ik niet alleen ben. Alleen al dat geeft nieuwe moed.

• Stoppen met cafeïne

We zijn nu drie weken ver zonder cafeïne. Ik dronk voordien veel cola en koffie. En af en toe energydrinks. Het probleem is dat dat een energiedip geeft, voor iedereen. Wij met vermoeidheid voelen dat nog veel meer. En in die vermoeidheid heb ik ook last van brain fog. Dat is een soort mist in je hoofd waardoor je moeite hebt met concentratie of helder nadenken. Sinds ik gestopt ben met cafeïne heb ik van die brain fog veel minder last. Vermoeidheid is niet perse minder geworden, maar die energiedippen zijn wel een stuk verminderd. Ik heb geen vast drankje wat ik nu drink. Je zal vaak wel eens iets zien passeren in weekoverzichtjes

• Gember

En nu denk je waarschijnlijk, huh? Gember? Fibromyalgie is niet enkel pijn en vermoeidheid. Er komt veel meer bij kijken dan alleen dat. Ik heb tijdens sommige aanvallen ook last van duizeligheid en misselijkheid. Er zijn weken dat ik dagen aan een stuk misselijk ben. Voor mij werkt een gember supplement heel goed (is dus op plantaardige basis) en ik drink ook heel graag Canada Dry. Dat laatste ook gewoon omdat ik het lekker vind hoor. Niet perse altijd voor misselijkheid. Canada dry is frisdrank op basis van gember. Het is niet zo dat ik nu nooit meer misselijk ben, maar het verzacht het wel. Zodat het op en draagbaar niveau komt.

• Af en toe eens klagen, huilen, gefrustreerd zijn
Ik probeer de dingen zoveel mogelijk positief te bekijken. Maar die gevoelens van frustratie, boosheid, verdriet, angst… mogen er ook zijn. Je hoeft ze niet weg te steken. Het is normaal dat je af en toe boos bent. Zelfs als dat weken aan een stuk is omdat die ene aanval maar niet wil eindigen. Het is oke. Je hoeft dat niet te verbergen voor anderen. De mensen die echt van je houden zullen zelfs liever hebben dat je je zorgen uitspreekt want dan kunnen ze je helpen of er voor je zijn. En je hoeft dit ook niet alleen te doen. En het is niet omdat je vandaag verdrietig en bang bent, dat het morgen of volgende week niet beter kan gaan. Don’t give up!

Voor de medewarriors: wat helpt jou op slechte dagen?

Voor de anderen wat helpt jou om door een moeilijke periode te komen?