Hoi allemaal! Terwijl ik dit aan het typen ben, ligt mijn telefoon naast me. Op die telefoon staat mijn sociale media. Iets waar ik heel bewust mee bezig ben. Ik ben geen perfecte goeroe die haar eigen tips perfect naleeft. Dat geef ik toe. Meer nog, ik zit meer op sociale media momenteel dan ik zelf zou willen. Ik zag echter afgelopen week een filmpje dat me aan het denken zette en daar wilde ik graag iets over schrijven. Ik zal het filmpje onderaan het artikel linken. En bidden dat ik het straks niet vergeet. Want nee, ik ben ook geen perfecte blogger. ‘t Is maar dat je het weet.
Zoals ik al heel vaak zeg: ik heb op zich niks tegen sociale media. Soms lijkt het echt wel zo en straal ik dat ook uit op mijn blog. Ik weet dat het zo overkomt. Maar het is niet zo. Ik ben heel graag bezig met sociale media. Maar ik probeer het gewoon niet al te serieus te nemen. De video die ik ga linken is maar weer eens een bewijs waarom en als je hem bekijkt zal je me ook snappen. Want het leven op sociale media is nooit echt. We posten vaak alle goeie dingen. De momenten dat we genieten, dat we lachen. Wanneer we op restaurant gaan en de lekkerste dingen eten. Het stomme is, ik doe het ook wel eens. Allemaal hoor, onbewust. De perfecte achtergrond zoeken om een boek te fotograferen dat je gaat lezen. Eventjes de rommel uit beeld schuiven om je perfect opgeruimde woonkamer in de kijker te zetten. Ja, ook ik ben daar schuldig aan.
Ik probeer het gewoon niet te serieus te nemen, omdat ik weet dat niet alles klopt. Ik ken de meeste mensen van mijn vriendenlijst. Op Facebook dan. Eigenlijk zo goed als iedereen, want ik heb geen onbekende mensen op mijn profiel volgens mij. Ik ken echter niet alle mensen hun leven helemaal. Maar ik weet wel dat velen het wel eens moeilijk hebben. Of ja, dat hebben we allemaal wel eens. Daar kan je niet omheen. Er is geen mens op de aardbol die leeft vol gelukkige momenten en sterft zonder iets naars mee te maken. Dat bestaat niet. Maar ik weet dus ook dat mijn beste vrienden door rottijden gaan soms. En toch staat dat niet online. Waarschijnlijk uit privacy-redenen. En ik geef ze gelijk. Wanneer ik een off-day heb vol huilbuien ga ik ook niet mijn wenende kop online zetten. Maar we creëren allemaal zo’n ‘perfect’ leventje op sociale media en uiteindelijk vergelijken we ons ook met die beelden. Het is niet omdat iemand zo gelukkig lijkt op sociale media, dat alles koek en ei is. Ook niet als er elke dag een lachende foto online staat. Je weet niet wat er gebeurt als die camera weg is. Koppeltjes ook. Die elke dag liefdesuitingen op elkaars profiel posten en daarna een selfie al kussend en knuffelend. Wie weet barst er na elke foto wel een ruzie uit. Dus nee, je hebt geen realistisch beeld van anderen via sociale media. Eigenlijk heb je dat nooit, enkel als je iemand echt heel goed kent. En dan nog. We kiezen zelf wat we delen met de buitenwereld. De enige die jou goed kent, ben jijzelf.
Ik geef toe. Als je mijn sociale media bekijkt is het ook een hypere boel vol geluk en blijheid. Ik ga geen hele ontkenning uitwerken. Net als iedereen doe ik me ook wel eens beter voor dan ik me voel op sociale media. Niet als in mezelf compleet veranderen om cool te zijn op sociale media. Ik ben en blijf mezelf. Ook online. Maar ik heb ook wel eens op een baaldag een gezellige foto online gezet. Op een moment dat ik helemaal geen zin had in studeren voor mijn examens op de hogeschool toch de positieve student uitgehangen. Dus ja, ik doe het ook. Ik probeer zoveel mogelijk een eerlijk beeld van mezelf weer te geven online. Voor zover dat mogelijk is dan. Ik heb ook mijn privacy en er zijn dingen die ik ook nooit online ga zetten. Niet op m’n blog, niet op sociale media.
Sociale media is leuk en tof, maar neem het niet te serieus. Die perfecte vriendin maakt ook baaldagen door en die influencer eet ook ‘s morgens wel eens brood met normale kaas en een glas melk in plaats van de nieuwste en lekkerste cornflakes. Geen idee of ze ook werkelijk dat promoten, want ik volg er geen enkele. Maar dat terzijde. Neem het altijd met een korreltje zout. Ik gebruik sociale media vooral om de dingen die me gelukkig maken te delen. Niet om het negatieve te verbergen of mijn kop in het zand te steken. Maar ik word er zelf ook beter van. Ook hou ik wel van de herinneringen functies die vele platformen inmiddels hebben. Maar ik merk zelf ook dat ik veel minder online zet en dat bevalt me wel. Vroeger was ik jong en stond alles online. Maar je groeit daar uit met volwassen worden. Althans, dat heb ik toch. Nu is sociale media een stukje van mijn leven, maar niet m’n hele leven.
En zoals beloofd, niet vergeten. Het linkje!
Denk jij serieus na bij sociale media?