Hoi allemaal! Een toch die ik doormaak momenteel is die van de weg naar zelfacceptatie. Ook de weg van zelfvertrouwen. Geen gemakkelijke weg. Dat zeg ik niet omdat ik ‘m zelf doormaak. Maar gewoon omdat dat zo is. Jezelf accepteren en liefhebben om de persoon die je bent is niet altijd makkelijk. Toch verdienen we het allemaal. Dus ja, ook jij. Ook jij, die misschien zwaar onzeker bent en dat betwijfelt. We verdienen het allemaal. Zowel jij als ik. Het is geen gemakkelijke tocht en ik wilde er op mijn manier eventjes over vertellen. Het is mijn eigen visie erop, dus ik hoop dat je het mooi vindt. Ik heb geen idee wat ik er anders over moet zeggen eigenlijk haha.
Photo by Matt Flores on Unsplash
Een weg naar zelfvertrouwen is niet gemakkelijk. Zeker het begin niet. Als je geen begin hebt om op te bouwen is dat absoluut niet evident. Maar niet onmogelijk. Daarnaast worden we omringd door allerlei mensen. Mensen met meningen, maar ook mensen met talenten. Het is zo gemakkelijk om je te vergelijken met de modellen in een tijdschrift of met die bijna perfecte meiden op Instagram. Om jaloers op te worden hoe mooi ze zijn. Ik geef toe, ik heb het ook wel eens lastig daarmee. En nee, ik ga niet het cliché-verhaal ophangen dat daar een heleboel Photoshop op gegooid is en waarschijnlijk heel veel make-up en allerlei trucjes waar ik geen verstand van heb. Al ga ik het niet wegpraten, wat het is zo. Het is oke om die foto’s te bekijken en die meisjes mooi te vinden. Dat mag je. Dat is je recht en elkaar accepteren is een heel mooi begin voor een betere wereld. Maar vergelijk je niet en ga je niet lelijk voelen bij die mensen. Want je bent niet lelijk. We zijn allemaal anders. Dus wie is er normaal in een wereld waar we allemaal iemand anders zijn? In een wereld waar de ene krulletjes heeft en de ander stijl haar. Waar de ene littekens heeft en de ander een gladde huid. Waar dat meisje net een bruinere huid heeft en die jongen een blanke huid. Ik zeg niet dat er iemand mooier is dan een ander. We zijn allemaal gelijk. Maar we zijn allemaal anders. Vergeet niet in al je enthousiasme waarin je anderen mooi vindt, jezelf ook mooi te vinden. Want dat ben je oprecht. Ik heb geen foto van mijn lezers en ik weet ook niet hoe je eruit ziet. Maar ik weet met heel mijn hart dat je een prachtig mens bent. Iedereen is dat. Je hoeft je niet lelijk te voelen vanwege rimpels of gekke sproetjes. Ze maken je tot de persoon die je bent. Omarm het. Accepteer het. Want je kan zoveel aan jezelf proberen te veranderen en duizend lagen make-up aanbrengen om het te verbergen. Maar die strijd win je nooit. Dus neem jezelf zoals je bent. Met je goeie en slechte kanten. We zijn allemaal mensen en niemand is perfect. Maar ‘t betekent niet dat je daarvoor jezelf moet veroordelen. Je mag jezelf best liefhebben om de persoon die je bent. ♥
Jezelf accepteren en leren kennen vergt moed. Weten wie je bent of ontdekken wie je bent is soms vrij confronterend. Vooral als je daarbij ontdekt wat je minder leuke kantjes zijn. Maar we hebben ze allemaal. Ook die perfecte persoon waar je zo naar opkijkt. Ook alle celebrities in de hele wereld. We hebben ze allemaal. Je hoeft er alleen je zelfvertrouwen niet van af te laten hangen. Zoals ik al zei, omarm ze. Ik weet dat dat niet gemakkelijk is. Maar iedereen verdient een goed zelfbeeld en liefde voor zichzelf. Jezelf leren accepteren is ook een kwestie van doorzetten. Dat zal niet in een keer gaan. Je zal het ook met vallen en opstaan leren. En dat is niet erg, dat hoort erbij. De ene dag zal je jezelf graag zien en zal alles vlekkeloos lijken te gaan. En de andere dag zal je jezelf bij elkaar moeten rapen na een huilbui omdat je je slecht in je vel voelt. Het hoort erbij. Er zijn mensen die elkaar wijsmaken dat het in een stijgende lijn naar boven zal gaan. Maar dat is niet waar. Het pad van een overwinnaar loopt in pieken en dalen. Net zoals je hartslag in een lijn wordt weergegeven. Zie het zo, als daar geen dalen en pieken op het scherm staat ben je dood. Want dan is er geen sprake van een kloppend hart. Dus die dalen en pieken horen echt wel bij het leven. Ook in dit verhaal.
Ik inspireer heel graag mensen, het is een van de redenen dat ik mijn blog startte. Vandaar ook mijn verhaal. Ik heb een paar jaar in vrij hevige zelfhaat geleefd. Niks was goed genoeg, ik haatte mezelf. Keihard. Elke ochtend moest ik mezelf bij elkaar rapen om iets van m’n dag te maken. En als er dan toch iets goeds gebeurde vond ik dat ik het niet verdiende. Geen gemakkelijke tijd geweest. Ik vocht me er dag na dag doorheen, tot ik de strijd opgaf. Ik ging van zelfhaat naar zware onzekerheid. Maar ik deed mijn best om er iets van te maken. Het lukte maar niet. Ook kwam daarbij een zware portie perfectionisme op mijn kap gesprongen. Ook die heeft me heel vaak knock-out geslagen. Maar ik ben niet iemand die zich laat tegenhouden door beren op de weg. Opgeven staat niet in mijn woordenboek. Dus ik ging verder in mijn tocht om mezelf te leren accepteren. En na jaren alleen vechten, besloot ik er hulp bij te betrekken. De hulp die ik nog steeds heb. Ik ben bezig met een traject bij een psycholoog en die slaat aan. Voor het eerst in jaren voel ik liefde voor de persoon die ik ben. Voor wat ik doe en dat het ‘t goed genoeg is. Het voelt heel gek na al die jaren vechten tegen mezelf. Maar het voelt goed. Stapje voor stapje. Ik maak ook fouten, ik zeg soms stomme dingen. Ik ben niet perfect. Ik ben een mens. Maar dat hoeft niet te betekenen dat ik mezelf daarvoor moet haten en tot de grond afbreken. Ook het feit dat ik anders ben hoeft niet te betekenen dat ik raar ben of gek. Het maakt me tot wie ik ben. What makes you different, makes you beautiful ♥
Bij deze, dit wou ik eventjes kwijt
Knuffel, Nikita ♥