Hi allemaal! Bij meerdere blogcollega’s zag ik al een mooi en kwetsbaar lijstje met dingen die ze lastig vind. Het zijn dat soort dingen die mij altijd leren dat ik niet de enige ben die af en toe ‘sukkelt’ int leven of dat we allemaal wel iets hebben. Het geeft geruststelling. Dat zijn dingen waar ik graag voor open sta op mijn eigen blog. Dat en tonen dat kwetsbaarheid oke is. Dus vandaar, ik presenteer mijn lijstje aan jullie. Betekent ook niet dat ik dit niet spannend vind.
⭐️ Veranderingen (aanvaarden)
Ik ben iemand die heel graag in haar comfortzone en routine leeft. En op zich heb ik daar ook niet zoveel last van, want ik ben daar gelukkig. Een leven vol zotte avonturen zal ik nooit hebben, want na een zo’n week ben ik al uitgeput. Ik hou ook niet echt van drastische veranderingen. Het kan gaan over een nieuwe job, verhuizen, nieuwe collega’s etc… ik denk dat er wel meer mensen daarmee strugglen, maar ik heb er langer last van. Zelfs vroeger al, een nieuw schooljaar en nieuw rooster en nieuwe leerkrachten. Ik had altijd minstens tot half oktober – begin november nodig voor ik mijn ‘draai’ had gevonden. Dat betekent niet dat ik geen veranderingen aan ga, als ik merk dat het nodig is ga ik het ook doen. En op gevoel. Maar ik kan heel lang blijven hangen in ‘vroeger was het beter’. Al vaker gehoord van mensen dat ik moet leven in het nu, en ik doe zeker mijn best. Maar het is lastig. Veranderingen brengen me altijd van mijn melk, zelfs als ik weet dat het allemaal op zijn pootjes terecht zal komen.
⭐️ Eerst aan mezelf denken
Ik ben iemand die leeft met haar hart open voor anderen. Ik doe niks liever dan de mensen die ik graag zie helpen, hun gelukkig maken. Als ik in de stad ben en ik heb een cadeautje mee voor iemand thuis kan ik niet wachten om hun reactie te zien als ik het geef omdat mijn hart altijd een vreugdesprong maakt dat ik hun zo blij heb gemaakt. De dag van vandaag is dat een supermooie eigenschap, dat besef ik ook wel. Maar ik ben ook een people pleaser. Ik kan soms pas voor mezelf ‘kijken’ als ik weet dat iedereen in mijn omgeving oke is. Op zich is dat soms nodig, maar ge kunt niet gieten uit een leeg glas. En bovendien is dat iets wat ik echt ga moeten afleren met mijn gezondheid. Ik help mensen vaak terwijl ik teer op energie die er niet is. Maar ik kan er ook niet tegen als ik weet dat mijn zus of beste vrienden verdriet hebben en ik er niet ben voor ze. Het is een dingetje soms.
⭐️ Rust op mijn vrije dagen
Na een paar dagen werken of een week werken (meestal zit mijn rooster niet zo in elkaar maar kom) ben ik net als iedereen heel blij met mijn vrije dag. Maar ik vind de balans tussen rust en actief zijn dan altijd lastig. Want ik moet die rust wel nemen voor mijn lijf, anders valt het vanzelf wel uit. Maar tegelijkertijd wil ik op mijn vrije dagen zoveel mogelijk doen en ik merk dat ik vaak een vorm van ‘productiviteit’ in mijn vrije tijd steek. Omdat ik er alles uit wil halen. Maar des te meer ik dat doe, des te meer ik me opjaag en hoe minder genot ik er uit haal. Het is een balans die je ergens moet vinden, maar ik heb hem nog altijd niet gevonden. Toen ik pas begon met werken was die balans wel aanwezig, maar die ben ik ergens in de drukte van de pandemie kwijtgeraakt denk ik.
⭐️ De boel ‘de boel laten’
Ik kon ook gewoon zeggen ‘controle loslaten’, maar dit klonk iets leuker vond ik. Thangt een beetje samen met wat ik daarnet zei. Vaak heb ik mijn vrije dagen al gepland en wil ik ook dat het in die lijnen loopt. Terwijl de meest toffe dagen degene zijn waarbij mijn zus zegt: hey, ga je mee de stad in of een ijsje gaan halen op de dijk. Zij is soms echt een krak in mijn plannen doorboren, maar het eindigt altijd in een ongelofelijk leuke tijd. Ik ben een enorme controlfreak. Tprobleem is dat het leven zich niet in een kotje of planning laat duwen. Dingen gebeuren wanneer ze moeten gebeuren en soms moet je dat aanvaarden. Ben ook een enorme perfectionist en dat helpt vaak ook niet mee.
⭐️ Niet altijd de sterkste zijn of niet alles op orde hebben
Ik denk dat dit de grootste tegenstelling ooit is als je mijn hele blog leest, want ik doe niet anders dan over mijn leven schrijven of mijn blog als uitlaatklep gebruiken. Toch is het zo. Ik brul (allee ja, met een korreltje zout) altijd tegen alles en iedereen dat het oke is om verdrietig te zijn en de zon ook niet het hele jaar door schijnt. Maar bij mezelf ligt dat iets lastiger. Ik blog er wel zo mooi over altijd, maar stiekem vind ik het best lastig. Ik merk dat ik soms mijn verdrietige momenten probeer weg te moffelen door aan kleine gelukjes te denken of mezelf te verwennen. Op zich goed, want te lang in emoties hangen is ook niet altijd goed. Maar soms moet ik eens leren dat het oke is om eens goed te bleiten of je een week of zelfs maand kut te voelen. Het overkomt ons allemaal en we zijn allemaal wel eens een menselijk rommeltje. Net dat maakt je een mens.
⭐️ Geloven dat mijn ‘acts’ een verschil maken
Mocht ik kunnen, ik zou de hele wereld redden. Ik denk dat iedereen die mij een beetje kent dat wel weet. Ik twijfel dan wel meer of eens of mijn woorden, adviezen, steun iets uitmaken. Meestal weet ik wel dat dat zo is. Afgelopen tijd stierven er twee dierbaren van mensen waar ik om geef en ik heb ze toen een kaartje getekend en gestuurd. Achteraf kreeg ik zulke mooie reacties van iedereen. Om echt het verschil te maken in de derde wereld landen ben ik mentaal niet sterk genoeg denk ik, dus ik probeer het maar in het dagelijkse leven. Iemand helpen, de deur openhouden voor een persoon die achter me komt of een cadeautje meebrengen als iemand een moeilijke dag heeft. Het zijn mijn kleine ‘random acts of kindness’ en ik hoop dat ze een verschil maken. Maar soms twijfel ik daar aan.
⭐️ Onbekende of grote sociale situaties
Net als vele bloggers ben ik een introvertje (niet alle bloggers heb ik ondertussen geleerd wel!) en ik kan echt wel sociaal doen. Maar bij de juiste mensen. De vibe moet juist zitten. Ik moet zeggen dat ik door mijn kassawerk door de jaren heen wel opener ben geworden, maar ik kan je verzekeren als ik een babbeltje deed met een klant dat het negen op de tien keer een vaste klant was. Betekent ook dat als ik je nog maar pas ken en ik de oren van je kop babbel, je je heel gelukkig mag prijzen. Er zijn maag weinig mensen bij wie ik dat snel doe. Dees klinkt zo arrogant, maar dat is totaal niet zo bedoeld. Ik ben beter in open zijn en small talk dan vroeger, maar het meest comfortabel ben ik toch bij de mensen die ik al jaren ken. Of die me dat gevoel geven.
⭐️ Toegeven dat ik een flare-up heb
Nee, dit lijstje ging niet eindigen zonder een puntje rond chronisch ziek zijn. Veel dingen zijn eigenlijk al op hun pootjes terecht gekomen. Maar toegeven dat ik veel pijn heb of moe ben of me echt niet goed voel is lastig. Zeker als het zo een week aan een stuk is. Ik weet ook wel dat ik niet ‘zaag’ want de mensen om me heen hebben me dat al meer dan eens duidelijk gemaakt. Maar zoals ik al zei hierboven, toegeven dat ik niet de sterkte ben is soms lastig. Ik wil altijd lachen en vechten, maar soms vergeet ik dat een positief persoon niet betekent dat je altijd lacht. Dat dat niet betekent dat je nooit verdrietig bent. Het betekent dat je weet dat het kut is, maar de lichtjes in de verte op je wachten. En ik moet ook leren beseffen dat toegeven aan een flare-up (een aanval bedoel ik daarmee) geen teken van zwakte is. Dat mijn flare-ups mij ook niet zwak maken. Tis lastig. Net zoals alles in dit lijstje.
Wat mooi dat je dit kwetsbare lijstje deelt! Iedereen heeft dingen in het leven die lastig zijn, ook al lijkt dat niet altijd zo van een afstandje. Voor iedereen zijn die dingen natuurlijk anders, maar ik weet zeker dat veel mensen zich ook in – in ieder geval een aantal van – deze punten zullen herkennen.
Mooi geschreven en veel dingen zijn voor mij ook herkenbaar.
Ik vind het stoer dat je je kwetsbaarheid laat zien.
Dankjewel voor je lieve reactie!
Heel veel herkenbare dingen! Zo worstel ik ook met verandering en dat is alleen maar erger geworden met ouder te worden. En dat introvert zijn, daar loop ik ook wel eens tegenaan omdat de wereld zo extravert is vandaag de dag en ik dat dan ook probeer te faken ofzo, met de nodige introvert hangovers tot gevolg.
Ja ik ook. Introvert zijn in een extraverte wereld is niet altijd gemakkelijk. Want is altijd wij die te stil zijn of niet genoeg uitgaan in ons leven. Mochten we elkaar eens aanvaarden zoals we zijn. Want net als jij gaan veel introverte mensen dan extravertheid faken, maar eigenlijk is dat geen oplossing he. Je wordt er ongelukkig van en inderdaad, die introvert hangovers zijn ook niet altijd leuk
Wat mooi en moedig zeg dat je dit lijstje deelt! En ook zo herkenbaar! Want ook ik heb het best wel moeilijk met verandering, met aan mezelf denken, met de boel de boel te laten en te rusten op vrije dagen.
Dankjewel! Die dingen zijn volgens mij echt dingen waar heel veel mensen mee struggelen. Ik ben blij dat mijn lijstje herkenbaar was, haalt weer een beetje ‘taboe’ weg van die moeilijkheden